De Herdersfluit

Eens ging ik langs het lage riet,

Dat ruisen kan en anders niet,

Toen langs mijn pad een herder kwam,

Die één van deze halmen nam,

En dien besnoeide en besneed,

En maakte tot zijn dienst gereed.

Door dit gekorven rietje, dat

Als dood hij in zijn handen had,

Dien stemme lozen stengel, zond

Hij straks den adem van zijn mond,

En als hij blies, zo zong het riet,

En, als hij zweeg, verstomde 't lied:

De zoete, pas ontwaakte stem

Bestond en leefde slechts door hem.

Zo gaf ik gaarne wens en wil

In 's Heeren hand en hield mij stil.

Zo dan, als door een rieten fluit,

Bij zwijgend eigen stemgeluid,

Gods adem door mij henen blies,

Hoe grote winst bij klein verlies!

Jacqueline van der Waals

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen