Overwonnen door het Woord

Het is de moeite waard na te gaan hoe de Bijbel spreekt over het geloof. Wat is geloof? Het Oudtestamentische woord voor geloof heeft de betekenis van vertrouwen, je ergens aan toe vertrouwen. Geloven houdt dus in het vertrouwen op de Heere, de God Die Zich in Zijn Woord openbaart, het zich toevertrouwen aan Hem. Het Hebreeuwse woord is ook verwant aan het bekende woord ‘amen’. Dat betekent: het zal waar en zeker zijn. Het geloof vindt vastheid in de Heere en Zijn Woord. Geloven in de Bijbel is geen misschientje, maar vastheid, zekerheid. Ook het Nieuwtestamentische woord voor geloof heeft de betekenis van vertrouwen op de Heere, op Zijn Woord. Het geloof is dus niet iets vaags, zoals in onze tijd bij veel mensen, maar het is heel concreet gericht op God en op Zijn Woord, dat in de Bijbel tot ons komt.

Hangen aan Gods lippen
De Bijbel zegt heel duidelijk, dat dit geloof een gave van God is. Paulus zegt: Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave (Efeze 2: 8). De Heere Zelf werkt het geloof in het hart door Woord en Geest. Hij maakt geestelijk dode zondaren levend door hen krachtig te roepen uit de duisternis tot Zijn licht, Hij vernieuwt hun leven en schenkt hen het geloof in het hart. Ken jij dat al? Dan ben je overwonnen door het Woord van God, dan is dat Woord je lief geworden en dan heb je leren vragen: “Heere, wat wilt U dat ik doen zal?” Het geloof is altijd weer betrokken op het Woord van God. Calvijn zegt het zo mooi: “Geloven is hangen aan Gods lippen.”

Werken in het hart
Het komt aan op het zaligmakende geloof. Niet alle geloof, ook al is het op de Bijbel gericht, is het ware geloof. Er is ook het historisch geloof. Dat is een geloof, dat alleen in het verstand zit. Je gelooft dat de Bijbel waar is, het Woord van God is, maar je gelooft het alleen met je verstand. Je hart is niet vernieuwd. Er is ook het tijdgeloof. Dat is een geloof, dat ook in je gevoel zit. Je gevoel wordt geraakt. Maar het is niet blijvend. Zo gauw het gevoel weer voorbij is, is alles weer voorbij. Er is ook het wondergeloof. Dan geloof je, dat God wonderen kan doen. Maar je hebt aan het wonder genoeg en je kunt de God van het wonder verder wel missen. Je begrijpt natuurlijk wel, dat er meer nodig is. We hebben het zaligmakende geloof nodig. Dat is het ware geloof, dat de Heere werkt in het hart door Zijn Woord en Geest. Dus om het geloof te leren kennen moet je Bijbel opengaan, is het nodig dat je een trouw kerkganger bent, want de Heere gebruikt het horen van het Woord om het geloof te werken
(Romeinen 10: 17).

Liefde van God
Hoe kan ik weten of ik dat geloof ken? Paulus zegt in Galaten 5: 6 van het geloof, dat het is “door de liefde werkende”. Als het geloof in het hart gewerkt wordt dan wordt de liefde van God in het hart uitgestort. Dat kun je in het begin in de regel allemaal geen naam geven, maar het is door die liefde, dat je de Heere niet meer kunt missen. Dan komt er dat dorsten naar de Heere (Psalm 42). Maar door die liefde komt er ook een droefheid over je zonden. Want je hebt gezondigd tegen een God, Die al je liefde zo waard is. Dat geeft de droefheid in het hart. De Heere gaat je dan ook leren, dat  je het zelf nooit meer in orde kunt maken met Hem, dat het recht is als Hij je voor altijd zou wegdoen. En toch blijft er diep in je hart de schreeuw naar Hem. Zo komt er plaats in het hart voor Christus, de Borg, de Middelaar, de Zaligmaker. Wat wordt Hij dierbaar voor het geloof als het Evangelie opengaat voor je schuldige hart en het licht mag vallen op Hem. Dan kun je buiten Christus niet meer rusten. Weer vraag ik je: Ken jij dat geloof?

Vallen en opstaan
Zo leert het geloof zich richten op het Woord van God, dat je zo lief wordt, ook al word je er helemaal door veroordeeld. Zo leert het geloof zich ook richten op de Christus van het Woord, buiten Wie je geen rust meer kunt vinden voor je schuldige hart. Uiteindelijk richt het geloof zich op de Heere, de God tegen Wie je gezondigd hebt, maar om Wie het je te doen wordt. Want als het geloof echt in je hart is, dan gaat het je niet om de hemel, maar wel om de God van te hemel. Dan is je hart, om het met Augustinus te zeggen, onrustig, totdat het rust vindt in de Heere Zelf. Als dat geloof in je hart is, dan is het ook je verlangen geworden om tot eer van God te leven. Dan kun je de zonde niet meer liefhebben, maar dan leer je strijden tegen de zonde, ook al is het met vallen en opstaan. Zo wordt het ware geloof “de fontein van de goede werken”.

Beslissende vraag
De grote inhoud van het Evangelie is Christus. Petrus heeft het gezegd: U dan, die gelooft, is Hij dierbaar (1 Petrus 2: 7). Dierbaar, dat wil zeggen dat het de hoogste waarde voor je heeft. Er zit ook liefde in. Iedere vrouw, die van haar man hoort, dat zij hem dierbaar is, weet dat het een woord vol liefde is. ‘Wat dunkt u van de Christus?’ Erskine noemt dat de grote vraag van de Evangeliecatechismus. Het antwoord dat je hart op die vraag geeft, is beslissend voor de eeuwigheid. Maar misschien vraag je wel of een mens de verzekerdheid moet kennen, dat hij deel aan Christus heeft. Of kan er ook sprake zijn van geloof in het hart, zonder die verzekerdheid?

Zwak geloof is ook geloof
Lees eens in het kader op de vorige bladzijde naar wat Wilhelmus a Brakel hierover zegt in zijn Redelijke Godsdienst. Er kan dus, volgens Brakel, geloof zijn zonder die verzekering te kennen. Er zijn bekommerde harten, schuchtere zielen, die deze verzekering niet kennen. Maar Christus is hen wel dierbaar geworden, zij kunnen niet rusten buiten Hem. Hij kan ons dierbaar geworden zijn in het uitzien naar Hem, het hunkeren naar Hem. Hij kan ons ook dierbaar geworden zijn in de verzekering, zodat we met Paulus mogen zeggen: Ik weet in Wie ik geloofd heb.” Het gaat erom, dat Christus ons dierbaar geworden is door het Evangelie, of het nu is met een zwak geloof of met een sterk geloof. Een zwak geloof is ook geloof. Als ons hart vanuit onze nood en verlorenheid maar heeft leren dorsten naar Hem, zoals Hij in het Evangelie Zich openbaart. Als Hij ons dierbaar geworden is, dan hebben we iets van hem leren zien, toen het Evangelie openging voor ons schuldverslagen hart.

Richten naar Christus
Wat is nu het geloof? Laat Brakel het maar zeggen: “Het is het vertrouwen des harten om door Hem tot de zaligheid gebracht te worden, op de grond van Zijn vrijwillige aanbieding, en op de beloften aan die gedaan, die op Hem vertrouwen” (pagina 783 en 784). Zoals een zonnebloem zich richt op de zon, zo leert het geloof zich richten op Christus, zoals Hij in het Evangelie Zich openbaart. Gelukkig als we dan alles om op te steunen buiten Christus zijn kwijtgeraakt en als we leerden hunkeren naar Hem als de Enige, Die ons met God verzoenen kan door Zijn bloed. Nog één keer: ken jij dat geloof? Als je niet weet hoe je eraan moet komen, buig dan je knieën naast je open Bijbel en vraag het: Heere, wil het ook mij geven. Het geloof is een gave van God. Hij werkt het door Zijn Woord en Geest. Daarom kan het voor mensen, die van zichzelf geen kruimel geloof hebben. Daarom kan het ook voor jou.


Lees meer in de Redelijke Godsdienst, deel 1, hoofdstuk XXXII (32). 

http://www.theologienet.nl/theologieindex.html#BRAKELW

---
Meer en minder
“Door het vertrouwen – van het geloof – verstaan wij niet de verzekering, het vertrouwen dat ieder voor zich heeft, dat hij deel aan Christus en al Zijn beloften heeft, of de vrede en de stilte der ziel; want dat is een vrucht des geloofs, die in de een meer en in de ander minder is” (pagina 783).

Verliefd
“Het ware geloof is de fontein van de goede werken, en de goede werken zijn vruchten van het geloof en kenteken van hetzelve, zodat het een bewijs is, dat, waar de goede werken niet volgen, het ware geloof daar niet is (Jakobus 2: 26). Want gelijk het lichaam zonder geest dood is, zo is ook het geloof zonder de werken dood. Men kent daaruit dan het lichaam dood is, dat er gene ademhaling meer is; zo kent men, dat het geloof dood is, dat is, het ware geloof niet is, omdat het geen werkingen heeft. Al zeggen wij dat de liefde en de onderhouding van de geboden de vorm, de eigenlijke natuur van het geloof niet zijn, zo zeggen wij niet dat het geloof kan zijn zonder liefde, neen, ganselijk niet. Wanneer de mens tot het geloof gebracht wordt, krijgt hij niet alleen verlichte ogen des verstands en kent hij enigszins de Middelaar en de goederen des Verbonds, maar hij wordt er ook op verliefd, hij is blijde dat er een zaligheid is, dat er vergeving der zonde is, dat er een Geest is om te heiligen; hij is blij dat er een Christus is, en dat Christus hem aangeboden wordt” (pagina 781-782).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen