Het signaal van de actie 'Een (t)huis voor jongeren'

Steun de actie

Het is goed dat de Jeugdbond een actie voor jongeren in nood heeft gestart. Want er zijn veel jongeren (en gezinnen) die op de een of andere manier in de knoop zitten. Het is struisvogelpolitiek om dat te ontkennen. In de Informatiekrant en in het verkoopmateriaal kun je er van alles over lezen. Maar misschien weet je het ook wel doordat je er zelf of in je directe omgeving ervaring mee hebt opgedaan. Dan zul je voor honderd procent achter de actie staan. Want je weet dan uit ervaring hoe nodig het is dat er hulp voorhanden is waarin rekening gehouden wordt met Gods Woord. Maar je weet ook dat het kan helpen als jongens en meisjes van je eigen leeftijd met je meeleven en belangstelling tonen.

Problemen en steun

Vergis je niet: er zijn in onze gezinnen net zoveel moeilijkheden als in de wereld om ons heen. Honderden jongens en meisjes worstelen met soms ernstige problemen. En dan heb ik het nog niet over de problemen die ouders kunnen hebben. Er zijn nogal wat mannen en vrouwen die in hun huwelijk of individueel te kampen hebben met psychische en sociale nood. De zonde en de gevolgen ervan werken niet alleen verwoestend in de wereld die niet buigt voor Gods Woord, maar zij trekken evenzeer een spoor van vernieling in onze gemeenten en in ons leven.

Sociaal netwerk

Toch is er wel verschil tussen problemen die bij mensen in onze samenleving in het algemeen voorkomen en de problemen die zich onder onze jongeren en in onze gezinnen voordoen. Wat me altijd weer opvalt, is dat er in onze kringen bijna altijd sprake is van een sociaal netwerk. Ik bedoel daarmee dat er in de nabije omgeving vaak opvang is. Er zijn wel eenzame mensen, maar meestal zijn er toch gezins- of familieleden die zich om iemand bekommeren. Of er zijn leden van de kerkelijke gemeente die steun bieden. Vergeet ook niet de steun die - zonder dat veel mensen dat hoeven te weten - vaak door ambtsdragers geboden wordt. Dit soort steun is in onze samenleving veel minder voorhanden.

Het sociale netwerk in een kerkelijke gemeente is van groot belang. Als er zich mensen om je bekommeren dan geeft dat moed, ook als je die bijna verloren hebt. Het geeft soms hoop, wanneer je zelf geen uitzicht meer hebt. Het corrigeert soms je gedachten waar je geen lijn meer in kunt krijgen en die helemaal krom en in de war zijn. Het kan wel eens scherp overkomen wat iemand dan tegen je zegt, maar daarom kan het nog wel waar èn heilzaam zijn.

Signaal aan de gemeente

De actie is een signaal aan de gemeente, namelijk: er zijn (jonge) mensen in nood en daar dragen we verantwoordelijkheid voor. Als je (doop)lid bent van een gemeente mag je een beroep doen op elkaar. Gemeenteleden die langs elkaar heen leven, vormen geen gemeente. Zo mag je niet leven. Dat geldt ook voor jongeren. Het is erg als iemand uitgestoten wordt. Er is nog iets anders dat verdrietig is. Dat is dat er zoveel gepraat wordt over mensen met problemen. Als er moeilijkheden openbaar komen, dan lijkt het soms wel alsof er direct een goed geoliede organisatie aan het werk gaat die zo snel mogelijk de informatie als interessant nieuws verspreidt. Dat is niets anders dan roddelen en verergert de pijn van de mensen over wie geroddeld wordt. Bovendien is het zonde tegenover de Heere. Veel (jonge) mensen die in nood zitten, schamen zich voor hun moeilijkheden en hebben het gevoel dat anderen het aan hen kunnen zien en alles van hen weten. Als er zo gekletst wordt in een gemeente, dan is dat gevoel nog terecht ook. Je kunt beter bidden voor iemand.

In onze gemeenten is er in de loop van de tijd gelukkig steeds meer aandacht gekomen voor de noden van jongeren en volwassenen. Dat kan ook bijna niet anders, omdat er regelmatig ernstige problemen openbaar komen. Het is wel zo dat de problemen van kinderen nogal eens over het hoofd gezien worden. Binnen het pastoraat moet daar meer aandacht voor komen. Deze actie kan daar misschien aan bijdragen.

Signaal aan de wereld om ons heen

Wij leven midden in deze wereld. In onze samenleving wordt er openlijk steeds meer afstand genomen van de Heere en Zijn geboden. Het centrale begrip voor de moderne Nederlander is 'zelfbeschikking': we besluiten zelf wat we met ons eigen leven doen. Desnoods beëindigen we het. We beschikken ook over het leven van anderen. Natuurlijk, we zorgen zo goed mogelijk voor een ander, maar er zijn grenzen. Als de pijn van het leven ondragelijk is, het bestaan uitzichtloos is, dan kunnen we besluiten er een punt achter te zetten. We bepalen zelf wat goed is en gaan daarbij voornamelijk van onszelf, onze eigen opvattingen en ons eigen belang uit. Dit staat haaks op de hoofdsom van Gods Wet: Hem liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Maar het heeft ook een verwoestend effect voor de verantwoordelijkheid en zorg die men voor elkaar heeft.

De actie doet juist een beroep op de verantwoordelijkheid die we tegenover elkaar moeten hebben. De actie wijst op de noodzaak om hulpverlening - in welke vorm dan ook - zo te organiseren dat er rekening gehouden wordt met de wil van de Heere. Daarmee staat de actie haaks op de koers die in onze samenleving gevaren wordt.

De overheid zit niet te wachten op initiatieven die toegesneden zijn op een minderheidsgroep. Men wil algemene instellingen, waar iedereen naar toe kan en moet. De redenering is dat in die algemene instellingen ieders geloof en levensovertuiging gerespecteerd worden en dat iedereen er dus prima geholpen kan worden.

We mogen waardering hebben voor het feit dat er - meer dan voorheen - binnen de hulpverlening respect opgebracht wordt voor onze geloofs- en levensovertuiging. Tegelijkertijd wordt er een denkfout gemaakt, als men denkt dat daarmee ieder goed geholpen kan worden. Hulpvragenden mogen van hulpverleners niet slechts algemeen respect verwachten, zij hebben hulpverleners nodig die hun levensovertuiging delen. Respect en begrip zijn anders niet meer dan iets wat kunstmatig wordt opgebracht. Dat is te mager. De basis moet gedeeld worden, anders blijven allerlei wezenlijke aspecten buiten beschouwing.

Deze actie geeft een krachtig signaal af aan onze samenleving en overheid dat het ons ernst is: we wensen dat Gods Woord een plaats krijgt in de hulp en steun die verleend wordt aan mensen in nood. Ook als de overheid projecten (nog) niet wil financieren, ervaren we dat als onze verantwoordelijkheid.

Signaal aan jongeren in nood

De actie is speciaal opgezet voor jongeren in nood en voor hun ouders. Zij geeft aan hen een positief signaal af. Want maar al te vaak heb je als jongere toch het gevoel dat je alleen staat en het alleen moet doen. Of dat anderen je wel raar zullen vinden. Het is vaak niet zo gemakkelijk om een ander iets over je moeilijkheden te vertellen, ook al geeft het vaak opluchting als je iets kwijt kunt aan iemand die je vertrouwt.

Maar misschien zie je daar geen kans toe. Je schaamt je voor de dingen waar je mee zit, je praat niet zo gemakkelijk, of je wilt je ouders niet zwart maken. Dat zijn allemaal begrijpelijke redenen om niet al te snel met iemand te praten. Ik hoop dat je dan in ieder geval uit de actie het signaal oppikt, dat er ook aan jou gedacht wordt en dat er mogelijkheden zijn om geholpen te worden. Laat deze actie je duidelijk maken dat veel jongeren binnen de gemeenten iets voor je willen doen.

Een actie voor jongeren in nood. Zet je er ook de schouders onder?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen