Gebed

Genadig God, die in mijn boezem leest! 

Ik vlied tot U, en wil, maar kan niet smeken. 

Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest, 

En zie mijn oog van stille tranen leken! 

Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd. 

Gij ziet me een prooi van mijn bedwelmde zinnen: 

Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft, 

En mint het meer, dan 't ooit zich-zelf kan minnen.

Geef, Vader, geef aan uw onwetend kroost,

Hetgeen het zelf niet durft, niet weet te vragen!

Ik buig mij neer; ik smeek noch kruis, noch troost:

Gij, doe naar uw ontfermend welbehagen!

Ja, wond of heel; verhef of druk ter neer:

'k Aanbid uw wil, hoe duister in mijn ogen:

Ik offer me op, en zwijg, en wens niet meer: 

'k Berust in U, zie daar mijn enigst pogen!

Ik zie op U met kinderlijk ontzag:

Met Christen hoop, noch lauw noch ongeduldig.

Ach, leer Gij mij, hetgeen ik bidden mag! 

Bid Zelf in mij; zo is mijn bee onschuldig.

Willem Bilderdijk (1756-1831)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen