Alleen ... in verdriet

Het hoofd in de handen
en ogen, die branden
van schrijnend verdriet,
zit Thomas te treuren.
Hij ziet weer gebeuren,
wat pas is geschied.

De flakk'rende lichten.
Soldatengezichten.
Wéér voelt hij de haat.
Weer hoort hij 't gefluister,
de groet in het duister.
De kus van 't verraad.

De Meester heeft slagen
en gees'ling verdragen.
Verachting en hoon.
Dat kruis, zo afschuw'lijk,
dat lijden, zo gruw'lijk,
was dat nu Zijn loon?

Aan Hem hadden kranken
genezing te danken.
Hij redde uit nood.
De kreupelen springen.
De stommen, zij zongen.
Zijn loon was ... de dood.

De handen voor d'ogen,
de schouders gebogen,
kreunt Thomas van smart.
Niets is hem gebleven.
Geen liefde, geen leven,
't Is nacht in zijn hart.

(F. van der Schoot-van Dam)

Om over te praten

Kun je begrijpen dat Thomas niet bij de discipelen wilde zijn?
Heeft Thomas er goed aan gedaan om alleen te willen zijn?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen