De Christinnereis

Na de verschijning van de Christenreis vroegen de lezers om een vervolg. Het publiek wilde weten hoe het met de vrouw en kinderen van Christen was gegaan. Er was reeds van een onbekende schrijver een boek uitgekomen dat als vervolg op de Christenreis bedoeld was. In 1684 gaf Bunyan aan zijn lezers het gevraagde vervolg. In een vers dat aan de Christinnereis vooraf gaat staan deze regels: "Wat in de tocht van Christen duister is gebleven, daarvan zal u Christinne nu de sleutel geven".

Beide boeken samen vormen een beeld van de ene pelgrimsweg van deze wereld naar de toekomende. In dit tweede deel wordt de reis beschreven van Christinne met haar vier zonen. Zij maken dezelfde reis als Christen. Toch is het tweede deel beslist geen kopie van het eerste. Dit boek is geen verslag van Bunyans eigen ervaringen. In de figuren van Christinne en Barmhartigheid heeft Bunyan waarschijnlijk de ervaringen van z'n beide vrouwen getekend. Er zijn veel verschillen op te merken met het eerste deel. De verschrikkingen van de weg zijn verzacht en de vertroostingen komen meer op de voorgrond. In deel één gaat Christen alleen op reis, hij laat zijn gezin en familie achter en ook onderweg heeft hij nooit meer dan ten hoogste één reisgenoot. In hem wil Bunyan tekenen de zeer persoonlijke strijd die iedere gelovige te voeren heeft om in te gaan door de enge poort en standvastig te blijven op de weg naar de hemel. Christinne gaat haar weg niet alleen. Met haar vier zoons en Barmhartigheid, een jong meisje, gaat ze op weg.

Later krijgt ze een gids en voegen zich nog andere pelgrims bij het gezelschap. Steeds wordt het gezelschap ontvangen in huizen van medegelovigen. Hiermee wil Bunyan laten zien, dat de gemeenschap van de kerk en het samenleven van de gelovigen en het gebruik van de sacramenten van grote waarde is voor Gods kinderen.

In het eerste deel legt Bunyan er de nadruk op dat het leven van een christen een voortdurende strijd is. In het tweede deel gaat alles veel rustiger. De tocht duurt langer, het gezelschap logeert vaak bij geloofsgenoten, er worden bruiloften gevierd. De tijd waarin dit tweede deel geschreven is, weerspiegelt zich ook in dit verhaal. Het leven van het geloof kon zich rustiger ontwikkelen dan in de tijd van vervolging waarin Bunyan deel één geschreven heeft.

Het leven van een christen is wel een strijd des geloofs, maar het is ook een nederliggen in grazige weiden.

Bunyan heeft dit tweede deel bewust geschreven om de veelkleurige wijsheid van God in het bekeren van zondaren duidelijk te maken. In dit deel laat hij zien hoe de Heere kontakten met Gods volk en een christelijke opvoeding kan gebruiken om mensen tot bekering te brengen.

De beide boeken horen bij elkaar, het tweede deel is een noodzakelijk vervolg, een aanvulling en verklaring. Bunyan wist dat ieder mens na de dood of de hel of de hemel wacht. Vanuit deze wetenschap heeft hij zijn boeken geschreven. Door deze boeken wilde hij aangevochten mensen brengen tot een standvastig vertrouwen in Christus. Nooit heeft hij de twijfel willen verheerlijken. Hij analyseert de oorzaken van twijfel en aanvechting met het doel die te verhelpen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen