Drugs: geen snoepgoed

Bedwelmende middelen. Twee puur Hollandse woorden voor drugs. Dit voorpagina-wcord van Amerikaanse afkomst heeft zijn intrede gedaan in het hedendaagse woordenbeek. Op bijna elke middelbare school zijn wel enkele jongelui te vinden, die in een beperkte vriendenkring hun „stikkies" roken. Prof. Dr. W. Buikhuizen heeft over het gebruik van de roesverwekkers een enquête gehouden op 156 scholen. Van de 11.659 scholieren, die bij dit onderzoek werden betrokken, hadden er 1300 minstens eenmaal iets gebruikt. Dat komt neer op 11, 5%.

Het zijn uitkomsten die te denken geven. Drugs zijn geen nieuwe snoepartikelen. Het gaat om roesmiddelen met levensgevaarlijke kanten. Je weet uiteraard dat een kop koffie, als je lang gewerkt hebt, je weer fit maakt. Dat is een' gevolg van de cafeïne, een bestanddeel van onze nationale gezelligheidsdrank. Bij drugs is de inwerking van plantaardige of chemische stoffen op je geest oneindig veel sterker. Je gehele stemming, je voorstellingsvermogen, geheugen, intelligentie en gevoel worden omgevormd. Je bewustzijn wordt omneveld. Tijdens de roes zweeft de geest op de gevaarlijke dwaalwegen van het onbewuste. Vandaar de naam psychedelika: „ziel"-inbeeld-brengende middelen.

De namen van de drugs zijn langzamerhand wel bekend. Je hebt cle z.g.n. soft drugs: marihuana (Amerikaanse hennep) en hasjies. (Indische hennep). Dan is er een groep hard drugs als morfine, cocaïne en l.s.d. De handel in dit soort bedwelmende zaken is in ons land sinds 10 februari 1966 d.m.v. een wijziging van de bestaande opiumwet terecht verboden. Met deze bepalingen wordt echter op grote schaal de hand gelicht. Er is een bloeiende clandestine handel.

In het linkse kamp vooral pleit men voor het vrijgeven van de soft drugs. Die zouden zonder gevaar zijn. En bovendien: je mag als overheid of als opvoeder jongelui het gebruik van verdovende middelen niet verbieden. Dat is betutteling. Ieder moet vrij zijn om te doen en te laten wat hij wil. Deze puur humanistische benadering is in feite zo hard als gewapend beton en volstrekt zonder liefde. Wie jongeren overlaat aan henzelf en als overheid of opvoeder het leve-de-vrijheicl predikt, staat met beide voeten op heidense bodem.

Het praatje dat soft drugs zonder gevaar zouden zijn gaat niet op. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgemaakt, dat deze groep roesmiddelen gemakkelijk verslaving tot gevolg heeft. Blijvende geschadiging van het lichaam en tijdelijke geestelijke gestoordheid zijn geconstateerd. Het gehele denk-en gedragspatroon wordt gestoord, zender dat de gebruikers zich dit bewust zijn. Vanuit de drugwereld wordt het maatschappelijk leven bedreigd met „vormen van verhulling en' verdoezeling van feiten en van verleiding en propaganda." Dit is een van de konklusies uit de recente publikatie van Granaat en Van der Wal, waarin op grond van wetenschappelijke gegevens uit de gehele wereldliteratuur grondig wordt afgerekend met het sprookje van de ongevaarlijke soft drugs. Een kerngroep van vijf artsen, alsmede een apotheker verleenden hun medewerking aan cleze studie, die in progressieve kringen niet met gejuich is ontvangen. ') Geen wonder: hun stelling wordt door deze studie omgekegeld.

Ik weet niet of er uit onze kring wel eens jongelui in aanraking zijn gekomen met drugs. Op grond van de cijfers moet je dat wel aannemen, 'k Zou met grote klem willen adviseren: waag je er nooit aan uit nieuwsgierigheid of uit de zucht om toch vooral mee te tellen. We zijn niet vrij om te doen en te laten wat we willen. Ons leven is niet van ons zelf. We hebben het van God ontvangen. Het komt Hem toe. Daarom vraagt de Heere ook een gebruik van ons lichaam tot Zijn eer. Ook van jou. Het gebruik van deze roesmakers brengt je op een terrein, waar we zondigen tegen Gods gebod: Gij zult niet doden. De catechismus zegt in zondag 40, dat we ook ons eigen leven niet moedwillig in gevaar mogen brengen.

Over dit onderwerp is méér te zeggen. Dat doen we D.V. binnenkort een keer.

') Dé Granaat en Theo J. v. d. Wal: Jeugd onder drug. Een verzameling feiten, meningen en citaten met een samenvatting en konklusies. Uitgeverij Helmond, Helmond, prijs ƒ 4, 90.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen