De evangelische Broeder - Gemeente Herrnhutters (1722-heden)

1. In de tijd dat de rust in Europa weer gekeerd is (1722) was het in Bohemen verre van rustig. Door de jaren van de contra-reformatie heen waren de kleine broedergemeenten ondanks 'zware druk' in stand gebleven. Maar de druk werd tenslotte te zwaar.
2. Zij werden gedwongen terug te keren tot de roomse kerk met al de gevolgen van dien. Standvastig werd er geweigerd. Ontrouw worden aan de waarheid die zij beleden konden zij niet. Vrijwillig verlieten zij daarom hun land.
3. Onder leiding van Christiaan David komen zij, zonder bezittingen, aan in het Duitse Keurvorstendom Saksen op een groot landgoed. De eigenaar van het landgoed Nicolaus Ludwig graaf von Zinzendorf geeft toestemming om er te blijven. Zij mogen het land bewerken en er huizen op bouwen. Hier was weer rust en konden zij in vrijheid God dienen en leven naar Zijn inzettingen. Het land krijgt een andere naam n.l. Hernhut (onder 's Heeren hoede) en zichzelf noemden zij voortaan Herrnhutters.
4. Von Zinzendorf behoorde tot één van de aanzienlijkste families van het land. Geboren te Dresden (1700) was hij voorbestemd om een hoge positie te gaan bekleden aan het hof. Op een studiereis bezocht hij een schilderijen tentoonstelling in Düsseldorf waar hij bijzonder getroffen werd door het onderschrift van één schilderij voorstellende de Heere aan het kruis waar stond: "Dit deed Ik voor u, wat doet gij voor Mij?" Deze vraag liet hem niet meer los. In 1727 verliet hij de staatsdienst en neemt de leiding op zich over de Herrnhutters. Dit was nodig om de eenheid onder de uitgeweken vervolgden te bewaren want er waren ook andere vervolgden uit andere stroken gekomen waardoor de meningen wel eens botsten. Von Zinzendorf heeft veel voor de Herrnhutters betekend en gedaan in de 9 jaar dat hij hun leider is geweest. Door een twist met de Lutherse kerk werd hij in 1736 uit Saksen verbannen. Koerde terug in 1747.
5. Von Zinzendorf reist door veel landen van Europa en gaat zelfs naar Amerika. Overal waar hij kwam stichtte hij gemeenten. Ook in ons land werd in 1738 in Amsterdam, Haarlem en Herendijk (buiten IJselstein) Herrnhuttergemeenten gesticht. In 1746 word Zeist het middelpunt wat deze plaats nog is. Von Zinzendorf ontmoette op zijn reizen meermalen Herrnhutter broeders. Deze waren door hem zelf uitgezonden als zendeling want deze verbreiding van het evangelie nam bij deze mensen een zeer grote plaats in.
6. Eenvoudige mannen en vrouwen, zonder enige opleiding, zagen er niet tegen op naar de tropen of ijsstreken te gaan en aan negers, hottentotten en groenlanders Gods Woord te brengen en het evangelie te verkondigen. In 1732 naar West-Indië, 1733 Groenland, 1734 Noord-Amerika, 1735 Suriname, 1736 Zuid-Afrika. Rond 1800 naar Goudkust, Alaska, Midden Afrika, Himalaya, Australië en Rusland. Groenland en Australië werd later overgedaan aan andere kerken. Gemakkelijk is deze arbeid niet geweest. Veel tegenwerking van mensen die de uitbreiding van hun rijkdom belangrijker vonden dan de uitbreiding van Gods Koninkrijk. Maar ook tropische ziekten en heidense moordlust kostten velen het leven. De opengevallen plaatsen werden steeds door andere ingenomen. Gedreven door de liefde hadden zij maar één doel; mensen winnen voor Jezus.
7. Toen Von Zinzendorf in 1760 stierf, zijn opvolgers waren Spangenberg en Wattewille, waren er al honderden zendelingen uitgezonden. Daarmee werd aan de andere kerken in Europa een beschamend voorbeeld gegeven. Tot 1914 werd het gehele zendingswerk van uit Herrnhut geleid en daarna over verschillende kerkprovincies verdeeld.
8. 13 november en 13 augustus zijn speciale dagen voor hen. Op 13 november herdenken zij dat de Heere zelf, op de synode van Londen 1741 , tot opperste leidsman (generaal oudste) is geproclameerd. Op 13 augustus is het voor de Herrnhutters pinksterfeest. Dit n.a.v. een grote opwekking in 1727 tot broederlijke liefde na maanden van twist en tweedracht. Tussen 1746-1749 grote geestelijke crisis. Zij noemden dit de tijd der ziftuig (Luk.23: 13). Tussen 1813-1848 flinke opbloei. Zij schaften de voetwassing voor de avondmaalsviering af. Ook namen zij uit andere kerken gebruiken over, wat daar tot zegen was, zoals bidstonden en bijbellezingen. In 1870 werd er begonnen met evangelisatie in het moederland Bohemen.
9. Voerde bij de Lutherse in die dagen het verstand de boventoon bij de Herrnhutters was dit het gevoel. Over God de Vader en de Heilige Goest werd bijna niet gesproken maar de wonden van Christus werden vereerd Ook verwierpen zij "de strijd om in te gaan", want zij zeiden Christus heeft voor ons die strijd gestreden en daarom stroomt ons de zaligheid toe uit de beschouwing van Zijn bloed en wonden.
10. Het Zeister zendingsgenoodschap, sinds 1793 een hulpgenoodschap, werd zelfstandig en zorgde met hulp van de andere Nederlandse protestanten zelf voor Suriname. Dit wordt nu nog gedaan. Door predikanten, artsen, verpleegsters en onderwijzers wordt er gewerkt onder de inwoners van Suriname. In het bijzonder onder de melaatsen, wat met veel opoffering gepaard gaat maar het werk gaat door. Voor hoevelen deze arbeid tot zegen is geweest, weet God alleen en zal éénmaal bekend worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen