Wat is Popmuziek?

Popmuziek is eigenlijk een afkorting van ‘populaire muziek’. Deze muziek is eenvoudig te maken: je hebt niet veel instrumenten nodig. Omdat popmuziek vaak gericht is op het vermaken van mensen, kan een heel breed publiek er naar luisteren.

Popmuziek werd bekend na de Tweede Wereldoorlog. Voor de Tweede Wereldoorlog konden alleen rijkere mensen muziek kopen. Na de Tweede Wereldoorlog kregen jongeren steeds meer geld en door de nieuwe techniek konden veel tieners thuis muziek luisteren.

Het was dus niet toevallig dat makers van popmuziek speciaal muziek voor jongeren gingen maken.
Zo kwam Chuck Berry, een Amerikaanse neger, in 1955 met het liedje ‘’Maybellene’’ Dit liedje gaat over auto’s, een mooi meisje, verliefdheid: teksten speciaal voor jongeren! Hij verzorgde er optredens bij met veel dans, die ook bij blanke Amerikaanse jongeren in de smaak vielen.

Later kwam Elvis Presley als blanke jonge Amerikaanse zanger, die de muziekstijl van de negers ( die vroeger slaven waren) overnam.
Hij brak door met zijn liedjes die heel geschikt waren om op te dansen. Dat was de Rock & Roll muziek. Elvis was slim: hij maakte voor het eerst uitgebreid gebruik van tv. De televisie was nieuw, en heel geschikt om mensen over de hele wereld te bereiken. Miljoenen meisjes werden op afstand verliefd op hem. Elvis was het eerste Pop-idool.
Elvis gaf alleen optredens in de Verenigde Staten. Terwijl hij nog populair was, nam in Engeland een klein groepje jongens dingen over van zijn muziek en voegden er weer nieuwe dingen aan toe.
Deze jongens noemden zich De Beatles. Ze verzonnen nieuwe liedjes, en werden de nieuwe pop-idolen in Europa. Jongelui werden helemaal gek als de Beatles kwamen optreden, meisjes vielen flauw en veel mensen dachten dat de Beatles mensen konden genezen.

Stelling
Popmuziek is gewoon muziek van onze  tijd. Als je de grofste muzieksoorten niet luistert is het wel goed.

Vroeger, in de jaren zestig was popmuziek misschien raar. Maar nu is het heel gewone muziek.

De Beatles en andere bands zoals de Rolling Stones hadden in de jaren zestig veel kritiek op de maatschappij. Ze wilden alles anders en gebruikten drugs. Daar zongen ze ook over in hun liedjes. Ook vonden ze Oosterse godsdiensten interessant en probeerden die ook in Europa populair te maken.

Na de jaren zestig kwam er steeds meer verschil in muziekstijlen. Er ontstonden allerlei soorten muziek. Vanaf de jaren zeventig ontstond de discomuziek. Onder oudere nummers werd extra drums (beats) toegevoegd en de liedjes werden sneller afgespeeld, zodat mensen er beter op konden dansen. Zo ontstonden de discotheken.

Uit die discomuziek ontstond later de housemuziek. Op megafeesten, zoals ‘Sensation’ in het Amsterdam Arena stadion dansen tienduizenden jongeren hele nachten door, vaak onder de invloed van drugs.

Later kwamen naast discomuziek ook muziekstromingen op zoals Rapmuziek, ook wel (hip-hop genoemd), hardrock, en in de jaren negentig komen bands als de Backstreet Boys en de Spice Girls.

Op de Nederlandse radio worden tegenwoordig alle soorten popmuziek naast elkaar gedraaid: voor iedereen wat wils.

Meneer de president, welterusten. Slaap maar lekker in je mooie witte huis. Denk maar niet te veel aan al die verre kusten waar uw jongens zitten, eenzaam, ver van thuis. Denk vooral niet aan die zesenveertig doden, die vergissing laatst met dat bombardement. En vergeet het vierde van die tien geboden die u als goed christen zeker kent.

Denk maar niet aan al die jonge frontsoldaten eenzaam stervend in de verre tropennacht. Laat die weke pacifistenkliek maar praten, meneer de president, slaap zacht.

Schrik maar niet te erg wanneer u in uw dromen al die schuldeloze slachtoffers ziet staan die daarginds bij het gevecht zijn omgekomen en u vragen hoe lang dit nog zo moet gaan. En u zult toch ook zo langzaamaan wel weten dat er mensen zijn die ziek zijn van geweld, die het bloed en de ellende niet vergeten en voor wie nog steeds een mensenleven telt.

Droom maar niet te veel van al die dode mensen, droom maar fijn van overwinning en van macht. Denk maar niet aan al die vredeswensen. Meneer de president, slaap zacht.

Lied van Boudewijn de Groot, gemaakt in 1966: kritiek op de maatschappij. De president in het lied is Lyndon B. Johnson en het gaat over de oorlog in Vietnam.

Zie ook pagina 10: het vijfde gebod.

VRAAG
Vind je dat er veel verschil is tussen de popmuziek in 2008 en een lied zoals hierboven?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen