1. Inleiding

Uit onderzoeken is gebleken dat christenen zich in hun geldbesteding nauwelijks onderscheiden van de rest van de Nederlandse bevolking. De vraag komt dan op of dat ook wel zou moeten. Bovendien kunnen we ons afvragen of het wel nodig is ons te bezinnen op de manier waarop wij omgaan met ons geld.

Is het genoeg als we zo af en toe een gift geven, of dient het hele consumptiepatroon anders te zijn?

Het is aardig eens op een rijtje te zetten hoe (volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek) in 1985 het uitgavepatroon van 2852 huishoudens eruit zag.

Gemiddeld was er netto ƒ 37.500.- te besteden. Daarvan werd uitgegeven aan voeding ƒ 6.785.-, woning ƒ 11.861.-, kleding en schoeisel ƒ 2.496.-, hygiëne en geneeskundige verzorging ƒ 4.980.-, ontwikkeling, ontspanning en verkeer ƒ 8.939.-, diversen ƒ 535.-, totaal ƒ 35.596.-.

Het resterende bedrag van ƒ 1.904.- wordt niet nader aangegeven, maar als conclusie kan gesteld worden dat we ons geld aardig laten rollen. Nergens in de geraadpleegde cijfers is sprake van sparen, giften of schenkingen. Trouwens al zouden we die ƒ 1.900.-sparen of weggeven, dan zinkt dat nog in het niet bij de uitgaven voor sport, spel, vakantie, overige ontspanning en roken, die samen ƒ 3.563.- bedragen!

Ook als we kijken naar ons verbruik van suikerhoudende artikelen en dranken, verteringen buitenshuis, koek, biscuits en gebak (samen ƒ 2.654.-) moeten we zeggen dat er bitter weinig geld overblijft om bijvoorbeeld giften te doen.

Voor diegenen die graag cijferen voegen we het totale overzicht als illustratie hierbij (zie PDF: Achtergrondinformatie - pagina 5 en 6).

Laten we alvast voorzichtig de vraag stellen of wij ons als christenen kunnen vinden in dit plaatje, of dat we vinden dat onze uitgaven andere accenten eisen?

Een andere vraag was of het wel nodig is ons op onze geldbesteding te bezinnen. En dan bedoelen we niet eens de vraag of we ons geld niet aan dingen uitgeven die zonneklaar in strijd zijn met Gods Woord. Nee, heel gewoon, zijn wij niet egoïstisch bezig?

Hebben we wel genoeg nagedacht over de vraag wat nu eigenlijk een verantwoorde geldbesteding is voor christenen? Denken we ooit wel eens na over ons luxueuze leefpatroon en de daaraan verbonden konsekwenties? Nemen we de negatieve gevolgen van onze welvaart niet teveel als vanzelfsprekend aan? Te denken valt aan de duizenden verkeersslachloffers, de milieuvernietiging, armoede en honger in de derde wereld, de verschrikkelijke ontevredenheid. Nu is hel een bekend gegeven, dat er door christenen, misschien in het bijzonder wel reformatorische christenen, toch wel giften worden gegeven. Niettemin kan het geen kwaad stil te staan bij de vraag of velen niet te weinig geven in verhouding tot wat ze ontvangen.

Een andere reden om ons af te vragen of we ons geld wel goed besteden is het enorme verschil in levensstandaard lussen het Westen en de Derde Wereld. Op dit moment leven er zo'n 800 miljoen zeer armen op de wereld, die aan ondervoeding, gebrekkige hygiënische voorzieningen, gebrek aan goed drinkwater en onmenselijke huisvesting lijden. 20 à 25 miljoen kinderen sterven daar voor hun vijfde jaar. De andere gevolgen van de armoede laten we dan nog maar rusten.

In het Westen is er daarentegen vaak sprake van overdaad: in 1980 consumeerde één Zwitser evenveel als veertig Somaliërs. Wij vormen een kwart van de wereldbevolking en krijgen 80% van het wereldinkomen in handen. Verder is 90% van de industrie gevestigd in het Westen. Een laatste cijfer: in 1978 gooiden wij Nederlanders zo'n 80 miljoen broden weg, omdat we ze niet meer lustten.

Tenslotte, om aan te geven dat onze geldbesteding niet gedachteloos mag geschieden, wijzen we op onze manier van omgaan met de schepping, waardoor de aarde meer en meer onbewoonbaar dreigt te worden.

Elke vijf dagen verdwijnt een stuk tropisch regenwoud ter grootte van de Veluwe.

Per uur sterft ongeveer één plant of diersoort uit.

Grondstoffen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Lucht-, water- en bodemvervuiling zijn zo alledaags geworden, dat we berichten erover al bijna niet meer opmerken.

Een trieste balans, waarvan we ons niet kunnen distantiëren door te zeggen dat wij daar toch niets aan kunnen doen.

Te lang hebben we het aan de orde stellen van dit soort problemen afgedaan als "stokpaardjes van links".

Natuurlijk, als het ons om niet meer te doen is dan deze aangelegenheden, zijn we inderdaad verkeerd bezig. We denken dan alleen maar aan de schepping, terwijl we de Schepper en de verantwoordelijkheid die Hij op ons legt, vergeten.

De vraag in deze schets is: gaan wij wel verantwoord met ons geld om?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen