Jonathan kiest voor David

In onze vorige schetsen ging het over de strijd tussen David en Goliath.

Na zijn overwinning over Goliath bleef David aan het hof van koning SauL En dan ontstaat er een hechte vriendschap tussen David en Sauls zoon Jonathan.

Immers door de vreze des Heeren gedrongen, had David de reus Goliath verslagen. En nu kende Jonathan datzelfde geloof en diezelfde Godsvrucht. Immers ook hij was op zijn ééntje samen met zijn wapendrager de Filistijnse bezetting binnengedrongen.

Ook Jonathan kent dus dat geloof, dat het met God alleen durft wagen.

Dus geen wonder, dat die twee als vrienden nauw aan elkaar verbonden werden, want beiden deelden in de vreze Gods, in hetzelfde geloof.

Hier is de vraag op zijn plaats, waardoor wij ons met onze vrienden verbonden weten.

Ook heeft deze vriendschap van Jonathan met David nog een diepere achtergrond. Immers in Davids leven sluimerde de Christus, die uit hem zou voortkomen.

En nu was het de Christus in David, die de haat en vijandschap van satan opwekte en tegen wie hij Saul opzette. De speerworp van Saul was de aanval van satan op het komende zaad Davids. En omgekeerd beminde Jonathan in David in wezen de Christus.

Jonathans liefde voor David was in diepste zin liefde voor Christus.

David was maar een eenvoudige herdersjongen.

Maar toch lezen we, dat Jonathan zijn mantel aflegt, ja zijn klederen en zijn zwaard en boog en gordel en dat alles aan David geeft. De kroonprins overhandigt dus zijn koninklijke attributen aan een eenvoudige herdersjongen.

De aanstaande troonsopvolger in Israël staat zijn kroon aan deze herdersjongen af.

Wat bedoelde Jonathan met deze daad? Jonathan wist, dat zijn vader Saul door God als koning over Israël verworpen was.

En hij geloofde dat niet hij, maar David koning zou worden.

„Gij zult koning worden over Israël en ik zal de tweede bij U zijn."

Naar menselijke maatstaf was David zijn rivaal, zijn concurrent.

En toch geeft hij hem zijn kroon. Dit was van Jonathan een daad van zelfverloochening.

Hij is het eens met Gods raad, dat niet hij, maar David koning zijn zal en zijn wil mag verslonden zijn in Gods wil. Jonathan kiest hier in het geloof partij voor de door God aan Israël gegeven koning.

Nieuw-Testamentisch vertaald: Een kroonprins kiest voor Jezus.

Als wij door genade de meerdere David als Koning gaan belijden en voor Hem kiezen, dan doen we evenals Jonathan afstand van onze eigen grootheid. Dan blijven wij niet langer op de troon zitten. Dan dwingt de Heilige Geest ons tot troonsafstand. Dan is het niet langer ik, maar Hij, Hij.

Dan leren we ook, evenals Jonathan in liefde ons voor Hem uitkleden.

Dan wordt het verstaan, dat Hij recht op ons hart heeft, op ons leven, op ons alles.

Jonathan trekt zijn uniform voor David uit. Dat was Jonathans gelovige erkenning, dat David koning zijn zou. Met dat te erkennen, haalt Jonathan zich echter de woede van zijn vader op de hals.

Daar lag voor Jonathan het conflict: Enerzijds zijn liefde voor David, anderzijds de heilige plicht zijn vader te blijven eren en gehoorzamen.

Enerzijds is Jonathan trouw gebleven aan zijn vader, maar hij heeft de liefde voor David daarin nooit verloochend.

In de moeilijkste omstandigheden koos Jonathan steeds weer voor David.

En zo heeft hij ten volle ernst gemaakt met het woord van Christus: „Zo wie vader of moeder liefheeft boven Mij, die is Mijns niet waardig."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen