Ds. L. Terlouw

Gedurende het grootste deel van zijn predikantschap was ds. Terlouw betrokken bij het jeugdwerk. Van 2005 tot 2013 was hij hoofdredacteur van Daniël. Sinds 2016 was hij voorzitter van de Jeugdbond. Hij had speciaal oog voor jongeren. Hij zág ze echt. Bij zijn afscheid als hoofdredacteur zei hij in een interview in Daniël van jongeren: “Als je met ze doorspreekt, dan zijn er zeker veel jongeren die serieus nadenken over de Heere en Zijn dienst. Jongeren die onder het beslag van Gods Woord leven. (…) Jongeren kunnen zich natuurlijk afzetten tegen allerlei dingen, maar daar doorheen moeten we met hen in gesprek blijven. Jongeren zijn in ontwikkeling. Het gebeurt dat je jongeren van vijftien op catechisatie hebt die met van alles bezig zijn, behalve met de catechisatie. En vijf jaar later kom je ze tegen bij belijdeniscatechisatie en stellen ze heel serieuze vragen.” Zo had hij oog voor jongeren, in hun context en in hun ontwikkeling. Maar altijd in gesprek over het meest wezenlijke. Dat benadrukte hij nog tijdens de laatste bestuursvergadering die hij mocht leiden. Deze was voor een deel gewijd aan een gesprek met de commissie Koers-vakanties. Hij waardeerde het werk van Koers bijzonder, maar dan wel als middel om kinderen en jongeren te vormen naar Gods Woord. Dominee Terlouw was een voorbeeld voor jongeren. Hij ging graag met ze in gesprek. Hij luisterde, hij stelde precies die vragen waardoor hij het hart van een jongere bereikte. Hij wees hen op de rijke genade in de Zaligmaker van zondaren. Hij kon er van spreken, maar stond als zondaar naast hen; zo eerlijk over zichzelf.

We zullen hem missen vanwege zijn gave om juist op deze manier leiding te geven, authentiek en fijngevoelig. Hij gaf houvast door nuchter, zakelijk én geestelijk te blijven.

Nu heeft de Heere onze geliefde broeder thuisgehaald. De glans van Pasen ligt over zijn heengaan. De dood heeft niet het laatste woord. Op Tweede Paasdag preekte hij in zijn gemeente in Utrecht voor de laatste keer, over de discipelen die tegen Thomas zeiden: Wij hebben de Heere gezien. Dat zien op Jezus schenkt de Heere Zijn kinderen hier in dit leven. Maar het is vaak nog zo beperkt. Nu mag hij daar zelf volkomen in delen. Hij is thuis bij Zijn Zender, de opgestane Levensvorst. We gunnen het hem, maar staren hem met veel jaloersheid na.

We zullen ons als Jeugdbond weer wat moeten hervinden. Dat geldt nog meer voor zijn gemeente en vooral voor zijn gezin. Het sterven van onze voorzitter spoort ons aan om het jeugdwerk voort te zetten. Het leven is ernstig, maar de toekomst is niet somber. De Heere Jezus leeft! Houd in gedachtenis dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt (2 Tim.2: 8). Dat Evangelie moet worden doorverteld, juist aan de kinderen en jongeren van de gemeenten. Ds. Terlouw eindigde zijn laatste preek met de woorden: “Haast u en spoed u om dat ene middel uit de opgestane Heere te ontvangen, de Weg, de Waarheid en het Leven.” Leven, middenin de dood. Alleen in Christus, Die onze broeder zo graag verkondigde. Die boodschap mogen én moeten we blijven uitdragen. De Heere haalt Zijn kinderen thuis, omdat Jezus gebeden heeft: Vader, Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt (Joh.17:24). Maar, Christus’ roepstem gaat uit naar jongeren: Laat je met God verzoenen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen