De tuinman en de dood

Een Perzische Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik, Mijn woning in: „Heer, Heer, één oogenblik!

Ginds in de rooshof, snoeide ik loot na loot, Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de and're kant, Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, Uw paard, en laat mij spoorslags gaan, Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!"

Van middag - lang reeds was hij heengespoed - Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

„ Waarom ", zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt, „Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd? "

Glimlachend antwoordt hij: „Geen dreiging was 't, Waarvoor Uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan, Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan ".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen