Hoeveel geld heb je?

Een klein onderzoekje onder scholieren van ongeveer 14 jaar leverde op dat zij per week tussen de ƒ 2,50 en ƒ 10,00 zakgeld krijgen. De meesten hoeven van dit geld geen cadeautjes voor familieleden en vrienden te betalen (behalve natuurlijk wat ze voor hun vader en moeder kopen), maar ze mogen het voor zichzelf besteden. Er zijn onder deze scholieren heel wat die op de een of andere manier iets bijverdienen: door kranten bezorgen, werken in de kas, maar ook helpen in de huishouding of de auto wassen. Door dit 'bijklussen' verdienen zij gemiddeld per week zo'n 27 gulden, variërend van 51 gulden tot niets.
Wat een bedragen, als je bedenkt dat voorzo'n ƒ 11,- een kind in een ontwikkelingsland een hele week eten, kleding en onderwijs kan krijgen.
Natuurlijk kun je dat slecht vergelijken met onze situatie in Nederland, omdat alles hier veel duurder is. Kleding en ook de school kost hier veel meer. Toch hebben wij het natuurlijk veel rijker dan die kinderen. Zou jij tevreden zijn met wat die kinderen krijgen? Waarschijnlijk niet en dat is ook logisch, want je bent het veel luxer gewend. Wij leven niet voor niets in het rijke West-Europa, in de welvaart.

Bijbaantje...

Mooi meegenomen, een bijbaantje. Even hard werken en je hebt weer wat geld op zak. Opgeven aan de belasting? Welnee, met zwart werken verdien je veel beter. Als je het 'wit' doet, hou je van die paar centen helemaal niks over! De baas vindt het trouwens ook best, die houdt niet van die papierenrompslomp. Dus als hij het niet opgeeft, is dat toch niet jouw schuld?... Als je het nu heel gewoon vindt om zwart te werken, vind je het later ook vast niet erg om te rommelen met de belasting. Maar dan heet het wel fraude... Heb je dat geld eerlijk verdiend? Kun je Gods zegen wel vragen over zulk werk? Of mag Hij er eigenlijk ook niets van weten?

Rijken arm

We hebben in Nederland dan wel niets te klagen, we zijn 'rijk en verrijkt en hebben geens dings gebrek', toch is zakgeld helemaal niet zo vanzelfsprekend.
Ons land heeft niet altijd welvaart gekend. Jouw ouders en grootouders hebben daar hard voor moeten werken. Vroeger was er al helemaal geen sprake van 'zelf houden', dan gaf je alles wat je verdiende aan je ouders, want die konden het goed gebruiken. Vind je dat die tijd nu voorgoed voorbij is en dat jij daarvan mag profiteren?
Dan heb je niet goed om je heen gekeken. Denk je dat een alleenstaande moeder met een bijstandsuitkering haar kinderen zakgeld kan geven? Waarom denk je dat bisschop Muskens onlangs zei dat hij het in bepaalde gevallen verantwoord vond om brood te stelen?
Ook in jouw gemeente is niet iedereen rijk te noemen. Misschien merk je het bij jullie thuis wel. Misschien vind jij deze Mivo-schets maar niks, omdat jij helemaal geen zakgeld krijgt, nooit nieuwe kleren uit de winkel krijgt en verder aan allerlei dingen merkt dat jullie het thuis niet zo 'breed' hebben. De één heeft een beter betaalde baan dan de ander en helaas hebben sommigen helemaal geen werk.
Gelukkig hebben wij in de kerk de diaconie die als taak heeft om te helpen waar dat nodig is. Dat kan zijn door gezinnen geld te geven, door dingen te regelen, of door begeleiding te geven. Wie bij de diakenen aanklopt, hoeft zich daar niet voor te schamen maar mag juist dankbaar zijn dat dit kan. En als dit voor jullie gezin niet nodig is, mag je ook dankbaar zijn en dat laten zien door veel aan de diaconie te geven.

Rijk en arm in Israël

In de tijd van het oude testament waren er al verschillen tussen rijk en arm. Het ene erfdeel was groter dan het andere, de een oogstte meer dan de ander. Nergens in de Bijbel staat dat iedereen even rijk moet zijn. Mozes moest het volk wel vertellen dat het voor de armen moest zorgen; echte armen mochten er eigenlijk niet zijn, bédelen was verboden, dat moest niet nodig zijn. Wie zelf geen oogst had, mocht aren rapen van de hoeken van het veld. Wie zijn schulden niet meer kon betalen en zijn grond of zichzelf moest verkopen, kreeg alles in het jubeljaar weer terug. Zo waren er voorzieningen voor de armen.
En voor rijk en arm gold: offeren. De tienden geven van wat je hebt en bij bepaalde gelegenheden een offer brengen. Wie rijk was, gaf dus veel en offerde een groter dier dan iemand die arm was. Zo kregen de priesters ook een inkomen. Bovendien werd het duidelijk: alles hebben we van de Heere ontvangen en we zijn dan ook bereid om het aan Hem terug te geven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen