Maan Den Later...

Weer gaat Olivia’s hand naar haar dikke buik. Een pijnlijk, gespannen gevoel doet haar gezicht vertrekken. Ze voelt een hand op haar schouder en kijkt in het lieve gezicht van mevrouw Goedbloed.

“Gaat het, meid?”

“Ja hoor… Ik heb een beetje buikpijn, maar dat zal wel weer over gaan. Mag ik even naar het toilet?”

Als ze even later een wc-hokje induikt, leunt ze even tegen de deur. Haar hand gaat weer naar haar buik. Ze voelt een voetje schoppen en glimlacht. Ze is nu zes maanden verder, dus bijna negen maanden zwanger. Zes spannende maanden, maar ook maanden waarin ze voor haar gevoel volwassen is geworden. Tim heeft een prachtig plekje in hun achtertuin en een goedbetaald bijbaantje. Gelukkig is er speciale zorg geregeld voor zijn moeder en broertje.

Met het bij elkaar gespaarde geld van hun baantjes hebben ze samen zo goedkoop mogelijke spulletjes gekocht voor hun kleintje. Veel hadden ze thuis nog, zoals een wieg, commode en andere babyspullen. Ze hebben alles op de logeerkamer gezet. Zelf durfde ze het niet te vragen, maar haar ouders wilden dat ze dat kamertje opknapte naar haar eigen stijl. Zo eenvoudig mogelijk heeft ze het leuk proberen in te richten, en dat was gelukt! Plotseling voelt ze nattigheid tussen haar benen. Wat is dit? Geschrokken kijkt Olivia naar de plas water op de vloer. Van schrik kan ze niet meer helder denken. Tot ze een stem hoort: “Olivia? Olivia?”

Sophie! Ze komt precies op het goede moment. Opgelucht roept Olivia: “Sophie, Sophie, kom eens!” Sophie hoort de paniek in haar stem en bonkt op het deurtje. Olivia draait het slot eraf en wijst naar het water op de grond. Ze weet niet wat ze moet zeggen. Het water drupt nog steeds van haar jurkje op de vloer.

Sophie slaat haar hand voor haar mond. “O, Lief! Je vliezen! Je vliezen zijn gebroken! Ik weet het van mijn moeder, die had dat ook bij mijn zusje!” Paniek klinkt door in haar stem. Het begint ook langzaam tot Olivia door te dringen. Wat nu?

Sophie is meer in paniek dan Olivia zelf.

Zelf heeft ze zich er goed op voorbereid. Het pakt natuurlijk anders uit, maar ze heeft nog nergens last van en alles gaat volgens plan. Ze had alleen niet verwacht dat het op school zou beginnen, maar goed. Bevallen moet toch in het ziekenhuis, in verband met de mogelijke beperkingen van het kindje. “Rustig Sophie, ik heb behalve wat harde buiken nog nergens last van! Wil jij even mevrouw Goedbloed halen? Zij weet vast wel, wat we nu verder moeten doen.”

Opeens begint Olivia toch wat stress te krijgen. Ze heeft alle situaties overdacht en zich er goed op voorbereid, maar nu het echt gaat gebeuren, krijgt ze toch veel vragen in haar hoofd. De spanning in haar lichaam neemt toe en ze vraagt zich af of ze het wel gaat kunnen, of ze het wel gaat halen. In stilte bidt ze tot God om hulp en bescherming. Even later zit ze samen met Tim, Morris en Sophie in de auto van mevrouw Goedbloed. Met haar ouders had ze besloten dat ze alleen haar moeder en Tim bij de bevalling wilde hebben. Morris en Sophie konden dat begrijpen. Zij wilden wel graag mee naar het ziekenhuis, waar ze samen met de vader van Olivia zouden wachten tot het kindje geboren zou worden. Ze wisten dat het enorm lang zou kunnen gaan duren, maar dat hadden ze ervoor over.

In het ziekenhuis zitten de ouders van Olivia al te wachten. Tims moeder wilde liever thuisblijven. Als ze met z’n allen in de ziekenhuiskamer zitten waar Olivia komt te liggen, stelt de vader van Olivia voor om met zijn allen te bidden. Het is muisstil, op de zware stem van Olivia’s vader na.

“Zorg toch alstublieft voor het kindje en voor Olivia, Heere. Help hen.” Olivia krijgt tranen in haar ogen als het “amen” plechtig klinkt. Dan trekt er een scherpe pijnscheut door haar lichaam. De eerste wee… De spanning is voelbaar terwijl ze elkaars handen vasthouden. De verpleegkundige staat hen bij met geruststellende woorden en legt haar steeds uit wat ze moet doen.

De weeën volgen elkaar steeds sneller op. Dan besluit de verpleegkundige dat het tijd wordt voor de verloskamer. Olivia wordt in haar bed erheen gereden. Tim en Olivia’s moeder volgen. En daar, in de verloskamer van het ziekenhuis, wordt een kindje geboren. Een klein mensje. Het kind van Olivia en Tim. Met tranen in zijn ogen kijkt Tim naar het kindje op Olivia’s borst. Een piepklein jongetje met piepkleine vingertjes, piepkleine oortjes en een piepklein wipneusje ligt daar rustig te ademen. Het heeft net enorm gehuild, maar nu lijkt het in diepe rust.

Olivia kijkt Tim heel blij aan. Hij pakt haar hand en drukt er een zoen op. Wat is hij intens gelukkig! De gedachte dat hij heeft overwogen om dit kindje wreed te vermoorden, terwijl het nog maar een paar weken leefde, doet hem pijn tot in het diepst van zijn ziel. Wat is hij blij dat God hem van die gedachte af heeft gebracht.

“Tim, Olivia, ik heb nieuws.” De kinderarts stapt binnen. Ze kijken de arts vol verwachting aan. “We hebben de kleine net even kort onderzocht. Er moet nog een uitgebreider onderzoek plaatsvinden, dat begrijpen jullie. Maar met wat we tot nu toe hebben gezien, lijkt het erop dat alles goed is. Daar mogen jullie blij mee zijn. Ik kan niet garanderen dat het zo blijft, maar tot nu toe hebben we geen afwijkingen gevonden!”

Intens blij kijken Olivia en Tim elkaar aan. Moeder is vader, Sophie en Morris al gaan halen. Wat een teer moment, als ze het kleintje op de borst van Olivia zien liggen. Er vloeien tranen. Tranen van geluk en vreugde.

“En nu willen we vertellen hoe hij heet!”, zegt Tim.

Het wordt stil in de kamer. Tim en Olivia kijken beiden naar Olivia’s vader.

“We noemen hem Remco.”

Olivia heeft haar baby stevig vast. “O Tim, hij lijkt op jou! Moet je die zwarte haartjes zien!” Tim glimlacht en hij weet even niet wat hij moet zeggen. Dan kijkt hij zijn schoonvader aan. “Ja, nu bent u opa. En onze Remco is naar u vernoemd, hoe vindt u dat?”

Opa’s ogen stralen en aan de zijkant glinsteren er een paar tranen. Van blijdschap en verwondering!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen