De les van de Amish

De Amish zijn een religieuze groep in de Verenigde Staten. Het is een groepering die teruggaat op de doopsgezinden uit de achttiende eeuw. Deze groep valt op door opmerkelijke gewoonten. Ze maken bijvoorbeeld geen gebruik van auto’s en elektriciteit. Minstens zo opvallend is dat deze groepering enorm groeit. Van 125.000 leden in 1992 groeide deze groep tot 231.000 mensen in 2008. In 16 jaar is het aantal bijna verdubbeld. Hoe kwam dat? Het is niet zo dat allerlei buitenstaanders toetreden tot deze groep. In de krant stond dat slecht een handjevol mensen vanbuiten toetreedt. De groei komt eigenlijk door twee oorzaken. In de eerste plaats krijgen Amish veel kinderen. Per familie hebben deze mensen zeven kinderen. Kennelijk is het weest vruchtbaar en vermenigvuldigt (Genesis 1: 28) de gewone praktijk onder deze mensen. Daarnaast was er nog iets te lezen in het bericht in het Nederlands Dagblad (28-8). “Slechts zeer weinigen verlaten tijdens hun leven de gemeenschap”. Kennelijk weten de Amish kinderen voor het leven te binden aan gezin, kerk, school en familie. Vandaar dat de groep zo snel groeit. In zestien jaar ongeveer een verdubbeling. Logisch eigenlijk ook. Want kinderen krijgen ook weer kinderen en zo treedt geen vermeerdering (1 plus 1 plus 1…) maar vermenigvuldiging (2 maal 2 maal 2…) op. Groei leidt weer tot nieuwe groei. Wat kunnen de Gereformeerde Gemeenten daar van leren? Uiteraard is de werkelijke geestelijke groei van Gods kerk een werk van de Heilige Geest. Dat kunnen wij niet organiseren. In dat opzicht zijn we geheel afhankelijk van de werking van de Heilige Geest. Het Woord zal niet ledig tot God wederkeren.

Toch blijft wel de vraag of onze kerken groeien, bijvoorbeeld wat aantallen leden en doopleden betreft en of we ook in staat zijn mensen te binden.Hoe staat het daar eigenlijk mee? Een paar rekensommetjes. Vorige jaar bestonden de gemeenten honderd jaar. Daar is op gepaste wijze aandacht aan gegeven. Toch zijn er over een dergelijk jubileum best moeilijke dingen te zeggen. Hoe zat het nu eigenlijk met de groei in de achterliggende tijd? Zeker, de gemeenten groeien nog. We hebben anno 2008 ruim 100.000 leden. Maar is dit ook echt veel? Hadden we dat ook mogen verwachten? Misschien kunnen we iets leren van de Amish op dit punt. In 1965 waren er ongeveer 70.000 (doop)leden van de Gereformeerde Gemeenten. Laten we eens uitgaan, voor een berekening, van een verdubbeling in 20 jaar. Bij de Amish werkt het ongeveer zo. Dan zouden we dus in 1985 (twintig jaar later) 140.000 (doop)leden verwachten. En weer twintig jaar later (2005) circa 280.000 leden. Laten we de berekening voor 2008 afronden op 300.000 (doop)leden. Dat zou dus kunnen. Maar wat is de werkelijkheid? Tja, ongeveer 100.000 (doop)leden. Dat is een heel verschil. Wellicht worden er bij ons minder kinderen geboren. Dat zou best mogelijk zijn. Misschien is het ook wel zo dat wij onze jonge mensen niet meer zo goed weten te binden aan de eigen kerkelijke gemeente. Het gemeenschapsbesef kan best tanende zijn. Uit de kerkelijke jaarboeken blijkt dat jaarlijks heel wat mensen onze gemeenten verlaten. En dat geeft op zijn minst vragen. De Amish vormen een gemeenschap die wat zonderling overkomt in het materialistische en individualistische Amerika. Toch weten ze kinderen te binden en groeit de groep. Zouden we niet van deze mensen kunnen leren? Hoe staat het er bij ons voor als het gaat over de kinderzegen en de ‘gemeenschap der heiligen’. Als ik de cijfers en de ontwikkelingen zie, is er op dit punt toch echt iets niet in orde. Laten we er wat aan proberen te doen. Bijvoorbeeld via het jeugdwerk. De Jeugdbond wil graag een helpende hand bieden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen