Ontspannen contact met buurt

Ed schetst de achterliggende motivatie om de cursus op te zetten: “We hebben nagedacht over de functie van de evangelisatiecommissie. We zijn uitgekomen op twee opties, namelijk evangeliseren en de gemeenteleden ondersteunen om te kunnen evangeliseren. Aan dat laatste bleek een grote behoefte te zijn onder de gemeenteleden. Velen bleken met de vraag te lopen hoe ze om moesten gaan met andersdenkenden; er was verlegenheid hoe een gesprek te starten.” Dat is precies de reden voor Willem om zich voor de cursus op te geven: “De vraag hoe ik de boodschap van kruis en opstanding over kon brengen aan andersdenkenden, hield me al een tijd bezig.”

Ook Rianne’s motivatie, die herkenning oproept bij Conny, kwam vaker voor onder de cursisten: “Ik ben meer een doener, probeer voor anderen klaar te staan en merkte dat ik het lastig vond om op bepaalde dingen te reageren, bijvoorbeeld als ik bij de buurvrouw op verjaardagsvisite was. Ik wilde er graag sterker in staan.”

Ed reageert: “De uitspraak van Augustinus, die op de eerste cursusavond werd aangehaald, sluit wel bij doeners zoals jij aan: ‘Verkondig het Woord overal en te allen tijde en als het niet anders kan, doe het dan met woorden’."

Inhoud cursus

De cursus bestond uit vier avonden, waarop verschillende thema’s aan bod kwamen. Zo stond de eerste avond bewustwording centraal: wie is de andersdenkende en hoe kijken we naar de ander? Er bleken meer vooroordelen te leven dan gedacht. De tweede avond werd geoefend met communiceren. En dat is niet praten, maar juist luisteren, zo werd ervaren. Het spanningsveld, dat Gods bevel om getuige te zijn met zich meebrengt, kwam naar voren.

Ed: “Dit bevel heeft God gegeven aan christenen. In de kerk zeggen we dan dat alleen diegenen christenen genoemd kunnen worden die in Christus ingelijfd zijn, maar voor de wereld zegt dit niets. Alle kerkgangers worden door buitenkerkelijken gezien als christen. Dat brengt een persoonlijke klem met zich mee en je merkt een worsteling met de toe-eigening van het heil.”

Tijdens de derde cursusavond kreeg iedereen een opdracht mee die op de laatste avond besproken werd: aan onkerkelijken moesten drie vragen gesteld worden: Hoe denk je over de Gereformeerde Gemeente aan de Oudelandseweg? Hoe denk je over christenen? Hoe denk je over de Heere Jezus?

Aan de slag

Hoe hebben Willem, Conny en Rianne deze opdracht aangepakt? Willem: “Ik heb aan de buurman en een collega verteld dat we vanuit de kerk graag willen weten hoe anderen tegen ons aankijken en vervolgens heb ik hen uitgenodigd voor een gesprek. Mijn gespreksgenoten zagen onze kerk als een gemeenschap met grote onderlinge verbondenheid, maar naar binnen toe gericht.” Conny had gesprekken met buurvrouwen en zij kreeg op de vraag hoe men dacht over christenen reacties waarin pijn, emotie en kerkelijke trauma’s merkbaar waren. Ze vond het moeilijk om daar op een goede manier op te reageren. Volgens Rianne hoef je niet zo bang te zijn om iets kapot te maken: “Als je een goede relatie met iemand hebt, moet je vrij kunnen reageren, zeker als liefde je drijft.” Rianne had een heel andere aanpak: “Samen met een medecursist ben ik in de buurt van de kerk de deuren langsgegaan om de drie vragen voor te leggen. Iemand merkte op het een prachtig gezicht te vinden om al die mooi geklede mensen naar de kerk te zien gaan en vond het jammer dat de vrouwen hun hoed binnen pas opzetten. Er werden ook vragen gesteld, zoals de vraag of je zonder hoed ook welkom bent in de  kerk. Op de vraag hoe men dacht over Jezus, werd veelal geantwoord dat dat een te persoonlijke vraag is of Hij werd gezien als wereldverbeteraar.”

Effect cursus

Wat de cursus teweeg heeft gebracht bij de gemeenteleden, is verschillend. Ed: “Net zoals in de Bijbel: de herders gingen eropuit, maar Maria bewaarde al deze dingen in haar hart.” “De cursus heeft er een bijdrage aan geleverd dat ik meer ontspannen ben in een gesprek met andersdenkenden,” vertelt Conny. “Ik schoot steeds in een kramp tijdens zo’n gesprek en dat ben ik nu kwijt.” Rianne haakt hierop in: “Dat herken ik. Ik ben daarnaast meer gaan luisteren in plaats van me voornamelijk te richten op wat ik zelf te zeggen heb. Ook de gedachte dat het niet van mij afhangt, heeft me veel ontspanning gegeven. God gebruikt mensen alleen als middel en Hij belooft dat Hij de woorden in de mond zal geven!” Conny vult aan: “En daarom is het van groot belang om je te voeden met het Woord.” Verder geeft ze aan dat ze zich minder geremd voelt: “Wij doen ’s avonds na het eten een korte Bijbelstudie of we gebruiken de methode ‘Om het Woord’. Dat deden we nooit als het (onkerkelijke) buurmeisje bij ons at, dan pakten we de kinderbijbel. Sinds de cursus doen we het zoals we gewend zijn en voel ik me er ontspannen bij. Het buurmeisje deed enthousiast mee.” Ed reageert: “Je weet niet wat het uitwerkt.” Rianne valt hem bij: “We mogen de kinderen bij God opdragen en op Zijn beloften pleiten, wij hoeven ons – niet oneerbiedig bedoeld – niet zo druk te maken, het ligt in Gods hand.”

Willem citeert Efeze 3: 20: Hem nu Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen boven al wat wij bidden of denken (...).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen