Voor eeuwig!

Het is stil in de klas, iedereen is aan het werk. Tenminste, dat denk ik. Rechts achterin gaat de vinger van Tripti omhoog: “Ferran zit me te irriteren.”

Na de tweede waarschuwing roep ik Ferran naar voren en met tegenzin schuift hij op de stoel van de voorste tafel: “Mevrouw, het is niet waar. Ik deed echt niks!”

Inmiddels kijkt de hele klas naar mij en naar Ferran. Zo van, hoe loopt dit af...

“Ferran, kijk me eens aan. Geloof jij dat God bestaat?” Met grote ogen kijkt Ferran me aan: “Maar, waarom vraagt u dat?”

“Nou kijk, stel je voor dat God nu echt bestaat -deze leerlingen uit de Bijlmer in Amsterdam weten dat ik gelovig ben- en dat Hij alles ziet en hoort. Zou je dan hetzelfde gezegd hebben?”

Tot mijn verbazing zie ik hem zijn hoofd buigen en er druppelen tranen over zijn zwarte wangen. Het liefst had ik hem een knuffel gegeven. Ik maak een gebaar naar de klas dat ze stil verder kunnen werken en ik zeg niets, maar het raakt me. Zo’n jongen.

Vraag jij je dit weleens af? Denk aan het einde van dit jaar eens over alles na. Over wat je hebt gezegd, gedaan en gedacht. Was je intentie altijd goed? Of bedoelde je jezelf?

Zo zal het ook zijn als de Heere Jezus terugkomt op de wolken. We zullen alle zonden onder ogen krijgen en roepen: Bergen valt op ons, heuvelen bedekt ons. Behalve Gods kinderen. Voor hen zal het meevallen. Zij mogen schuilen achter Zijn bloed, door Zijn vergevende liefde. Voor eeuwig!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen