Een tikkende waarschuwing

Piep, pieep, pieeeep... Iedere ochtend is het weer hetzelfde riedeltje. Nog verdwaasd in een wolk van nevel en totaal slaapdronken geef ik een ram op de wekker. Een wekker? Ja, zo’n apparaat dat de tijd aangeeft en mij iedere ochtend krijsend wakker schreeuwt. Vaak sta ik gapend op. Eerst begin ik aan de nieuwe dag, fris ik mezelf op en maak ik me klaar om naar school te gaan. Maar goed, ik zal eerlijk zijn: het gebeurt ook weleens dat het net íéts anders gaat. Bij jou ongetwijfeld hetzelfde, toch?

Als de zon nog maar net boven het Zuid-Hollandse landschap opkomt, wordt er op mijn kamer een enorm kabaal gemaakt. Wéér probeert de wekker mij wakker te maken. En wéér strek ik mijn arm uit om voor de zoveelste keer dat martelwerktuig uit te slaan. ‘Nu nog niet… Nog even wachten, ik ben nog zó moe.’ Acht minuten later laat de wekker weer van zich horen. Zo gaat het een poosje door.

Als, tot overmaat van ramp, de wekker blíjft afgaan, kijk ik nijdig naar het apparaat. Langzaam stellen mijn ogen scherp op de cijfers op het schermpje. ‘Wat? Is het nu al zó laat? Maar dan ben ik te laat op school!’ Ik probeer de dag rustig te beginnen. Vaak lukt het nog om even stil te staan bij de dingen van Gods Koninkrijk. Daarna begint de haast. Ik ren naar de badkamer en vlieg door naar de ontbijttafel. Ondertussen zet ik mijn telefoon aan. Wanneer ik ook daar de tijd zie, verslik ik me haast in een boterham. Drie boterhammen later ben ik klaar met eten. Zodra ik mijn ontbijt heb afgerond, schiet ik weer in de ‘haastmodus’. Ik pak mijn tas in, schiet in mijn schoenen en trek mijn jas aan. Snel ren ik de deur uit. Al hijgend kom ik bij de bushalte aan. Zou ik nog op tijd zijn? Te laat! De bus is vertrokken, en dat zonder mij! Wel eerlijk eigenlijk, want ik was weer eens… te laat.

En nu even wat anders, hè. Als ik eerlijk naar mezelf kijk, dan moet jij dat ook even doen. Hebben wij ook niet veel wekkers in ons leven? Roepstemmen van God? Roept Hij ons niet dagelijks vele keren op om ons te bekeren? Is het niet zo dat Hij ons dagelijks opwekt voordat het te laat is?

Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient! (Luk. 19:42)

Nu gaat de ‘wekker’ nog af. Nú nog wel! Maar misschien is het bijna… te laat! Kom op, denk er vandaag eens over na! Hoelang blijf je nog denken: ‘Later, later, later?’

Wees eens eerlijk! Nee, geen uitvluchten bedenken! Hoelang blijf je nog op de snooze-knop duwen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen