Crematie

Bij de behandeling van CREMATIE werd op de laatste Gen. Synode in Amerika en Canada de uiteenzetting dat crematie moet worden verworpen op de volgende gronden aanvaard:

1. Het uitdrukkelijk bevel des Heeren crematie te verbieden: "Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Moab, en om vier zal Ik dat niet afwenden; omdat hij de beenderen des konings van Edom tot kalk verbrand heeft." Amos 2:1.

"Want de kinderen van Juda hebben gedaan dat kwaad is in Mijn ogen, spreekt de HEERE; zij ... hebben gebouwd de hoogten van Tofeth, dat in het dal des zoons van Hinnom is, om hun zonen en hun dochteren met vuur te verbranden; hetwelk Ik niet heb geboden, noch in Mijn hart is opgekomen." Jeremia 7:30 en 31.

2. Er is niet één voorbeeld in de Bijbel te vinden, dat een van Gods kinderen zou gecremeerd zijn. Daartegenover wordt én in het Oude én in het Nieuwe Testament voorgestaan een waardige begrafenis; in te buigen in gehoorzaamheid onder de waarheid: Gen. 3:19 "...want gij zijt stof, en gij zult tot stof wederkeren."

De bijbelse voorbeelden bevestigen overvloedig de overeenkomst van een nette begrafenis en de eerbaarheid daarvan; bijv. het sterven van Sara (Gen. 23:1-20), Rachel (Gen. 35:19-20), Jozef (Hebr. 11:22) enz. Bovendien de Heere Zelf heeft Mozes begraven (Deut. 34:5-6). Maar bovenal heeft de Heere Zijn bijzondere zorg getoond over het lichaam en de begrafenis van Zijn eigen Zoon, in Wie de dood haar prikkel en het graf haar overwinning heeft verloren voor de ganse Kerk. Dit is ontegenzeggelijk het bewijs voor begraven, de plaats waar het stof wordt gelegd tot de wederopstanding.

3. Het begraven van de menselijke lichamen is in volle overeenstemming met 1 Kor. 15 en dient als een getuigenis van de schriftuurlijke hoop der wederopstanding. (Job 19:25-26 en Jes. 57:2).

Gods Woord onderwijst ons eerbied te hebben voor ons lichaam. Welke bijbelse wetten zijh ons bekend betreffende de hygiëne en gezondheid en bescherming van ons lichaam? Het getuigenis van de Heere Zelf. In Psalm 139:14 en 15 en Job 10:9-11.

4. Daar het vuur dikwijls het symbool is van de goddelijke gerechtsoefening in de Bijbel (Sodom en Gomorra, de hel, enz.) is het niet verwonderlijk dat de Heere crematie verbiedt, wanneer Hij verbranding gepaard doet gaan als straf voor zekere hoofdzonden (Lev. 20:14 en 21:9). Dit was uitdrukkelijk op Gods bevel en nimmer overgelaten aan menselijke rechten of wetten.

5. De geschiedenis zelf veroordeelt crematie voor allen die tot het christendom behoren. De twee bijbelse gegevens daarvan (1 Sam. 31:12 en Amos 6:10) betreffen een tijdvak dat er van de praktische godsdienst niet veel meer over was, bevestigend dat het gebruik van crematie toeneemt, naarmate de godsvreze afneemt.

De geschiedenis leert ons dat het een heidens gebruik was. Nooit is het een christelijke gewoonte geweest. Denk aan de heidense stammen. Tot vandaag zien we het bij het Hindoeïsme. Maar wanneer ze tot het christendom werden bekeerd, al is het maar uitwendig, dan tegelijkertijd werd die heidense gewoonte van crematie niet voortgezet. De ware christelijke eerbied voor het leven en de wederopstanding neemt een standpunt in dat voor begraven is en tegen cremeren.

6. Tenslotte: een begrafenis sticht meer voor de rouwenden, die daar zichtbaar en met indrukken bij betrokken zijn. Een urn met as en/of geen graf om te bezoeken, is dikwijls zeer stuitend en kan dit gebruik alle stichting en indruk wegnemen.

(vrij vertaald) Ds. J.C. Weststrate.

Overgenomen uit: "De Saambinder", 62e jaargang nr. 43.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen