De eerste geschiedenisles

Het is donderdagmiddag kwart over één, de eerste week na de zomervakantie. De klassendienst heeft net de geschiedenisboeken uitgedeeld. Enthousiast worden de boeken doorgebladerd. Hier en daar stoot iemand zijn buurman aan, om hem te wijzen op een bepaalde afbeelding. Geduldig wacht ik tot het geblader minder wordt. Steeds meer leerlingen zijn uitgekeken en zoeken de eerste bladzijde op. Na even wachten kijken tweeëntwintig paar ogen mij verwachtingsvol aan. Het is de eerste geschiedenisles in groep 8.

In de pauze sprak ik mijn collega die ook groep 8 heeft. We hadden het over de lessen voor deze middag, onder andere geschiedenis. Ik zuchtte: “De eerste les is altijd een wat saaie les, je kunt niet alles letterlijk lezen zoals het er staat, met de miljoen jaar geleden”.

Mijn collega kijkt me aan en lacht: “Weet je hoe ik mijn les altijd begin?” Hij vertelt het enthousiast en ineens lijkt deze eerste, saaie les niet meer zo saai! Vol energie loop ik terug naar mijn klas.

En nu is het zover, de les begint. Langzaam kijk ik de klas rond en dan steek ik van wal. “Miljoenen jaren geleden was er helemaal niets! Een eindeloze lege ruimte. Totdat er ineens wel iets was, de oerknal.” Ik zie verbaasde blikken, maar niemand steekt z’n vinger op, niemand zegt iets. Ik vervolg mijn verhaal. “En ineens was er dus wel iets en de tijd ging verder. Allerlei stofjes en deeltjes ontwikkelden langzaam tot een…”

Ik stop even en kijk de klas rond. Niemand reageert. Dan gaat er aarzelend een vinger omhoog. “Meester, maar de oerknal is toch niet echt gebeurd?” “O nee, waarom niet?”, is mijn wedervraag. En toen bleef het stil... Geen reactie, van niemand. Serieus kijk ik ze aan. “Geloven jullie wat ik zojuist heb verteld?” Direct komt het antwoord: “Het zou toch kunnen, meester?”

We praten verder over de evolutietheorie en wat de Bijbel zegt over de schepping. De Bijbel is van kaft tot kaft waar, dus ook het eerste hoofdstuk van de Bijbel.

Samen lezen we de tekst in het boek, de wat saaie tekst, die nu een andere dimensie heeft gekregen. Na zo’n drie kwartier ruimen we de boeken op, het is tijd voor de eerste handvaardigheidsopdracht van dit jaar.

Tijdens de autorit naar huis denk ik weer terug aan deze les. Wat is mijn invloed op leerlingen groot. Wat ik zeg, nemen ze soms klakkeloos aan! Ik ben me steeds meer bewust van mijn rol als meester voor de klas. Ze geloven mijn woorden en zien mijn houding! En ik hoop dat ik een goed voorbeeld voor ze mag zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen