OVERDAAD EN WELDAAD

Wanneer je in de eerste week na nieuwjaar door de straten loopt en eens goed' om je heen kijkt, dan zie je hoe dag na dag in meerdere huizen de uiterlijke kerstsfeer verdwijnt, waarmee dan ook waarschijnlijk gelijktijdig de innerlijke kerstbeleving verdwijnt.

De kinderen verslijten hun laatste vakantiedagen, door zich op allerlei manieren te vermaken met de afgedankte kerstbomen, die tenslotte nog één keer opwinding geven wanneer ze dienst doen voor een groot vuur. Deze winter werden er weer meer kerstbomen gekocht dan vorige jaren en dat door mensen, die enkele weken daarvoor 15 miljoen gulden bijeen brachten voor het behoud van de natuurmonumenten (misschien om alvast hun geweten gerust te stellen? ).

Teegelijkertijd met de kerstbomen verdwijnen ook alle glinsterende artikelen, die erbij horen en die de sfeer hebben moeten verhogen. Ook de kerststerren worden gedoofd en van voor het raam verwijderd en het is te vrezen dat ook hiervan de uitwerking niet groter was dan bij Bileam, die wel profeteerde over de opgaande Ster uit Jakob maar er toch wezenlijk buitenbleef.

Kortom de hele zogenaamde kerstromantiek verdwijnt weer tot een volgende keer. De geforceerde romantische stemming is voorbij en men staat weer in de kille werkelijkheid van het leven, de eenzaamheid is groter dan te voren.

„En maken van de buik een god"

Niet alleen aan de uiterlijke dingen is aandacht geschonken, maar ook de inwendige mens is ruimschoots te goed gedaan. We hebben ons allemaal te goed gedaan aan kerstbouten en kerstpakketten. Zo hebben we van kerstfeest een kerstmis gemaakt en deze „mis" opgedragen aan de god van onze buik. Is het niet tekenend voor onze tijd, dat de kranten vol stonden met advertenties voor kerstdiners, waarvan de prijzen opliepen van ongeveer 50 gulden tot ver over de 100 gulden per persoon? En dan weet ik best dat we van de weldaden gebruik mogen maken, maar lopen we juist niet in de decembermaand het gevaar om de grens tussen weldaad en overdaad te overschrijden? Wie heeft er ook nog gedacht aan de verre naaste (en misschien ook wel de nabije naaste), die gebrek leed?

„Ben ik mijns broeders hoeder? "

Juist nu de decemberroes voorbij is wil ik eens aandacht vragen voor de noden, die

er in de wereld zijn, denk b.v. maar eens aan de vele honderden mensen die enkele weken geleden omkwamen bij de vloedgolven, die in India zoveel verwoestten. Wat een gevolgen en een ellende brengen zulke rampen met zich mee. En hoe reageren wij vaak?

Wanneer we het lezen of horen zijn we even onder de indruk, vooral van de getallen van de slachtoffers, maar dan gaan we weer over tot de orde van de dag.

De schrille tegenstelling tussen ons en de ellende en armoede in deze wereld is ons duidelijk onder ogen gebracht door het kerstnummer van de stichting „Woord en Daad", waarin we hebben kunnen lezen hoe groot de nood is in de wereld, maar ook hoe wij mogen en kunnen helpen wanneer wij voor 35 gulden per maand een kind financieel adopteren en zo een kind van de allereerste levensbehoeften kunnen voorzien.

Ook al ben je niet in staat om dit alleen te doen dan is het misschien een idee om dit als jongeren met elkaar te doen, b.v. door als vereniging een of meerdere kinderen te adopteren, of door het op school te doen met je klas. (voor inlichtingen kun je terecht bij dhr. J. Slot, Rembrandtlaan 10, Doorn, tel. 03430 - 4103).

„Niet bij brood alleen"

Er zijn veel hulporganisaties, die zich bezighouden met de nood in de derde wereld, maar dan gaat het bijna altijd om brood voor dit leven zonder het ware Brood voor het hart. Daarom is het zo verheugend dat de stichting „Woord en Daad" hulp biedt als opdracht vanuit Gods Woord en daarom ook gepaard met Gods Woord. Er wordt niet alleen aandacht gegeven aan het horizontale, zoals de bijbelse gerechtigheid maar al te vaak wordt uitgelegd, alsof het alleen maar zou gaan over het hier en nu.

De kanttekening van de Statenvertaling zegt hiervan bij de tekst „Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld (Luk. 1 : 53) het volgende „aan de hongerenden naar lichaam èn ziel geeft Christus alles wat dient om de behoeften te vervullen".

Onze naastenhulp is eenzijdig wanneer we hem alleen maar het materiële bieden, dan verzeilen we in de wateren van de hooggeroemde medemenselijkheid van onze dagen.

Anderzijds wanneer we alleen maar om het geestelijke denken dan schieten we ook te kort. Het ene kan niet in de plaats komen van het andere, maar ze moeten samengaan. Ligt dan hier voor ons niet een mooie gelegenheid om daadwerkelijk te helpen? Ja, dan is het onze opdracht om van het vele, dat ons is toebetrouwd door de Heere, ook aan onze (verre) naaste mee te delen.

Tenslotte

Ook tot ons komt de vraag of het voor ons werkelijk kerstfeest is geweest, want wanneer ons hart waarlijk kerstfeest heeft gevierd, dan zal dat ook blijken uit onze liefde voor de naaste. Of hebben die kinderen in India zonder al onze uiterlijke feestvreugde misschien meer kerstfeest gevierd dan wij; wij de vorm — zij het wezen? Dan geldt ook ons de waarschuwing van de Heere Jezus tot Israël, dat de mannen van Ninevé zullen opstaan in het oordeel om ons te veroordelen omdat wij ons niet bekeerden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen