Onze Catechismus

Deze overtuiging des harten wordt door de dierbare werkingen des Heiligen Geestes van kind tot kind voortgeplant, in de verheerlijking van particuliere genade. Deze gruwelstukken heb ik in Adam bedreven door de ingeving van den duivel en door moedwillige ongehoorzaamheid. In Zondag drie heeft de onderwijzer reeds gesproken over den val des menschen in Adam, maar hier spreekt hij over de toedracht van dien val. De duivel komt met zijn helsche ingevingen tot den mensch, om God te treffen, door Zijn kind tegen Hem op te zetten en van Hem af te scheuren. De mensch wandelde als kind van God in het Paradijs, om zijn Vader te dienen, te lieven en te loven. Daar werd geen wanklank gehoord en dat was den duivel een ergernis. In den hemel kon hij geen verwoestingen meer aanrichten, daar hij van uit die heerlijkheid verbannen was. Met al de sluwheid, die in hem is, richt hij zich nu op den mensch, om een doodelijke breuk te slaan tusschen Vader en kind. Als er bij den duivel van vreugde gesproken kan worden, dan heeft hij die zeker in het verwoesten van Gods werk, door Zijn kind te verleiden tot het kwade.
Satan, die opgeblazen is geworden over de heerlijkheid, die God hem geschonken had, kon het niet verdragen, dat de heerlijkheid des Heeren grooter en oneindig veel grooter was dan de zijne, waarom hij zijn gehoorzaamheid aan God heeft opgezegd. De duivel heeft zijn beginsel, om God te dienen en te verheerlijken, verlaten, daar hij zich niet langer wenschte te onderwerpen aan de heerschappij des Heeren. God heeft den duivel verbannen uit den hemel, uit kracht van Zijn heiligheid en de duivel heeft zijn oorspronkelijke woonstede verlaten, uit kracht van zijn vijandschap tegen God. En nu komt Satan in zijn val uit den hemel den mensch mede te slepen door zijn sluwheid in het kwade. In het voorwenden van belangstelling, heeft hij het afwenden van verdenking ten doel, om zoo vertrouwen te verkrijgen bij den mensch. Al redeneerende met den mensch, spant hij zijn net. Met twee dingen zoekt hij het hart gaande en het oog begeerlijk te maken voor de vrucht van den verboden boom. Het ideaal van minder werk en meer loon wordt aantrekkelijk voorgesteld. Hoelang de mensch zal moeten werken in de onderhouding van het Verbond der werken, is bij deszelfs oprichting niet gezegd. En als hij dan eindelijk het recht ten eeuwigen leven zal verdiend hebben, zal hij toch nog een ondergeschikte zijn. Naar het woord van satan heeft de mensch alleen maar te eten van den verboden boom en dan zal hij als God zijn en zelf uitmaken wat goed en wat kwaad is, dus geen ondergeschikte meer. En zoo predikt satan tot op den dag van heden: minder werk en meer loon. Met deze prediking heeft hij door alle eeuwen heen de volkeren verleid en het vuur der revolutie gestookt.
De mensch heeft zichzelf en al zijn nakomelingen door de ingeving des duivels en door moedwillige ongehoorzaamheid van die gaven beroofd. De zonde kwam bij satan uit satan zelf op, bij den mensch kwam zij van buiten af tot hem. Maar desniettemin heeft de mensch zich moedwillig van God losgescheurd en gestort in het verderf der zonde. In de mogelijkheid om te kunnen zondigen heeft de mensch moedwillig gezondigd. De mensch kon wel kiezen tusschen goed en kwaad, maar hij was niet vrij te kiezen tusschen goed en kwaad, daar hij stond onder den eisch van Gods Wet en Verbond, door hem aanvaard om die vrijwillig te onderhouden. Als de mensch het in overweging neemt om te eten van den verboden boom, dan is hij daarmede reeds op het pad der zonde. In de mogelijkheid van ongehoorzaam te worden heeft God den mensch gesteld, daar Hij niet slaafsch, doch vrijwillig door hem wilde gediend worden, maar het recht om ongehoorzaam te worden heeft de mensch zich met boos opzet aangematigd. Moedwillig heeft hij zijn God verlaten en moedwillig heeft hij gegeten van den verboden boom. De mensch, die door vrijwillige gehoorzaamheid kon opklimmen in de eeuwige heerlijkheid, heeft zichzelf en al zijn nakomelingen door moedwillige ongehoorzaamheid van die heerlijke gaven beroofd.
De Tuchtmeester wil, dat allen, die in Zijn tuchthuis zijn, het met een volkomen hart bekennen, door een moedwillige ongehoorzaamheid van die gaven zich beroofd te hebben en dat zij door hun eigen toedoen gekomen zijn in den staat der ellende. Hier leeren wij God rechtvaardigen in Zijn eisch. Nooit had satan ons kunnen berooven van de gaven, om aan Gods eisch te voldoen, zoo de mensch gebleven was op den weg der gehoorzaamheid. Het is door moedwillige ongehoorzaamheid, dat wij niet aan Gods eisch kunnen voldoen. Nu gaat die eisch wegen op het hart en dat drukt ons naar beneden. Met het gewicht van Gods eisch in ons hart, komen wij op onze knieën in het stof der verootmoediging. Hier gaan wij onze totale onmacht niet slechts beredeneeren, maar beweenen voor Gods aangezicht. De dieren acht ik gelukkig, daar zij aan het doel van den Schepper beantwoorden, maar dat kan ik niet. Een leeuwerik stijgt omhoog en zingt zijn lied tot verheerlijking van Zijn Schepper en dat getuigt tegen mij. Ik kan aan het doel Gods niet beantwoorden, daar ik mijn doel in de plaats van Zijn doel kwam te stellen. Nu ben ik mijzelve tot een last en weet ik met mijn bestaan geen raad. Wat aan zijn doel niet meer kan beantwoorden, heeft zijn bestaansrecht verloren en moet opgeruimd worden en daarom ben ik het waardig, als brandhout geworpen te worden in het eeuwige vuur.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen