Christelijk leven: meer dan bidden en de Bijbel lezen

Stelling 1:

Zichtbare dingen gebruiken in de huisgodsdienst draagt op een positieve manier bij aan het ontwikkelen van een Bijbelse identiteit bij kinderen.

Huib en Anneke de Vries (hebben oudere kinderen, waarvan de meesten al het huis uit zijn): “Wij komen beiden uit een puriteins gezin, waarin de nadruk lag op het Woord van God, zonder allerlei zaken eromheen. Die werden al snel als frivool, rooms of evangelisch ervaren. Die houding neem je ongemerkt mee. Het goede daarin overheerst voor ons nog steeds. Het centrum van de huisgodsdienst moet de Bijbel zijn. Daar lezen we uit bij de maaltijden en voor het slapen gaan, naast het persoonlijke Bijbellezen. Een Bijbelrooster en activiteitenkalender kunnen nuttig zijn. De vraag is voor ons wel of je die her en der in huis moet ophangen. Ze krijgen dan gemakkelijk het karakter van een corveelijst. Bijbelteksten aan de wanden hebben iets subjectiefs. Welke hang je op? Nog nooit waren we in een woning waar een bordje hing met de woorden: Wee u Chorazin, wee u Bethsaïda…, om maar eens een tekst te noemen. Mensen die voor meer ‘symboliek’ gaan zullen we daar zeker niet hard om vallen, maar wij hebben er niet zo’n behoefte aan.“

Cees en Margreet Bunt (vijf kinderen van 1-17 jaar, allemaal nog thuiswonend): “Als je het geloof in God en de Bijbelse normen en waarden doorgeeft aan je kinderen, gaat het om iets onzichtbaars. Wij hebben met onze kinderen geen speciale ‘visuele hulpmiddelen’ gebruikt. Wel gebruiken we verschillende kinderbijbels. Het overbrengen van een Bijbelse identiteit op kinderen moet op een natuurlijke manier gaan. Dus niet: we gaan er nu even voor zitten en pakken de spulletjes erbij. Kinderen merken dat hun ouders afhankelijk van de Heere willen leven. Als er pijn is door een valpartij, bidden we samen om genezing. We hopen dat ze ontdekken dat een christelijk leven meer inhoudt dan de Bijbel lezen, bidden en de zondagse kerkdiensten bezoeken. Ook onderwerpen als: je ongelijk toegeven, samen de sfeer in het gezin vormen, je geldbesteding, je gedrag ten opzichte van andere mensen enzovoorts maken de Bijbelse identiteit concreet.

In de toiletruimte hangt een magnetisch bord waarop van alles wordt opgehangen. Bijvoorbeeld stukjes uit de krant, iets dat ons heeft geraakt, een zin of column. Je merkt aan de kreten die de kinderen erbij schrijven dat ze dit lezen en waarderen."

Guido en Elze van Koeveringe uit Kapelle, ouders van drie kinderen (8, 6 en 3 jaar oud): “In de Bijbel worden er beelden aangereikt uit het dagelijks leven waarbij een link wordt gelegd naar het geestelijke leven. Zo noemt de Heere Jezus christenen bijvoorbeeld het zout der aarde. Op deze manier proberen wij onze kinderen ook op te voeden. Door bij verschillende dagelijkse dingen een geestelijke dimensie te benoemen, hopen we dat de manier waarop ze naar alles om zich heen kijken, bepaald wordt door de Bijbel. We wijzen hen bijvoorbeeld aan de hand van een slak of een boomblad op de wonderlijke schepping van God.

Daarnaast zijn we wel eens creatief bezig met de kinderen rond een onderwerp uit de Bijbel. Zo hebben we een bouwplaat van de tabernakel in elkaar gezet en er een bijpassend stukje uit de kinderbijbel bij gelezen. Laatst bij dankdag hadden we de kinderen dankpunten op een grote poster laten tekenen. We zien dat op deze manier de boodschap goed landt bij de kinderen. Het blijft beter hangen. Het doel is natuurlijk dat de kinderen zich de Bijbelse zaken eigen maken en een levende relatie met God krijgen. We hopen dat deze vormen daar een positieve bijdrage aan leveren.”

Stelling 2:

Opvoeden is kinderen leren van je weg te gaan.

Huib en Anneke de Vries “Opvoeden is in de eerste plaats: kinderen meegeven wat ze nodig hebben om het leven door te komen en vooral het leven uit te gaan. Zodat ze zonder verschrikken voor God kunnen verschijnen, om het met het klassieke doopformulier te zeggen. Daarnaast is het ook een brengen tot zelfstandigheid en het leren nemen van eigen verantwoordelijkheid. In die zin is de stelling juist. Voor kinderen die tot een huwelijk komen, is het volgens het klassieke huwelijksformulier zelfs een Bijbelse plicht om vader en moeder te verlaten. Het is een slecht teken als ouders hun kinderen blijven claimen. Echte liefde is nooit afgedwongen. Als die liefde er is, laat je de kinderen met een gerust hart gaan. In de wetenschap dat uit het oog iets anders is dan uit het hart.”

Cees en Margreet Bunt “We zijn allemaal kind en puber geweest en hebben het proces van volwassen worden zelf meegemaakt. Doordat je nadenkt over je eigen opvoeding en daar ook over vertelt aan je kinderen, krijgen zij inzicht in de motivaties en besluiten die jij voor hen maakt. Om te kunnen loslaten zijn vooral de eerste tien levensjaren van je kind van belang. Levensjaren in harmonie, vertrouwen en gehechtheid aan elkaar. Dan wordt het geweten gevormd. Als dan de puberteit komt, kun je als ouders een stapje terug doen.

Wij stimuleren het dat onze kinderen zelf een initiatief nemen en iets organiseren. Leven als een christen in de wereld is volgens ons een ontdektocht die de kinderen bewust moeten meemaken. Je kunt ze er veel over vertellen, maar de confrontatie met de werkelijkheid leert pas echt waar de knelpunten zitten.

Het volwassen worden van onze kinderen staat in nauw verband met de belofte die we tijdens de doop hebben gegeven. We hebben beloofd ze, naar ons vermogen, te onderwijzen en vóór te leven. Ook hebben we gebeden of de Heere onze kinderen met Zijn Geest wil regeren, dat ze tegen de zonde en duivel strijden zullen en overwinnen mogen door Jezus Christus om Hem eeuwig te loven."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen