Spreken naar de mond des HEEREN
’t Kwam echt ongelegen. Met de deurknop in de hand keek ik recht in een ontredderd gezicht van een nog jonge man die zojuist had aangebeld. Het klonk als een noodkreet: ‘Dominee kan ik u even spreken, ik ben praktiserend homo’. Alle arbeid voor de nog lang niet voorbereide preek bleef liggen op het bureau. De man (laten we hem George noemen), zakte al in een stoel op de studeerkamer. Met grote gereserveerdheid nam ik schuin tegenover hem plaats. Allerlei gedachten kwamen boven. Het lag voorin mijn mond om stevig uit te halen: de Bijbel spreekt toch heel duidelijk over ons leven voor Zijn heilig aangezicht?
Op de plaats gezet
Terwijl mijn bezoeker zocht naar woorden om te beginnen, gebeurde er iets onvergetelijks. In een flits sloeg het door me heen: voor je nu iets denkt of zegt, weet je dat het ook andersom had kunnen zijn? Jij die bezoeker en hij de predikant… Het was even alsof de Heere mij op de plaats zette: niet bóven maar náást deze tobbende zondaar. Dit korte ogenblik heeft het denken, luisteren en spreken over deze dingen blijvend bepaald. Niet wetend dat deze eerste ontmoeting rond seksuele diversiteit het begin was van vele aangrijpende gesprekken.
Goed luisteren
George gooide alles eruit. De ervaringen van zijn kinderjaren, de strijd in zijn jeugd en de (geleidelijke) overgave aan de zonde. Hoewel het een vaste gewoonte was om tijdens de gesprekken notities te maken, lukte het niet om één letter op papier te zetten. We hoorden iets van het geraffineerde werk van satan en zijn verleidende en lokkende macht om een mensje in zijn macht te krijgen. Eigenlijk behoefden we geen enkele maal te onderbreken. De nood was levensgroot en treffend was het slot: ‘is er voor mij nog genade en hoe moet ik strijden tegen mezelf?’
Eerlijk spreken
Stil biddend om wijsheid hebben we de Bijbel genomen en uitgesproken dat we verdrietig waren (als medezondaar) over de afgelegde weg. Maar ook dat we met de slotvragen zo blij waren!
Een dominee is geroepen om te spreken naar de mond des HEEREN! Daarom spraken we samenvattend vanuit Gods Woord: “God vraagt van ieder mens gehoorzaamheid aan Zijn geopenbaarde wil in zijn denken en handelen rondom geslachtelijkheid, liefde, seksualiteit, huwelijk en gezin.” Samen hebben we met George Genesis 1 vers 27 overdacht: En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld Gods schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen.
Duidelijk zijn
In dit gesprek en alle ontmoetingen met jongeren (en soms ouderen) over homoseksualiteit is de nood ontzaglijk groot. Maar is het daarmee echt zo ingewikkeld om open en eerlijk, vooral Bijbels, te spreken? Als ambtsdrager willen we toch
na-spreken wat God zegt? Dan beginnen we met de mens als beelddrager van God. Wie denkt en spreekt vanuit de oorspronkelijke bedoeling van de mens, kan gedrag en zelfs gevoelens die daarmee in strijd zijn, nooit als neutraal zien. Dan is het uiteindelijk niet belangrijk of dat hebzuchtige, overspelige of homoseksuele gevoelens zijn…
De kerkvader Augustinus sprak klip en klaar uit: “Overtredingen die in strijd zijn met de natuur moeten worden verafschuwd en bestraft in elke tijd en plaats. Zo was het ook met de Sodomieten, en alle volkeren die zich daaraan schuldig maken, moeten voor de goddelijke wet even schuldig zijn aan dezelfde misdaad, want God heeft de mensen niet zo gemaakt dat zij elkaar op die manier mogen misbruiken. De vriendschap die tussen God en ons zou moeten bestaan, wordt geschonden wanneer de natuur zelf waarvan Hij de auteur is, verontreinigd wordt door de perversiteit van de begeerte.”
Ware bekering
In de pastorale zorg ligt de klemtoon altijd op de noodzaak van bekering. Een pastor is geen hulpverlener die op alle vragen een antwoord heeft. Soms kun je alleen maar met een gemeentelid op de studeerkamer zuchten om Gods genade. Voor de grootste van de zondaren is vergeving te verkrijgen in het dierbare bloed van de Heere Jezus. Deze waarheid, op weg en reis naar de eeuwigheid, moet elk gesprek en ontmoeting tekenen. Regelmatig is het spreken naar de mond des Heeren een breekpunt. De mens laat zich niet gezeggen en neemt afscheid, soms met veel ‘vrome’ praat. George heeft gebogen voor het Woord van God, heeft schuld beleden en gaat de levensweg vervolgen met het verlangen om naar al Gods geboden te leven.
Levenslange strijd
Er is wel eens gedacht dat wedergeboorte en geloof alle zondige gevoelens (waaronder die van homoseksualiteit) zou wegnemen. Met anderen menen we dat de Bijbel en onze belijdenis daar geen grond voor geeft. Wel is wezenlijk dat een echte christen gaat strijden. Levenslang de oude natuur doden en in een nieuw Godzalig leven wandelen. Zoekend de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn.
Ds. B. Labee, Veenendaal
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 2024
Daniel | 40 Pagina's
