Ondergaande zon

November 1943

was de commandant vandaag humeurig, hè?” Ken schopt gefrustreerd tegen “W^at een losliggende steen. Jack mompelt even instemmend. Het leven op de basis begint hen allebei te vervelen. Elke dag weer dat eindeloze trainen. Elke dag weer dat wachten totdat ze het sein krijgen om hun bezittingen te verzamelen, zodat de militaire operatie in Frankrijk kan beginnen. Ken moppert nog wat verder over de slechte voorzieningen en over de saaie dagen. Maar Jack is er met zijn gedachten niet zo bij. Hij denkt aan vanavond. Eindelijk mag hij weer een avond van de legerbasis af. Het lijkt zo lang geleden dat hij weer door de heuvels kon dwalen. Inmiddels zijn de avonden korter geworden en kan hij niet meer zo lang op de heuvel zitten als een paar maanden terug. Jack gooit snel een beetje water in zijn gezicht. Met een vlugge beweging pakt hij een smoezelige handdoek om zijn gezicht weer droog te wrijven. Hij harkt snel even met zijn vingers door zijn haar en bekijkt het resultaat in de spiegel. De legermuts wordt met een parmantige zwaai weer op zijn hoofd geplant en dan is hij klaar. Hij groet nog snel zijn kameraden en loopt dan met grote stappen de legerbasis af. Hij snuift de heerlijke geur op van de weilanden. Buiten is het inmiddels aardig donker geworden en een gure wind steekt op. Vandaag ziet hij Susanna weer. Vanaf die keer dat zij naar hem toe was gelopen op de heuveltop, is alles veranderd. Ze was de week daarna weer gekomen. En vanaf toen is het een gewoonte geworden om elke zaterdagavond haar aan te zien komen lopen over de heuvels. Meestal ontmoeten ze elkaar op die ene heuveltop. Samen kijken ze dan naar de ondergaande zon en praten ze uren met elkaar tot de sterren boven hun hoofden verschijnen. Inmiddels zijn ze al heel wat weken verder. Ze hebben samen veel besproken. Ze zijn erachter gekomen dat ze allebei in God geloven. Daarom zijn ze ook met elkaar gaan bidden en ze praten veel over de Bijbel. Jack weet het nu zeker. Hij houdt van Susanna. Het liefst zou hij met haar willen trouwen. Elke keer als hij haar ziet, voelt hij zich helemaal gelukkig. Dan begint hij te stralen. Ze past perfect bij hem en het lijkt hem heerlijk om elke ochtend naast haar wakker te worden. Maar het spookt door zijn hoofd heen wat de commandant gisteren heeft meegedeeld aan de groep. Hoe moet hij dat aan haar vertellen? Wil ze dan nog wel met hem trouwen? Of moet hij misschien stoppen met het leven als soldaat? Maar die Duitsers dan? Moet hij niet tegen hen gaan vechten? Het onrecht dat in Europa gebeurt, kan toch niet langer door blijven gaan?

Vandaag hebben ze afgesproken in de schuur bij Susanna thuis. Het is te koud om in het open veld te zitten. Als Jack de schuur binnen komt, zit Susanna al te wachten op een paar houten kistjes. Meteen is hij zijn zorgen vergeten en gaat hij naast haar zitten. Na een tijdje slaat hij voorzichtig een arm om haar heen en dan begint hij zachtjes te praten. “Susanna, we zijn nu al een tijdje samen. Ik weet nog heel goed hoe je een paar maanden terug de heuvel op kwam rennen. Daarna ben je nooit meer uit mijn gedachten geweest. We weten beiden dat het Gods leiding is geweest dat we bij elkaar zijn gekomen. En ik weet het nu heel zeker, Suzy: Ik houd van je. En ik wil graag met je trouwen.” Susanna tilt blij haar hoofd omhoog en kijkt hem met stralende ogen aan. “O ja, Jack! Ik wil ook heel graag met jou trouwen.” Jack raapt al zijn moed bij elkaar. “Susanna, wil je wel met een soldaat trouwen? Weet je wel wat dat betekent?” Ze knikt en hij vervolgt: “De commandant heeft gisteren gezegd dat we waarschijnlijk over een aantal maanden, in het voorjaar, Het Kanaal gaan oversteken. Dat is nog wel uiterst geheim. Maar dan zullen we samen met de andere legers van de Amerikanen vechten tegen de Duitsers. Ik zal dus binnenkort afscheid van je moeten nemen. Hopelijk duurt het maar een paar maanden en kan ik daarna weer terugkomen. Maar je moet wel weten dat het heel gevaarlijk kan zijn. Soldaten kunnen ook gewond raken en zelfs sneuvelen in de oorlog.” Susanna kijkt hem met grote ogen aan. Ze doet haar mond open om iets te zeggen, maar meteen doet ze hem ook weer dicht. Haar wangen zijn wit geworden en haar ogen vullen zich met tranen. Ze staat op en loopt naar de deuropening toe. Ze leunt met haar schouder tegen de deurpost en staart in de verte. Aan de horizon is het nog een klein beetje licht van de ondergaande zon, maar verder is de duisternis al over het land gevallen. Jack kijkt even besluiteloos naar haar en staat dan op. Hij loopt voorzichtig op haar toe en raakt haar schouder aan. “Gaat het, Suzy?” Het blijft stil. “Susanna, ik zou ook kunnen kijken of ik thuis kan blijven. Dan hoef ik niet te vechten en stop ik als soldaat.” Hij verwacht dat ze zich nu zal ontspannen, maar ze draait zich met een ruk om. “Nee Jack, dat moet je niet doen! Dit is wat jij altijd hebt gewild! Jij wilt vechten tegen de Duitsers, omdat je iets wilt doen aan al het onrecht! En dat is een heel goede reden. Nee Jack, jij moet gaan!” Even slikt ze dapper. “Het is wel moeilijk. Maar ik vind het goed. Dit moet je doen. Dit is jouw roeping.” Jack kijkt vol trots naar zijn Susanna. Wat is zijn meisje dapper! Na een omhelzing leidt hij haar terug naar de kistjes. Samen bespreken ze wat er komt kijken bij de militaire operatie die over een paar maanden zal komen. En als het inmiddels al laat op de avond is, kijken ze elkaar aan. “Susanna, wat er ook gebeurt: ik houd van je! En ik wil graag met je trouwen!” “Ik ook, Jack. Zullen we bidden voor de komende tijd?” Jack knikt en hij vouwt zijn handen om die van Susanna heen. “Heere, U hebt ons bij elkaar gebracht. Daar willen we u voor danken. U weet ook dat we binnenkort afscheid van elkaar moeten nemen en dat het een onzekere tijd zal worden. Wilt U voor ons zorgen en met ons meegaan? Wilt u voor Susanna zorgen als ze alleen achter moet blijven en wilt U ook mij helpen als ik moet vechten aan het front?” Als Jack even later naar huis loopt, voelt hij zich blij. De reactie van Susanna was zo fijn! Want ja, hij wil graag meevechten. Toch is er ook angst in zijn hart. Wat als hij het niet overleeft? Wat als hij niet meer thuiskomt? Hoe zal het gaan?

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen