Vreemdeling van God

De Heere heeft de aarde geschapen. Op de zesde dag schiep Hij de mens, het pronkstuk van de hele schepping. Adam en Eva kenden de Heere aan de wind des daags. Dat betekent dat zij aan de wind konden horen dat God in het Paradijs was. Ze konden ook met Hem spreken zoals mensen met elkaar praten. Maar dat veranderde na de zondeval. Als Adam en Eva na de zondeval God in het paradijs horen komen, dan voelen ze dat dat niet meer kan. Ze trekken schorten van bladeren aan en verstoppen zich voor de Heere. Hij stuurt hen uit de hof. Ze raken de kennis van God kwijt! Ze kennen de Heere niet meer en zo worden zij dus een vreemdeling van God.

Maar God laat Adam en Eva niet los. Hij zoekt hen in het Paradijs op en doet een belofte: En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en tussen uw zaad en tussen haar Zaad; Datzelve zal u den kop vermorzelen, en gij zult Het de verzenen vermorzelen (Genesis 3: 15). De Heere belooft dat Zijn Zoon op deze wereld zal komen om de dood, de zonde en de duivel te overwinnen en voor Gods kinderen de eeuwige zaligheid te verdienen. God blijft zich verbonden voelen met de mens. Hij weet zelfs wat hij van de mens kan verwachten. Psalm 139 spreekt daar ook van.

God vervult zijn beloften! Alle preken die we horen, elk gebed dat we doen of elk stukje uit de Bijbel dat we lezen is een mogelijkheid om Hem weer te leren kennen. Als we Hem door Zijn Woord leren kennen, zullen we geen vreemdeling van God blijven!

Psalm 139:1
Niets is, o Oppermajesteit,
Bedekt voor Uw alwetendheid.
Gij kent mij; Gij doorgrondt mijn daân;
Gij weet mijn zitten en mijn staan;
Wat ik beraad’, of wil betrachten,
Gij kent van verre mijn gedachten.

Vraag
Waarom kan deze psalm voor de kinderen van de Heere tot troost zijn?

Wachtwoord der hervormers – R.M. McCheyne
Eens was ik een vreemd`ling voor God en mijn hart.
Ik kende geen schuld en ‘k gevoelde geen smart.
Ik vroeg niet: ‘Mijn ziele doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?’

Al sprak daar een stem uit de Heilige Blaân
Van ‘t Lam, met de zonden der wereld belaân,
Ik zocht bij de kruispaal geen veilige wijk:
‘k Stond blind en van verre, in mij zelven zo rijk.

Ik deed als Jeruzalems dochters weleer;
Ik weend’ om de pijn van mijn lijdende Heer’,
Maar dacht er niet aan , dat ik zelf door mijn schuld
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Maar toen mij Gods Geest aan mijzelf had ontdekt,
Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld’ ik wat eisen Gods heiligheid deed;
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!

Toen vlucht’ ik tot Jezus! Hij heeft mij gered!
Hij heeft mij verlost van het vonnis der wet!
Mijn heil en mijn vreugd’ en mijn leven werd Hij.
Ik boog m’, en geloofd’, en mijn God sprak mij vrij!

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf.
Nu neemt mij geen satan de zegekroon af!

Nu reis ik getroost onder ‘t heiligend kruis
Naar 't erfgoed daarboven, naar ‘t Vaderlijk huis.
Mijn Jezus geleidt mij door d’ aardse woestijn .
‘Gestorven voor mij!’ zal mijn zwanenzang zijn.

Opdracht
Bespreek dit lied met elkaar.

a) Wat lees je over een vreemdeling?

b) Wat veranderde er in het leven van deze vreemdeling?

c) Hoe veranderde dat?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen