Het graf gaat OPEN!

In 1782 stierf ze, de schatrijke gravin Henriëtte Juliane Charlotte von Rüling. Ze was slechts zesentwintig jaar. Ze groeide op in de Duitse stad Hannover. Vaak organiseerde ze feesten op het kasteel, totdat een ernstige ziekte een einde maakte aan dit leven. Haar arts was bezorgd over haar tijdelijk welzijn, maar bovenal over haar geestelijke welzijn. Hij wees haar steeds op het ene nodige en bad voor haar. Hij vertelde over Gods rechterstoel, over de opstanding uit de doden. Maar de gravin wilde het niet horen en niet weten. “Het is een fabel”, zei ze. “Mijn graf zal nooit open gaan.” En ze bestelde een kolossale, loodzware zerk voor op haar graf.

Ze werd begraven op het Gartenfriedhof in Hannover. Er werd een grote zerk op het graf gezet. Er waren massief granieten banden voor nodig om dat voor elkaar te krijgen. Het duurde lange tijd voordat het graf goed was afgedekt. In die tussentijd gebeurde er iets bijzonders. Waarschijnlijk was het een vogel die een zaadkorrel van een boom in zijn snavel hield en dat boven het nog open graf liet vallen. De zerk werd uiteindelijk over het graf geplaatst. Onderaan stond gebeiteld: “Dit graf is voor de eeuwigheid gekocht en mag nooit open gaan”.

Geheel tegen de natuurwetten in, is het zaadje in het donkere graf gaan ontkiemen. Er groeide een boom, waardoor de zerk werd geopend. Niet gravin Von Rüling, niet de natuurwetten, maar God heeft het laatste woord. Degene die dit verhaal heeft opgeschreven, schreef een brief naar het Niedersächsisches Heimatmuseum in Hannover met de vraag of dat graf nog steeds bestaat.

Het antwoord van directeur Plath van 6 mei 1963 liet aan duidelijkheid niets te wensen over: “Dit graf bestaat werkelijk en is sinds lang in de hele wereld bekend. Op de onderste sokkelsteen staat de inscriptie ‘Dit voor de eeuwigheid gekochte graf mag nooit geopend worden’. Maar een hieruit opgroeiende berk verschoof echter de machtige deksteen en opende het graf. Dit toonbeeld van de onmacht van de menselijke wil en waarschuwing om de aan de mens gezette grens niet te overschrijden, krijgt sindsdien veel aandacht”, aldus de museumdirecteur. Er is lang geleden ook een gedicht geschreven bij dit verhaal.

“De zerk is opgeheven, niets dat de gaping sluit.

Graniet en hardsteen wijken, zelfs de ankers zijn eruit!

Heeft God de aard doen scheuren, de bliksem het graf vernield? Neen, ‘t was een kleine vogel wiens bekje een korrel liet.

Toen de hardsteen werd geklonken, viel ‘t zaadje in de zerk Ontkiemde in ‘t graf, de stengel zocht licht en werd een berk. De stage groei des booms nu, wrong steen en ankers los, Zo werd het graf geopend, na honderd jarig dos.

Roept thans de berk ons tegen, geen raadslag tegen God. Ziet hoe een kleine vogel, des mensen trots bespot.

Beschaamd is die hun Maker, te honen die ‘t vermat. Ook hen gaat ‘t graf eens open, hij vatt’ het die het vat.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen