BOOTVLUCHTELINGEN

De eerste bootvluchtelingen, zijn in : ons land! aangekomen. In Harlingen hebben 67 Vietnamezen onderdak gevonden in een Hervormd rusthuis. Ze waren opgepikt door een nederlands schip. Als 't goed is zullen er nog meer Vietnamezen naar ons land" komen. Eerst zegde de regering toe er zes a zeven honderd op te zullen nemen, maar na een verzoek van dë VN Hoige Commissaris voor de Vluchtelingen zullen er nog zo'n duizend extra toegelaten worden.

Bijna dagelijks zijn deze vluchtelingen in het nieuws. Krant, radio, en tv berichten over de nameloze ellende die geleden wordt. De ene dag staat er een bericht in de krant, dat er in Hongkong weer een halflekke boot overvol Vietnamezen aangekomen is, een volgende da, g bericht het ANP dat Maleisië drie tjokvolle boten terug de zee op heeft gestuurd.

Hulp

Gelukkig begint de hulp op gang te komen. Eindelijk!

't Werd hoogtijd: een tweede Holocaust dreigde, 't Aantal vluchtelingen is hard op weg naar het miljoen. De wereld is wakker geschud. De resultaten van de internationale vluchtelingenconferentie in Genève zijn intussen bekend, In het algemeen zijn de resultaten niet tegen gevallen. Vooral de Westerse landen zullen geld op tafel leggen en hun grenzen nog Wat wijder open zetten.

Van de Europese landen heeft tot nu toe Frankrijk, onder druk van de publieke opinie en door het koloniaal verleden in Indochina, de meeste vluchtelingen opgenomen. De V.S. spannen echter de kroon: sinds de machtsovername van Zuid-Vietnam door Noord-Vietnam zijn er al zo'n 200.000 Vietnamezen in Amerika aangekomen. En nog onlangs werd het maandelijks aantal toe te laten vluchtelingen in de V.S. verhoogd van 7000 tot 14000. Ook hier zullen schuldgevoelens wel een woordje meespreken, 'k Vraag me af of Henry Kissinger zijn Nabel-lintje nog wel met ere kan dragen.

Uitblijvend protest

't Is opvallend dat er maar zo zwak geprotesteerd wordt tegen deze vorm. van massamoord en diskriminatie. ('t zijn vooral toch Vietnamezen van chinese afkomst die door de kommunistische machthebbers het land worden uitgewerkt.)

Ik bedoel hier niet de officiële protesten, die zijn meestal erg „diplomatiek", maar de „min of meer spontane" demonstraties, zoals die zo vaak zijn gehouden tegen Chili, Zuid-Afrika of het Spanje van Franco. Akties tegen rechtse landen zijn er genoeg geweest, tegen linkse landen zijn ze zeldzaam. Dan zit men in linkse kringen blijkbaar vastgeroest.

In Elsevier was te lezen hoe de Vietnamezen de „zegeningen" ervaren van het kommunistisch bewind. Eén van de in Harlingen aangekomen bootvluchtelingen vertelde daar iets over. Le Van Day heette hij, visser van beroep.

„Toen de kommunisten kwamen, moest ik een handtekening zetten: mijn schip was nu van de kommunisten. Ik was geen baas meer en kon mijn mensen niet meer betalen.

Ik kreeg alleen nog een paar kilo rijst. Ik was een profiteur, zeiden ze. Ik moest maar ander werk gaan doen — op het land of zo. Of dit, of naar de gevangenis. Enfin. Ze komen bij mij thuis, Halen mij op, halen mijn familie op. Toen moest ik werken op een boerderij. Weinig eten: aardappels met rijst. Ik kreeg geen geld. Ze dachten: zijn denken is amerikaans. Maar ik ben nooit militair geweest. Ik ben visser. Een Vietnamees, geen Chinees". Zo gaat dat in de „heilstaat" Vietnam.

Ergerlijk is vooral ook dat de Vietnamese regering schatten verdient aan de vlucht van haar onderdanen door zelf vluehtreizen te organiseren en daar hoge prijzen voor te berekenen —• zo'n 6000 gulden per persoon. Volgens berichten uit Hongkong heeft Vietnam zo vorig jaar naar schatting zo'n honderd miljoen dollar verdiend.

Wat doet liet ons nog?

Ik denk dat het gevaar levensgroot aanwezig is, dat het ons zo weinig meer zegt, al die nood en ellende. We worden er dagelijks mee gekonfronteerd door de moderne media: Zuidoost-Azië, Nicaragua, Oeganda, Turkse christenen enz.

Je dreigt „afgestompt" te worden en je ogen ervoor te willen sluiten.

, , 't Is erg", zeggen we en we gaan over tot de orde van de dag. In welke christelijke kerken in ons land is er voor de bootvluchtelingen gebeden? Of nauwer: in welke kerken en gezinnen van de Gereformeerde Gemeenten?

O ja, als er kollektes „georganiseerd; " worden, dan wordt er „goed gegeven". Gelukkig wel, maar het gevaar is niet denkbeeldig dat bij ons de gedachte postvat zo onze plicht weer gedaan te hebben. Van werkelijk mede-lijden is zo geen sprake.

En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders

Wat blijkt er soms weinig van ons christen-zijn in de praktijk, ook wat betreft het tweede grote gebod: de naaste lief te hebben als onszelf. Wat komt er terecht van Jakobus' opdracht niet alleen hoorders des Woords te zijn, maar ook daders?

Nog niet zo lang geleden hield de EO een aktie voor Oeganda, 'k Vond dat een opmerkelijk initiatief. Vooral trof me de hoge opkomst van vrijwilligers voor de bouw van een dienstencentrum in de zwaar beschadigde stad Mbarara. Zij offerden niet alleen hun vrije tijd, maar betaalden ook hun eigen reis-en verblijfskosten. Dat initiatief zette mij aan het denken.

Straks komen een aantal bootvluchtelingen naar ons land. 't Is zo maar een idee: zouden wij, als Gereformeerde Gemeenten, ook niet de zorg voor de opvang van een aantal van hen op ons kunnen nemen? Staat er niet ergens een tehuis leeg dat gebruikt zou kunnen worden?

Want met toelaten alléén en wat geld voor voedsel en kleding zijn we er natuurlijk niet. Opvang en begeleiding, dat is het grote probleem, !

Nog een enkele opmerking. Dit artikel heeft niet als strekking dat wij ons christen-zijn zouden moeten „bewijzen" door allerlei akties te voeren. Dat kan ook een uiting zijn van volkomen horizontalisme!

't Komt vaak juist op de kleine dingen aan, in je eigen omgeving. Je weet wel: een beker koud water. Of om het met Jakobus te zeggen:

„De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en de Vader is deze: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking, en ziohzelven onbesmet bewaren van de wereld”.

Ook dat laatste zinnetje hoort er wezenlijk bij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen