Er is levensgevaar verbonden aan liet hinken op twee gedachten.

Pilatus, de man van het fiere Romeinse recht wankelde. Hij had zo graag Jezus willen loslaten. Zijn geweten sprak, ja zelfs zijn mond getuigde van Jezus' onschuld. „Ik vind geen schuld in Hem", zo sprak deze proconsul. Nu Pilatus, waarom dan Jezus niet losgelaten, waarom niet eerlijk de stem van het recht en van uw geweten gevolgd?

Er was in het hart van Pilatus een strijd tussen de gunst van Keizer Tiberius en de door God ook in zijn hart gelegde algemene regels van het recht. Hoewel Pilatus de schriften der profeten niet gekend zal hebben, was er ook in zijn hart een rechtsgevoel, dat bij de Romeinen sterk ontwikkeld was. Maar daartegenover stond de aanklacht van het volk: „Indien gij Deze loslaat zo zijt gij des Keizers vriend niet." Pilatus miste het geloof in God, hij vertrouwde niet op God maar had zijn eigen eer liever dan het recht Gods. De spanning in zijn geweten stijgt. Bijna weemoedig horen wij hem zeggen: „Zal ik uw koning kruisigen? " Het hardvochtig gemoed werd bewogen bij het zien van Jezus met de doornenkroon en het bloed uit Zijn gegeselde rug, hetwelk zich vermengde met het purper van het spotkleed. Maar wie door een aanblik op deze „MENS" ook vernederd en verootmoedigd werd, de overpriesters niet. Zij schreeuwen te meer „kruis Hem, kruis Hem".

Het wordt nu de vraag voor Pilatus, óf zijn eer redden bij de Keizer öf Jezus loslaten en daarmede de stem van zijn geweten volgen. Wat heeft meer waarde voor hem? De keizerlijke vriendschap of het recht van deze met doornen gekroonde „mens"?

Pilatus moest kiezen! Het alles beslissend ogenblik kwam en hij heeft gekozen. Hij koos zichzelf, zijn eigen eer, zijn aardse glorie met al de genieting van het grootse hofleven. Maar daarmee verwierp hij dan ook de stem van zijn geweten, de stem van God, en koos tegen Jezus. O, diep ongelukkige, door de zonde verblindde, „wie kiest, o verdwaasde voor het leven de dood"? Pilatus, hij koos voor het leven de dood. Dat is dom, wreed, voor een Romein onbestaanbaar, tegen alle regels van recht en billijkheid in, hoor ik er velen roepen.

Het is waar, geliefde lezer, Pilatus is niet te verontschuldigen in zijn keus. Maar als hij, die een Romein was en de Heilige Schrift niet kende, niet te verontschuldigen was, hoeveel minder wij die het Woord van God hebben.

En hoeveel van dergelijke gespleten levens zijn er ook onder ons? Elke keer weer worden wij voor de keus gesteld, onder elke preek, onder elke aanraking des Geestes van ons hart. Dan is het, óf onze eer, onze lust, de genieting der zonde kiezen öf de gesmade, met doornen gekroonde Galileër. Of de stem van ons geweten, de stem van God op te volgen öf tegen Hem te kiezen. Pilatus heeft geprobeerd beiden te verenigen. Jezus vrij te laten en des Keizers vriend, de gevierde man te blijven. Maar dat is niet mogelijk. Het moet tot een alles beslissende keus komen in ons leven. „Ziet de Mens". Is er niets in Hem wat ons aanspreekt? Hij de reine, heilige, goeddoende Jezus, met doornen gekroond? O zondaars, hier staat uw Heiland. Zijn kleed en doornenkroon verkondigt ons onze smadelijke val, de diepte onzer ellende. Zo groot zijn uw zonden, zo scherp Gods gerechtigheid dat God, om Zijn kinderen in Zijn heerlijkheid te nemen, de zonden straffen moest aan Zijn dierbare Zoon.

Herkent u in dit kleed en in deze kroon reeds uw beeld? Dan zal er een smart in uw ziel komen, bitterder dan de dood. O, wanneer wij door de ontdekking van Gods Geest daar gekomen zijn om in die vernederde Mens onze Borg te zien, dan staan wij in onze schande en naaktheid voor God en nemen Hem gewillig het kruis van de schouder en aanvaarden het vonnis des doods dat God op onze overtreding heeft uitgesproken. Maar zie, dan openen zich in deze „mens" de zoetste geheimen en voert Hij ons door dood en graf naaide eeuwige liefde des Vaders, Die, eer Hij ons verstootte, Zijn eigen Zoon niet spaarde maar Hem voor ons allen overgaf opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet zou verderven maar het eeuwige leven hebben. Dan mogen wij kiezen, maar dan is de keus niet moeilijk meer. Dan zong da Costa:

bi het kruis zal 'k eeuwig roemen en geen wet zal mij verdoemen. Christus droeg de vloek voor mij. Christus is voor mij gestorven, heeft gena voor mij verworven. 7c Ben van dood en zonde vrij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen