Israël

Nog een paar dagen en Israël bestaat zeventig jaar. Op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion de onafhankelijkheid uit. Je moet oppassen om een isgelijkteken te zetten tussen de moderne natiestaat Israël en Israël, als het volk van God. Toch is de terugkeer van Joden naar het Beloofde Land, een teken.

Dat Israël nog bestaat, is een wonder op zich. Het is een teken van Gods trouw. In die dingen mag je de hand van God zien. Maar als je de Bijbel goed leest, moet er eigenlijk uitzien zijn naar iets veel groters dan een land voor Joden om te wonen. We zien uit naar de dag dat God Zijn beloften aan Zijn volk zal vervullen.

Een van die beloften is de bekering van Israël. Israël heeft Christus niet aangenomen. Het Evangelie is toen naar de heidenen gegaan. Ook dat was door God al aan Abraham beloofd, maar Paulus heeft hoop voor Israël. En daarom moeten wij het ook hebben. Samuel Rutherford zag uit naar de bekering van Israël. Hij wilde er zelfs jaren voor uit de hemel blijven. Thomas Boston zei in een preek: “Hebt u de Heere Jezus Christus lief tot uitbreiding van Zijn koninkrijk en heerlijkheid in deze wereld? Bid dan, ja bid in ernst voor de bekering der Joden... O, wat een vermeerdering van de roem zal de bekering van de Joden voor de Middelaar zijn”

Als de volheid van de heidenen zal zijn ingegaan, dan zal God denken aan Zijn volk Israël. Dan zal de vijgenboom weer bloeien. Tot roem van de Koning van Israël, de Zaligmaker van Zijn volk, Jezus Christus, die voor Jood en heiden de enige Weg is tot behoud. Bid je mee?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen