3e zendingsreis van Paulus

Algemeen

Paulus en zijn metgezellen (waarschijnlijk Timotheüs, Titus en voor een deel Lukas (en op het laatste deel vele Christenen uit de diverse gemeenten) verlaten al spoedig Antiochië. Paulus gaat eerst de gemeenten in Galatië bezoeken teneinde de broeders te versterken. Nu kan hij tevens zijn brief mondeling toelichten, die hij geschreven heeft in verband met de dwaalleer van de Judaïsten, de mensen, die de gelovigen weer onder het juk van de wet willen brengen.

I Bezoek aan Efeze

1. Zoals hij in Hand. 18: 21 beloofd had terug te komen zo God het wilde, ging hij nu naar Efeze. Op zijn tweede zendingsreis was hij daarin verhinderd door de Heilige Geest. Nu is het wel Gods tijd. In Efeze was al gewerkt door Apollos, een Jood uit Alexandrië in Egypte. Hij wist alleen van de doop van Johannes de Doper. Deze doop wees op Christus, wees op bekering en afwassing der zonden, leerde de dopeling wachten op en uitzien naar Jezus. Als een tweede Johannes riep hij op tot geloof in de gekomen Christus, zonder nog het einde van Diens leven te weten. Van de uitstorting van de Heilige Geest had hij niet gehoord. Onder zijn gehoor zitten Aquilla en Priscilla, de twee die met Paulus van Korinthe naar Efeze waren gekomen en daar zijn gebleven. Zij vullen de leemte in zijn geloofskennis aan. Gods leiding is wonderlijk. Met aanbevelingsbrieven sturen ze hem dan naar Korinthe.
2. Paulus ontmoet ook een twaalftal discipelen, die het beeld van Apollos vertonen. Ze weten niets van de uitstorting van de Heilige Geest en van de bijzondere gaven, die er in die tijd vooral mee gepaard gingen. Ze worden door Paulus onderwezen en ontvangen de Heilige Geest. De Geest van Pinksteren begint te waaien in Efeze, het bolwerk van de machten der duisternis (Ef. 6: 12).
3. Drie maanden lang heeft hij in de synagoge gepredikt. Dan volgt de scheiding. Het merendeel van de Joden weigert in Jezus te geloven. Dan huurt hij de school van een zekere Tyrannus, een leraar in de welsprekendheid. Twee jaar werkt hij daar. Waarschijnlijk in de avonduren als Tyrannus geen les geeft. Intussen gebruikt hij de rest van de dag om in zijn levensonderhoud te voorzien.
4. De kracht van de Geest komt openbaar in genezingen en het uitwerpen van duivelen. In deze stad komt de Heere tegenover de bijgelovigheid Zijn wonderen te stellen. Zelfs zweetdoeken (hoofddoeken) en gordeldoeken (om het middel gedragen) van de apostel worden gelegd op zieken en zij genezen en de boze geesten wijken. Zeven duivelbezweerders, zonen van de Joodse overpriester Sceva, probeerden het Paulus na te doen n.l. in de naam van Jezus. Zij doen het uit winstbejag. De bezetene springt op hen af en scheurt hun klederen.
5. Toverboeken worden op een hoop geworpen en in het openbaar verbrand. "Alzo wies het Woord des Heeren met macht en nam de overhand". God heeft een grote en krachtige deur geopend (1 Kor. 16: 9).
6. Ondertussen maakt hij zich vele zorgen over de gemeente van Korinthe. Herhaalde malen heeft hij vanuit Efeze brieven gezonden en ook Titus, Timotheus en Erastus zijn naar deze gemeente gestuurd.
7. Ook de tegenstand komt. Met name de zilversmeden merken dat door de prediking van Paulus de inkomsten teruglopen. Demetrius roept zijn collega's bijeen en waarschuwt hen voor Paulus en zijn gevaarlijke prediking. Hun godin Diana zal ten onder gaan en daarmee zullen hun verdiensten stoppen. Er ontstaat een oproer. De stad raakt in rep en roer. Luid roepen zei "Groot is de Diana der Efeziërs". Twee medewerkers van Paulus, Gajus en Aristarchus, worden meegesleurd naar het amfitheater. Paulus wordt tegengehouden om zich naar het theater te begeven. De Joden worden bang, omdat zij ook geen afgoden willen dienen en schuiven een zekere Alexander naar voren. Zij laten hem niet aan het woord komen. De stadsschrijver gelukt het de menigte tot kalmte te brengen. Hij waarschuwt voor gevolgen, als de Romeinse autoriteiten op de hoogte gebracht zouden worden. Ze mogen het recht niet in eigen hand nemen. Dit oproer is levensgevaarlijk voor Efeze. Door deze woorden raken ze overtuigd. Direct. Na dit tumult reist Paulus af.

II Terugreis

1. Paulus reist naar Troas waar hij hoopt Titus te ontmoeten om berichten te vernemen over de situatie in Korinthe.
2. Dan reist hij naar Macedonië tot Illyricum toe. (Rom. 15: 19).
3. Hij bezoekt Korinthe vanwaar hij rechtstreeks naar Syrië wil per schip, omdat de Joden hem willen doden. Toch verandert hij zijn plan en reist over land verder naar Filippi, waar hij het Pascha viert.
4. In Troas gekomen predikt hij tot middernacht in een bovenzaal. Eutychus, een jonge man, valt uit het raam en wordt door Paulus weer opgewekt.
5. Vanuit Troas gaat Paulus te voet naar Assus, waar hij zich weer bij de anderen voegt op het schip. Ze varen Efeze voorbij, omdat Paulus oponthoud vreest en op Pinksteren in Jeruzalem wil zijn. Ze leggen aan in de haven van Milete. Daar ontbiedt hij de ouderlingen om afscheid van hen te nemen, In zijn afscheidstoespraak herinnert hij hen aan zijn werk in hun gemeente, vertelt van zijn reis naar Jeruzalem, waar boeien en verdrukking hem zullen wachten en waarschuwt voor de toekomst, als er "wolven zullen komen die de kudde niet zullen sparen". Hij wekt hen op te blijven waken. Hij bidt met hen en neemt afscheid.
6. Ze varen naar Tyrus, waar ze een week stil liggen. Ook daar doet men vergeefse pogingen om hem van de reis naar Jeruzalem af te brengen. De gehele gemeente doet hem uitgeleide. Op het strand wordt gebeden en afscheid van hem genomen. Vanaf Ptolemaïs gaat hij over het land verder.
7. In Ceasarea is hij in huis bij Filippus, de diaken met zijn vier profeterende dochters. Agabus, een profeet uit Jeruzalem, bindt zich met Paulus gordel. Zo zal Paulus te Jeruzalem gebonden worden. Paulus is zelfs bereid voor de Naam van Jezus te sterven. Hij gaat naar Jeruzalem.
8. Met blijdschap wordt hij in Jeruzalem ontvangen. De volgende dag vergadert hij in het huis van Jacobus. Hij brengt verslag uit van zijn werk onder de heidenen en draagt de collecte af. Dan komt het oude probleem weer aan de orde of hij nog wel ernst maakt met de wetten van Mozes. Om dat aan de Joden te tonen wordt van hem geëist dat,
a. hij zich naar de wet van Mozes zal laten reinigen, nu hij onrein uit het land der heidenen komt;
b. hij de offers zal betalen voor arme broeders die een Nazireërgelofte hadden afgelegd, waarvan de duur verstreken was, maar die te arm waren om zelf de voorgeschreven offers te betalen. Paulus stemt toe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen