Vertelschets -12

Uit de kale, droge woestijn rijst de berg Hor als een steile rots omhoog. Alles is dor en droog. In deze woeste wildernis verwacht je geen mens. Maar kijk eens goed, daar aan de voet van de berg. In het zand van de woestijn zie je duizenden vlekken.

Als je dichterbij komt, lijkt er geen eind te komen aan de lange rijen tenten, waar allemaal mensen in wonen. Hier woont het volk Israël. Veertig jaar geleden zijn zij vertrokken uit Egypte. De Heere heeft hen door tekenen en wonderen verlost uit de hand van de Faraö. Onder leiding van Mozes en Aäron zijn zij aan de lange reis door de woestijn begonnen. De Heere Zelf wees hen de weg: overdag ging de wolkkolom hen voor, 's nachts werden ze geleid door de vuurkolom. Zes dagen per week kregen zij het manna, het hemels brood; de dag voor de sabbat een dubbele portie. Wat zorgde de Heere goed voor het volk.

Toch is het volk die veertig jaar iedere keer weer opstandig geweest tegen de Heere. Keer op keer trof hen Zijn straffende hand.Ook Mozes en Aäron gehoorzaamden niet altijd. Toen zij van de Heere in Meriba het bevel kregen om tot de steenrots te spreken, spraken zij niet tegen de steenrots, maar sloegen zij erop. zij mochten daarom het volk niet in het land Kanaan brengen. Ook zij moesten in de woestijn sterven .

Hier bij de berg Hor heeft het volk het gezien.

Drie mensen zijn de berg opgeklommen: Mozes, Aäron en zijn zoon Eleazar. Alleen Mozes en Eleazar zijn de berg afgekomen . Nadat Mozes aan Eleazar de hogepriesterkleren van zijn vader heeft gegeven, is Aäron gestorven. Dertig dagen lang rouwt het .volk over het sterven van hun hogepriester.

Het is vroeg in de morgen. De wolk boven de tabernakel gaat hoger en hoger. Het is het teken, dat het volk verder moet trekken. Alle mensen breken hun tent af. Als dit gebeurd is, wordt de tent opgerold, zodat hij meegedragen kan worden op de tocht door de woestijn. De Levieten breken de tabernakel af. Ook die moet meegedragen worden door de priesters. Zal nu het laatste stuk van de reis naar het beloofde land worden afgelegd? De kortste weg naar Kanaan is dwars door het land van de Edomieten. De Edomieten zijn de nakomelingen van Ezau, de broer van Jakob. Het is dus een broedervolk van de Israëlieten. Daarom heeft Mozes een boodschap gezonden naar de koning. "Mogen wij, als uw broedervolk, door uw land trekken? Wij zullen op de brede landweg blijven, en niets kapot maken. Voor het water, dat wij en ons vee gebruiken, zullen wij de gewone prijs betalen". Maar de koning van Edom weigert om het volk Israël door te laten trekken. Met een sterk leger komt hij naar de grens van zijn land, het volk Israël tegemoet.

Daarom moet Mozes met een grote boog om het land van Edom heen naar het zuiden trekken. Zo gaat het volk van Kanaan af in plaats van er naar toe. Zij moeten nu dwars door de wildernis van de Arabische woestijn heen. Al spoedig is het meegenomen water op. Vol ongeduld begint het volk te morren.

Ook bij ons gaat het wel eens anders, dan dat je graag zou willen. Als het regent, en je moet er op de fiets door, bijvoorbeeld. Mopper je dan ook op de Heere?

In de woestijn zijn bittere klachten en allerlei beschuldigingen tegen de Heere en tegen Mozes het gevolg. "Waarom moesten wij uit Egypte optrekken?

Nu moeten wij zonder eten en drinken sterven in deze woestijn. Het manna is geen voedsel. Wij willen echt brood!" "Onze ziel walgt over dit zeer lichte brood". Zeg jij ook wel eens tegen je moeder: "Dat lust ik niet" of "al weer brood"?

Wat een opstand tegen de Heere. De Heere had zo goed voor het volk gezorgd. En toch mopperen ze en zijn ze vol vijandschap. De Hëere zegt Zelf in de Bijbel: "Veertig jaren heb ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet".

"Au". Met een van pijn vertrokken gezicht grijpt een Israëliet naar zijn voet. Nog een paar stappen loopt hij verder, dan valt hij en blijft liggen. Nog even slaat hij wild met zijn handen en voeten. En dan? Dan is hij gestorven. Daar valt er weer één.. En nog eén. Het duurt niet lang, of honderden Israëlieten liggen op de grond. Vaders, moeders en kinderen. Sommigen zijn al gestorven. Anderen leven nog, maar hoe lang zal het duren? Hoe komt dit? Wat is er toch aan de hand? O, kijk eens, over het zand van de woestijn, midden tussen de tenten door, kruipen honderden slangen.

Het krioelt er plotseling van. Vele Israëlieten worden er door gebeten. En wie gebeten wordt, moet sterven. Want het zijn giftige slangen.

Als zo'n slang je bijt, spuit hij zoveel gif in je bloed, dat je er onherroepelijk aan moet sterven. Zo straft de Heere het opstandige volk. Hij heeft deze slangen gezonden.

Wie weet nog, welk dier in het paradijs naar Eva is toegekomen; Juist, een slang!

Wat wilde die slang, dat Eva zou doen? Zij moest eten van de vruchten van de verboden boom. Want als Adam en Eva van die vruchten zouden eten, dan moesten zij de dood sterven. Toen is de zonde in de wereld gekomen, in het leven van Adam en Eva, maar ook in jullie en mijn hart. En de Heere zal de zonde zeker straffen, later of soms ook meteen, kijk maar naar het volk van Israël in de woestijn. Wat is het nodig, jongens en meisjes, dat wij allemaal leren, hoeveel zonden wij doen. Dat leert de Heere aan al Zijn kinderen als Hij in hun leven gaat werken.

Ook het volk van Israël krijgt spijt. Zij gaan naar Mozes. "Wij hebben verkeerd gedaan", zeggen ze, "wij hebben gezondigd. Bid toch voor ons. Vraag of de Heere die slangen van ons weg wil nemen".

Mozes doet het meteen. "Heere", vraagt hij, "wilt U die slangen wegnemen?"

Zou de Heere naar Mozes willen horen? O ja, de Heere hoort het gebed van Zijn kinderen altijd. Maar Hij vérhoort die gebeden niet altijd direkt. Ook die giftige slangen worden niet direkt weggenomen. Mozes krijgt een wonderlijke opdracht van de Heere.

Mozes krijgt een wonderlijke opdracht van de Heere.

"Mozes", zegt de Heere, "maak van koper net zo'n slang, als al die giftige slangen, die door het leger heenkruipen. Als die slang klaar is, moet je hem vastmaken aan een lange paal. Als je dan die paal recht overeind zet, steekt die slang hoog boven de mensen uit. Dan moet iedere Israëliet het weten: als je door een slang gebeten bent, moet je zeker sterven. Maar als je nu naar de koperen slang kijkt, dan zal je niet sterven, maar genezen!"

Mozes gehoorzaamt de Heere direkt. Hij maakt een koperen slang, net zo één als die giftige slangen. Midden tussen de tenten steekt hij die koperen slang omhoog en vertelt wat de Heere ermee bedoeld heeft.

Daar ligt een stervende Israëliet. Hij kronkelt met zijn armen en benen van de pijn. Hij hoort nog wat Mozes zegt over de koperen slang. Met moeite draait hij zijn hoofd om om naar de koperen slang te kijken. En als hij die ziet, is hij op hetzelfde ogenblik genezen.

Daarginds ligt een andere Israëliet. Die is ook gebeten. Hij hoort ook van de koperen slang. Maar hij denkt: "Dat helpt toch niet, ik doe het niet, ik wil niet kijken". Deze man gelooft het woord van de Heere niet. Wat erg, want nu sterft hij! Allen, die weigeren naar de koperen slang te kijken, moeten zeker sterven. Maar allen, die wel kijken, ook al konden zij hun hoofd bijna niet oplichten van de pijn, zij worden genezen.

Wat kunnen ook wij veel van deze geschiedenis leren. De Heere jezus Zelf gebruikt deze geschiedenis later ook. Als Nicodemus 's nachts bij de Heere gekomen is, vertelt de Heere hem, dat hij moet worden wederomgeboren. Nicodemus begrijpt dit niet en vraagt aan de Heere: "Hoe kunnen deze dingen geschieden?"

De Heere geeft hem dan als antwoord: "Gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden": Voor de Israëlieten was er maar één middel om genezen te worden van hun ziekte. Zij moesten zien naar de koperen slang. Zo is het nu met ons allemaal ook. Er is ook voor ons maar één manier om van onze zonden verlost te worden. Door wedergeboorte te leren zien op de Heere Jezus Christus, Die aan het kruishout op Golgotha omhoog is gestoken. Van Hem mag jullie worden verteld.

Vraag aan de Heere, of Hij je ogen wil geven om op Hem te leren zien. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen