De gesprekspot

Antonet van Tilburg

Foto's: Adriënne Haaring-Roukens

Hoe ken je Gods leiding in je leven?

Antonie: “Man, daar loop ik toch tegenaan. Soms vraag ik me af of ik wel in het leger had moeten gaan. Ik hoorde laatst dat ik op aarde was om Hem groot te maken. Dat is nou net niet wat ik doe. Dat is moeilijk man, ik zit wel in die opleiding.”

Ouderling: “Zeg je dus eigenlijk dat je niet weet of de weg die je nu gaat de weg van God is?”

Antonie: “Daar ben ik wel mee bezig.”

Ouderling: “Deze vraag houdt ons allemaal bezig. Deze vraag leeft ook in mijn hart.”

Antonie: “Bijzonder dat we hier nu over praten. Soms stop ik deze gedachte weg. Vaak zie ik mijn levensdoel niet. Pas liep ik even een rondje en ik dacht ‘Waarom ben ik nou eigenlijk op aarde?’ Dat had toch net zo goed niet zo hoeven zijn. ‘God laat me dat dan maar zien. Waarom ik hier ben.’ Maar dat gebeurt dan niet.”

Ouderling: “Dat kan echt een zoektocht zijn. Ik kan daar geen antwoord op geven. Het is een persoonlijke vraag tussen jou en de Heere. Maar wat ik je wel wil meegeven: Ik denk dat de Heere door Zijn Woord onderwijs wil geven. Ik heb het één keer heel duidelijk meegemaakt. Dat ik ervoer, dit mag ik niet meer doen. Ik zat in de kerk en er kwam een tekst zo diep binnen in mij. Ik wist dat ik mijn bedrijf moest verkopen. Dat is vijf jaar geleden en ik ben nog steeds zonder bedrijf.”

Antonie: “Hoe kun je dit uitleggen aan iemand die niet gelooft? Ze denken toch dat je niet goed bent, dat je gek bent?”

Ouderling: “Voor jezelf en voor anderen is zoiets een onbegrepen weg. Dat klopt. En toch is het de goede weg.”

Antonie: “Toen ik samen met een maat in dienst was, hoorde ik eens een stuk van een dominee. Hij zei: ‘Soms moet je helemaal terug naar het begin’. Ik was helemaal afgedwaald van de kerk en van het geloof en dat raakte me wel. Vanaf toen was ik er veel mee bezig.”

Ouderling: “Dan mag je dat ook als antwoord van de Heere zien.”

Antonie: “Ik wist toen vast en zeker dat dat van God was.”

Wat zou jij iemand adviseren die in de problemen zit?

Antonie: “Erover praten. Maar dat vind ik zelf soms wel moeilijk. Ik heb geen problemen hoor. Maar gevoel is wel een dingetje. Problemen moet je ook oplossen. Ligt eraan wat er is.”

Ouderling: “Maar waar zoek ik de oplossing?”

Antonie: “Eigenlijk is er maar één oplossing als je een echt probleem hebt. Als ik een goede vriend zou zijn zou ik zeggen dat je op je knieën moet gaan. Dat is toch eigenlijk het beste. Maar niet het makkelijkste, hoor.”

Ouderling: “Maar waarom is dat moeilijk? Bijzonder eigenlijk dat het moeilijk is.”

Antonie: “Ik vind het soms super moeilijk om op mijn knieën te gaan. Ik weet niet wat dat is.” Ouderling: “Wat je ook zei; dat ga je niet tegen iedereen vertellen. Ik ervaar ook die schroom. Maar het is heel belangrijk om het wel te vertellen, om te laten weten dat God leeft.”

Anthonie: “Ik moet het ook veel meer vertellen aan de maten in het leger. Dan denk ik meteen weer: ‘Nee man, al die geintjes en grapjes, dat past niet’. Maar zie je, dan wil ik het nu alweer van me afschuiven.”

zijn. Dat komt door mijzelf. Dan pak ik mijn leven op en ebt het weg.”

Ouderling: “Je mag er om vragen: ‘Zend Heer uw licht en waarheid neder’. Hij wil met Zijn Geest in je hart werken. We gaan weer terug naar de vraag. Ik kan me in jouw advies vinden. Ik ben ouderling en ben heel blij dat ik dit advies mag geven. Ik kan zelf geen problemen oplossen, maar ik mag erop wijzen Wie de Heere is. Ik ben blij dat ik mag bidden voor mensen met problemen.”

Antonie: “Wat jij hebt. Ik wil dat ook krijgen.”

Ouderling: “Dat is een goede hoop, daar mag je om bidden.”

Omdat ouderling J. Hovestadt en Antonie nog veel verder in gesprek gingen, lees je het vervolg in de volgende Daniël.

Ouderling: “Ik denk dat we het ten diepste zelf willen oplossen.”

Antonie: “Als ik het zelf wil doen dan komen er soms boze gedachten op, dan zie ik hoe slecht ik ben. Wat er soms omhoog komt in mijn hart… Dan schrik ik van mezelf. Bizar is dat. Ik ben een en al kwaad denk ik dan op die momenten.”

Ouderling: “Soms wil de Heere dat laten zien, onder bijvoorbeeld een preek of tijdens het lezen in de Bijbel. Leg je eigen hart en je leven er dan eens naast.”

Antonie: “Ja, dat is goed om te doen. Ga je over jezelf nadenken.”

Ouderling: “Het gaat niet alleen om nadenken, maar je moet er ook last van krijgen. We mogen dat niet wegstoppen. De Christenreis ken je nu, hè? Hij krijgt last van het zondepak dat op zijn schouders rust. Dat moeten we voelen.”

Antonie: “Daar moet je wel om vragen hoor. Ik doe dat regelmatig. Dat ik echt een besef krijg tegen wie ik dat eigenlijk gedaan heb. Ik voelde dat een paar keer in mijn leven tegen wie ik die zonde heb gedaan. Tegen de Heere Jezus. Dat duurt een avond, daarna is het weer weg. Op zo’n moment weet ik het. Dan is het echt en deel ik het met anderen. Een paar dagen later kan het zo weer weg

Wil jij ook in gesprek met een oudere, opa, oma, leidinggevende, leraar of ambtsdrager uit je kerkelijke gemeente? Stuur ons dan een berichtje via @jbgg_daniel of tiener@jbgg.nl en wie weet komen we de volgende keer met onze gesprekspot bij jou op bezoek!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen