Achtergrondinformatie

Twee rijken, het eene der boozen, het andere der heiligen, strekken hun bestaan van het begin van het menschelijke geslacht af tot aan het einde der wereld toe uit, die thans naar het lichaam vermengd, maar naar de gezindheid gescheiden zijn, die echter op den oordeelsdag ook naar het lichaam zullen gescheiden worden. Want alle menschen, die hoovaardij beminnen en tijdelijke heerschappij, die gepaard gaat met ijdele inbeelding en den uiterlijken praal der aanmatiging, en alle geesten die dergelijke dingen liefhebben en hun eigen glorie zoeken door de onderwerping van menschen, zijn tezamen in één gemeenschap verbonden; maar ook wanneer ze dikwijls tegen elkander om deze dingen strijden, worden ze toch door een gelijk gewicht van begeerte in denzelfden afgrond gesleurd en met elkaar verbonden, doordat ze hetzelfde karakter hebben en hetzelfde lot verdienen. En aan de andere zijde behooren alle menschen en alle geesten, die ootmoedig de eer Gods zoeken en niet hun eigen eer en die God in vroomheid navolgen, tot één gemeenschap.

Daar ligt Jeruzalem, de roemruchte stad Gods, dienend tot een teeken van de vrije stad, die het hemelsche Jeruzalem genoemd wordt. De burgers van die stad zijn alle geheiligde menschen, die geweest zijn en zijn en zullen zijn, en alle geheiligde geesten, ook allen, die in de hoogverheven deelen der hemelen God dienen in vrome toewijding en die niet navolgen de goddeloze hoovaardij van den duivel en zijn engelen. Van deze stad is Koning de Heere Jezus Christus, het Woord Gods, door Wien de hoogverheven engelen geregeerd worden, en het Woord, dat mensch heeft willen worden, opdat door Hem ook de menschen zouden geregeerd worden, die allen gelijkelijk tezamen met Hem in eeuwigen vrede zullen regeeren... Evenals nu Jeruzalem beteekent het rijk en de gemeenschap der heiligen, zoo beteekent Babyion het rijk en de gemeenschap der goddelozen, want men zegt, dat het woord Babylon verwarring beteekent. Over die beide rijken, die van den aanvang van het menschelijke geslacht tot aan het einde der wereld onderling vermengd in de wisseling der tijden voortbestaan en die in het laatste oordeel gescheiden zullen worden, sprak ik reeds even te voren.

De aardsche staat, die niet uit het geloof leeft, streeft naar aardschen vrede en vestigt op dien vrede de overeenstemming der burgers inzake bevelen en gehoorzamen, zoodat ze aangaande de zaken, die betrekking hebben op het aardsche leven een zekere overeenstemming hebben van hun menschelijke verlangens. 

De hemelsche staat, of liever dat deel van dien staat, dat in dit sterfelijk leven in vreemdelingschap verkeert en leeft uit het geloof, moet noodzakelijkerwijs ook van dien vrede gebruik maken, totdat de sterfelijkheid, voor welke zulk een vrede noodzakelijk is, voorbijgaat; en daarom aarzelt hij niet, zoolang hij bij den aardschen staat het leven zijner vreemdelingschap als het ware in gevangenschap doorbrengt, terwijl hij reeds de belofte zijner bevrijding en de gave des Geestes als een pand ontvangen heeft, de wetten den aardschen staat, waardoor hetgeen noodig is om het aardsche leven in stand te houden wordt geregeld, te gehoorzamen, zoodat, daar de sterfelijkheid iets gemeenschappelijks is, in zaken, die op haar betrekking hebben, tusschen beide staten overeenstemming is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen