2. Het ambt van predikant

Wanneer we het formulier om "Dienaren des Goddelijken Woords" te bevestigen lezen, komt daarin duidelijk naar voren wat de taak is van een predikant. Het formulier gaat eerst in op het feit dat de Heere Christus Zelf dit ambt heeft ingesteld. Daarbij wordt verwezen naar Ef.4:ll en 12. Paulus zegt hier dat God gebruik maakt van mensen om Zijn gemeente te vergaderen en Zijn Koninknjk te bouwen. Behalve de Apostelen, Profeten en Evangelisten (zie kader) behoren ook de Herders en Leraars hiertoe.

De predikant wordt hier "Herder en Leraar" genoemd. Hij wordt vergeleken met een gewone herder. Zoals deze in het oosten voor zijn kudde uitgaat, zijn schapen weidt en leidt, zo moet de predikant als geestelijke herder de schapen van de gemeente Gods verzorgen. "De geestelijke weide waarmee de schapen geweid worden is Gods Woord" meldt ons het formulier, "gepaard gaande met de bediening der gebeden en der Sacramenten". Bovendien is Gods Woord de staf waarmee de kudde geleid en geregeerd wordt.

In het formulier valt de taak van een predikant in vier delen uiteen:

• de bediening van het Woord

• de dienst van de gebeden

• de bediening van de Sacramenten

• de regering van de kerk

De bediening van het Woord

God wordt gekend door twee middelen (NGB.art.2). Het eerste is de schepping, onderhouding en rege nng van de wereld, het tweede middel is Gods Woord. Maar alleen door Gods Woord leren we God op de juiste wijze kennen. Want de Bijbel leert ons wie wij zijn, maar ook Wie God wil zijn voor verloren zondaren.

Daarom is het zo nodig dat dat Woord onderzocht en verkondigd wordt. Het is het middel waardoor God zondaren wil zaligen. Paulus zegt het in Rom 10:14,15; "Hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder die hen predikt? En hoe zullen zij prediken indien zij niet gezonden worden?"

De Dordtse Leerregels zeggen het zo duidelijk in Hoofdstuk 1, art.3: "Opdat de mensen tot het geloof worden gebracht, zendt God goedertierenlijk verkondigers van deze zeer blijde boodschap, tot wien Hij wil en wanneer Hij wil; door wier dienst de mensen geroepen worden tot bekering en het geloof in Christus, de Gekruisigde"

Het doel van de prediking is dus dat de mensen het Evangelie zullen horen en geloven. Dat Evangelie is een kracht Gods tot zaligheid, een ieder die gelooft (Rom.1:16). Daarom is de belangrijkste taak van de predikant om het Woord te verkondigen. In de Bijbel vinden we ook aanwijzingen op welke manier dat moet gebveuren. In het formulier worden verschillende teksten aangehaald.

Gods Woord moet uitgelegd, maar ook toegepast worden "tot nuttigheid der toehoorders". Het betekent dat er in de prediking rekening moet worden gehouden met mensen in verschillende omstandigheden. Het Woord moet recht gesneden worden (2 Tim.2:15). De kanttekenaren vergelijken dit bij iemand die aan tafel het eten verdeelt en aan een ieder de portie geeft dat hij nodig heeft. Zo heeft de één een onderwijzend, de ander een vermanend of bestraffend, en weer een ander een vertroostend woord nodig (1 Kor.l4:3). Het centrale thema van de prediking is altijd de bekering tot God en verzoening met Hem, door het geloof in Jezus Christus. Het formulier haalt hierbij de tekst aan uit 2 Kor.5:18; "En al deze dingen zijn uit God, Die ons met Zichzelven verzoend heeft door Jezus Christus, en ons de bediening der verzoening gegeven heeft".

Maar behalve dat het Woord verkondigd moet worden, moeten de dwalingen bestraft en weerlegd worden. Paulus vermaande Titus ook dat hij moest vasthouden aan het getrouwe woord dat naar de leer is, opdat hij zou kunnen vermanen en de tegensprekers weerleggen (Tit. 1:9).

De verkondiging van Gods Woord houdt natuurlijk niet op bij de zondagse kerkdienst. Ook bij het doen van huis- en ziekenbezoek, het geven van catechisatie staat het Woord centraal. Altijd moet het klinken:"Zo zegt de HEERE..."

De dienst van de gebeden

De tweede taak van de predikant is om, namens de gehele gemeente, Gods Naam aan te roepen in het gebed. De gemeente hoort dus niet slechts het bidden maar roept de Heere zelf aan. De stem van de predikant is de stem van de gemeente. Als grond voor deze gedachte wordt in het formulier Hand. 6:4 genoemd. Nadat de Apostelen aan de gemeente het voorstel hebben gedaan om zeven diakenen te verkiezen tot verzorging van de Griekse weduwen zeggen zij: "Maar wij zullen volharden in het gebed en in de bediening des Woords". En zoals dat bidden de taak van de Apostelen was, is het nu nog de taak van de dienaar des Woords. Ook Paulus wordt geciteerd als hij aan Timotheus schrijft: "Ik vermaan voor alle dingen dat gedaan worden smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen voor alle mensen, voor koningen en allen die in hoogheid zijn" (1 Tim.2:l,2). In dit gemeenschappelijke gebed wordt alle nood, zorg en verdriet van de gemeente en van buiten de gemeente aan de Heere voorgelegd. Maar ook wordt Zijn Naam dank gezegd voor alle zegeningen die Hij geeft. Ook de voorbede voor land, volk en overheid mag niet ontbreken.

De bediening van de Sacramenten

Tot het ambt van Dienaar des Woords behoort ook de bediening van de Sacramenten, de Heilige Doop en het Heilig Avondmaal. Het zijn de tekenen en zegelen van Gods genade (H.C. Zondag 25). Het is een opdracht die Christus Zelf aan Zijn Apostelen gegeven heeft: "Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in de Naam des Vaders,en des Zoons, en des Heiligen Geestes" (Matth. 28:19) en: "Want ik heb van de Heere ontvangen, hetgeen ik u ook overgegeven heb, dat de Heere Jezus in den nacht, in welken Hij verraden werd het brood nam zo verkondigt de dood des Heeren, totdat Hij komt" (1 Kor. 11:23-26). Zo is de taak van de Apos telen overgegaan op de Dienaren des Woords.

De regering van de kerk

Samen met de ouderlingen moet de predikant de gemeente regeren en de orde en tucht handhaven.

Het uitgangspunt daarbij moet de liefde tot Christus zijn. In woord en wandel moet de predikant daarom voorbeeld voor de gemeente zijn. Zijn regerende taak is een dienende, geen heersende taak. De gemeente moet geregeerd worden naar Gods Woord: de ware leer moet zijn loop hebben en de overtreders op geestelijke wijze bestraft worden (NGB. art 30). Gods Woord moet het richtsnoer voor het gemeenteleven zijn. Daartoe gaf God de sleutelen des hemelrijks, Matth. 16:19; de verkondiging van het Evangelie en de christelijke ban. Het hemelrijk wordt door de verkondiging van het Evangelie geopend. De gelovigen wordt dan verkondigd dat "zo dikwijls als zij de beloftenis van het Evangelie met een waar geloof aannemen, waarachtigelijk. al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus' wil, vergeven zijn". Het hemelrijk wordt voor de ongelovigen gesloten. Hun wordt verkondigd dat "de toom Gods en de eeuwige ver doemems op hen ligt, zolang als zij zich niet bekeren" (H.C. Zondag 31). Door middel van de ban wordt het hemelrijk toegesloten voor degenen die een onchnstelijk leven blijven leiden. Nadat zij verschillende keren broederlijk vermaand zijn zonder dat zij gehoor aan deze vermaningen geven, wordt de gemeente (kerkeraad) daarvan in kennis gesteld.

Opnieuw volgt de vermaning. Stoort men zich ook aan deze vermaning niet, dan worden zij "door het verbieden der Sacramenten uit de Christelijke gemeente, en van God Zelf uit het Rijk van Christus gesloten".

Wanneer zij waarachtige betering beloven en bewijzen, worden zij weer als lidmaten van Christus en Zijn gemeente aangenomen (H.C.vraag 85).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen