De betekenis van de doop

De sacramenten zijn tot versterking van het geloof. Het geloof wordt er niet door gewerkt. Dat doet de Heilige Geest door middel van (de prediking van) het Woord. Als we dit bedenken dan is de vraag naar de betekenis van de bediening van de doop voor de gemeente als geheel heel belangrijk.

Versterking van het geloof

Voor de kern van de gemeente, de ware gelovigen heeft de doop(dienst) bijzonder betekenis. Tot versterking van hun geloof. Aan welke geloofselementen moeten we dan vooral denken? Laatikerdrienoemen: deverbondstrouw van de Heere, het wonder dat de Heere een begin maakte en het bloed van Christus.

De Heere gaat door om Zijn verkiezing uit te werken en Zijn verbond te bevestigen. Zolang de zon en de maan zullen staan, zal Hij ertoebrengen van geslacht tot geslacht. Dat is Zijn eigen raad en belofte. De doop betekent en verzegelt dat in het midden en ten gunste van de gemeente. Dat mag moed geven. Dat zal ook tot gebed aansporen: "Wilt U dat ook in onze tijd doen onder de kinderen van onze gemeente, om UwsVerbonds wil."

Gods kinderen mogen zich bij de doop verwonderen over de grote genade dat de Heere de Eerste geweest is. Zoals een kind gedoopt wordt, terwijl het zich nog nergens van bewust is en nog geen gebed gedaan heeft, zo is de Heere de Eerste in de wedergeboorte. Daarover mogen Gods kinderen zich verwonderen als de doop bediend wordt. Doen ze dat altijd? Is dat bij elke doopdienst levend? Dat moest wel zo zijn; daar moeten we ook naar staan. Maar leren we ook hierin niet dat we de Heilige Geest zo nodig hebben? Die maakt levend; ook opnieuw het geloof en de verwondering. Dat wil Hij tijdens een doopdienst wel eens doen. Laat de doopdienst dan tot gebed mogen aanzetten. Opdat de Heere de eer en de zielen der gelovigen troost ontvangen. Het doopwater wijst op het bloed van Christus. Hoe onmisbaar is dat bloed ter verzoening van onze zware schuld en tot afwassing van onze vele zonden. Telkens weer. De doop laat zien dat dit bloed er in overvloed is, levend en krachtig. Ook hier geldt: de Heere geve de gemeente, de gelovigen gebed,

behoefte en geloofsoefening. Tot Zijn eer, tot stichting van de gemeente en tot zaligheid van zielen. Naast deze verzekerende boodschap voor de ware gelovigen mag zeker niet voorbijgegaan worden aan de klemmende eis en nodiging die van de doop uitgaan naar alle gedoopten. De Heere betuigt vanuit het zichtbare evangelie op het ernstigst waar Hij recht op heeft en wat Hem aangenaam is.

De volgende vraag is heel anders, en heeft toch ook met de vorige te maken. Natuurlijk gaat het bij een broer of zus die verstandelijk gehandicapt is evenzeer om de persoonlijk toeëigening. Er zijn in de zaak van de genade geen automatismen. Niemand wordt zalig louter omdat hij tot de gemeente behoort, gedoopt is, gehandicapt is. Wel mogen we weten en moeten we goed bedenken dat de HEERE de God van Zijn verbond is. Tegen de Kananese vrouw die vanwege haarzorgenkind tot de Heere jezus kwam, zei Hij dat het eigenlijk niet behoorlijk was het brood van de (verbonds-)kinderen te nemen en aan een hondeke (iemand die niettot het verbond behoorde) te geven. Zo sprak Hij niet tot de moeder van de jongelingte Naïn, noch tot Zacheüs. Overigens heeft de Heere ook de Kananese en haar zorgenkind geholpen. Tot roem van de God van vrije genade.

Ook bij Jerobeam zien we de grote waarde van het verbond. Ongedacht, want hij is een koning die de dienst van de Heere grote schade toebrengt. Hij en zijn vrouw wijken veraf. Maar als hun kleine kind gaat sterven, laat de Heere weten dat Hij dat kind in Zijn genade heeft aangenomen. Om Zijns verbonds wil. Wij zouden zeggen: jerobeam en zijn vrouw hadden dat verbond verbroken. Zij verdienden de verbondswraak. Die is later ook gekomen over hen, en over hun huis. Maar voor dit kind denkt de Heere aan Zijn verbond in Zijn onbegrijpelijke genade en liefde. De Heere is veel trouwer aan Zijn verbond dan deze ouders. Dat mag verwonderen. Overigens zien we hier ook dat ouders niet goedkoop zondigen; dat geldt dubbel ten aanzien van hun kinderen.

Weten van ontferming

Tegelijk leren wij uit deze bijbelse voorbeelden een en ander om verder na te denken over de vragen die gesteld werden. Het eerste is wel dat de Heere Zich ontfermt ook over zorgenkinderen, over jong stervende kinderen, over verstandelijk gehandicapten. Over hen allen? Dat staat nergens in de Bijbel. Wel weten we dat Hij er ook uit dezulken verkoren heeft ten eeuwigen leven. Voor die heeft Christus alles volbracht en die zullen, op welke manier dan ook, door de Heilige Geest worden toegebracht. Gelukkig dat de drieënige God Zich begeven heeftom uitAdams geslacht mensen, ook verstandelijke gehandicapten, te verkiezen, te kopen en toe te brengen. Anders kwam er niemand, noch van de niet-gehandicapten, noch van de gehandicapten.

Maar een gehandicapte kan 'ertoch niets aan doen'? Is dat voor een gehandicapte anders dan voor een nietgehandicapte? Uiteraard zal niemand gestraft worden voor zonden die hij niet gedaan heeft. Maar in de erfzonde deelt iedereen zonder onderscheid. Dat geloven we toch? Voel je hoe onmisbaar het is dit persoonlijk te leren geloven en aanvaarden door de Heilige Geest? Die overtuigt van zonde. Persoonlijk voor onszelf, en ook voor hen voor wie we begeren te bidden?

Dat persoonlijke is 20 belangrijk. Dat leren we eveneens uit de bijbelse voorbeelden. Daarom moeten ook gehandicapte kinderen 'bij de Heere' worden gebracht. In het gebed, in de voorbede van de gemeente. Door te proberen hen, passend bij hun mogelijkheden, Gods Woord bekend te maken. Thuis, op de speciale catechisatie en club, tijdens aangepaste kerkdiensten. Sommigen zullen wel, anderen kunnen niet naar de gewone kerkdienst. Daarom temeer is het goed dat er aangepaste middelen zijn.

Wanneer de Heere kennelijk laat weten dat Hij aan dit of dat kind persoonlijk genade heeft bewezen, dan hebben wij er de troost uit en de zekerheid van. Zoals die vader mocht ervaren. Z'n jongen kan niet praten en is heel beperkt. Vader heeft veel geworsteld voor het heil van zijn kind. En hij moest daarin eerlijk belijden: Wie zal een reine geven uit een onreine? " Vader leerde: m mij kan hij nooit een schaap van de Goede Herder worden. Maar de Heere gafhemgeloofshouvast voor zijn kind vanuit Zijn Woord: Deze moet Ikooktoebrengen" (Johannes 10:16). Wanneer de Heere zo persoonlijk wil onderwijzen, is dat een grote troost en tot stille verwondering: alig worden is een gave Gods, en die roemt roeme in de Heere.

Wij moeten in deze tere zaken maar niet met conclusies werken. Noch naar de ene noch naar de andere kant. Er zullen er straks zijn van wie niemand het wist of verwachtte. De vraag voor ons is bovenal: zal ik er bij zijn? Dat zal het grootste wonder zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen