Geld tellen en bonnen wegen

Iedere zondag worden er heel wat collectezakken gevuld. Aan het eind van de kerkdiensten gaat het geld in grote zakken veilig in de kluis. Daar blijft het liggen totdat de diakenen ermee aan de slag gaan. Het geld en de collectebonnen worden op een hoop gekieperd. Briefjes, munten en allerlei kleurige collectebonnen. Het is een mooi gezicht. Het muntgeld wordt gezeefd. Flink schudden met de zeef en daar vallen alle euro’s in een bak. Dan de vijftig eurocenten. Het is een hele klus. Nu de collectebonnen. Moeten die ook allemaal geteld worden? Gelukkig niet! Ze worden gewogen. Annemieke en Lidia krijgen uitleg van de diakenen. Lidia: “Eerst worden de collectebonnen gesorteerd op kleur, elke kleur heeft een andere waarde. Daarna wordt er gewogen hoeveel vijftig collectebonnen wegen. Zo kun je uitzoeken hoeveel één collectebon weegt. Dan gooien ze een hele stapel collectebonnen in de weegschaal. Met de weegschaal kun je dan dus uitrekenen hoeveel collectebonnen er dan inzitten. Aan het eind wordt het aantal collectebonnen vermenigvuldigd met hun waarde en klaar is het.” Als de diakenen klaar zijn met hun werk, gaat alles weer veilig in de kluis. De volgende dag wordt het geld door twee diakenen naar de bank gebracht om het geld te storten.

Wijsheid
Annemieke: “Er zijn meestal drie collectes bij ons. Behalve op biddag, dankdag, kerstdagen en zo. Dan zijn er twee collectes. Op zondag is de eerste zak voor de diaconie, de tweede voor de kerk en de derde voor de extra collecte. De extra collectes zijn voor verschillende doeleinden. Maar waar het geld nu precies voor wordt gebruikt?…” Diaken M. Snippe vertelt: “Er zijn mensen in de gemeente die soms tijdelijk moeten worden geholpen. Dat kan door allerlei omstandigheden. Bijvoorbeeld als iemand ontslagen is of arbeidsongeschikt is geraakt. Dan is het onze zorg om in biddend opzien de helpende hand te bieden. Daarin hebben wij wijsheid nodig. We beginnen daarom een vergadering met de diakenen ook altijd met gebed. Om de Heere te vragen of hij liefde, bewogenheid en wijsheid geeft om onze naaste te helpen. De diakenen beslissen uiteindelijk samen over hulp die wordt gegeven. Dat kan financiële hulp zijn. Soms worden er spullen gegeven of een advies. Het kan ook zijn dat instellingen voor een goed doel vragen om financiële steun. Bijvoorbeeld als de overheid een subsidie heeft stopgezet. Ook daarover vergaderen we met de diakenen.”

Wat wordt er betaald uit de zak met de ‘K’?
“Allerlei dingen. Je moet dan bijvoorbeeld denken aan het kerkgebouw, de pastorie, een ouderenmiddag, de predikant, de zondagschool , de koster, de verenigingen… Je zou kunnen zeggen dat de collecte voor de kerk wordt gebruikt voor alles wat met de kerk te maken heeft.”

En de extra collecte?
“Aan het begin van een jaar beslist de kerkenraad waarvoor de extra collecten bestemd zijn. Dat is onder andere voor de emerituskas, het deputaatschap voor Evangelisatie, de zending, de kerkbouw en de Jeugdbond. Ook collecteren wij voor de Theologische School, de Eliëzeren Obadjaschool en onze eigen evangelisatiepost in Leeuwarden. Verder wordt het geld van de extra collecten gebruikt om een spaarpot aan te leggen voor de onderhoud van ons kerkgebouw.” Diakenen zijn niet alleen maar druk met collecteren en geld tellen. Ze bezoeken ook de gemeenteleden uit hun wijk. En dat doen ze graag. “Je bouwt een band op met mensen en hebt soms heel fijne gesprekken. Ons meeleven wordt zeker gewaardeerd. De hartelijkheid en dankbaarheid van mensen doen je goed. Als diaken mag je dienen binnen de gemeente. Dat dienen werkt ook door in de diaconievergaderingen. We hebben als diakenen een goede band en mogen dan ook wel eens van hart tot hart met elkaar praten.”

Eén kopje koffie
Ouderling H. van den Broek is met zijn 79 jaar nog steeds de nestor – de oudste – van de diakenen. Van 1969 tot 2000 is hij diaken geweest; vanaf 2002 ouderling. “Vroeger was het wel heel wat anders dan nu. Toen ik als diaken begon, hadden we geen telmachine. We deden alles met de hand! We moesten zuinig zijn. We schudden het geld met de zeef, maakten zelf rolletjes voor de bank. En onze vergaderingen? Nou die duurden wel van half acht tot half elf. En dan dronken we één kopje koffie. Meer niet hoor, we wilden de gemeente niet op kosten jagen. Er is van alles veranderd. De collectebonnen zijn ingevoerd. De computer is gekomen. Ik kan me nog goed herinneren dat een diaken voor het eerst met zijn laptop naar de vergadering kwam. Maar de diaconie kreeg ook met andere noden te maken. Vroeger kwam het vaker voor dat we als diaconie hielpen in een gezin waarin de kostwinner was weggevallen. Of bij ziekenhuisopnames. Ik denk dat de diaconie meer leefde. Tegenwoordig krijgt de diaconie ook hulpaanvragen die te maken hebben met een echtscheiding, arbeidsongeschiktheid of zakelijke schulden bijvoorbeeld.”

Wat is voor u het mooiste van diaken zijn?
“Ja, dat is toch wel het bezoeken van de gemeenteleden. Het meeleven, het toekennen van een bijdrage. Maar bovenal het geven van troostrijke woorden vanuit het Woord van God en het opdragen van de noden in het gebed.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen