Paulus op de areopagus

De Apostel Paulus brengt het Evangelie in het cultureel en godsdienstig centrum van de wereld n.1. Athene.

Hoewel de bloeitijd der stad reeds minstens vijf eeuwen voorbij was, teerden de mannen van Athene nog op de geestelijke en culturele nalatenschap van hun ongeëvenaarde vaderen. Om de woorden van Paulus te kunnen verstaan moet men er zich rekenschap van geven dat bij de Grieken de godheid gezocht werd in verblindende schoonheid.

Bij de aanschouwing van aan volmaaktheid grenzende schoonheid werden diep religieuze gevoelens gewekt. Ook zochten zij, dit in onderscheiding van de verdere heidenwereld, de godheid te zien in de gedaante van de mens. Zo heeft men eeuwen gezocht of men hem tasten en vinden mocht. Hand. 17 : 27.

Paulus heeft hun heiligdommen bezichtigd en hun altaren met groeiende verontwaardiging aanschouwd. Hij wist ook wat in het hart van de Griek leefde, doordat hij was opgevoed in de Griekse wijsbegeerte. En zonder ook maar een concessie te doen aan hun afgoderijen, grijpt hij de Grieken in het hart door het sluimerend begrip, n.1. des mensen verwantschap aan de goden, naar voren te brengen. Paulus' taktiek is niet, eerst alles terneder te werpen en daarna het ware te prediken. Maar hij is de man die de valse paarlen aan de Grieken wil ontdekken door hen daartegenover die Ene Parel te doen aanschouwen.

De Apostel bouwt beslist geen brug tussen heidendom en Christendom. Hij brengt het Evangelie nimmer als een aanvulling van de Griekse godenleer. Maar hij tast eerst de harten der Atheners af en grijpt met innerlijk meedogen hen bij de hand. Hij roept hen toe: O mannen van Athene, gij zoekt God, maar gij zoekt Hem verkeerd. De vergleden eeuwen hebben het bewijs geleverd dat de vrede van het hart niet verkregen wordt in de aanschouwing van het schone. Maar het ware leven in eeuwige ongestoorde schoonheid en vrede is slechts te vinden in geestelijke gemeenschap met God die al dit schone gemaakt heeft; maar deze God woont niet in tempelen met handen gemaakt.

Het is niet zo, dat de Atheners dachten dat beelden goden waren. Maar door de schoonheid van deze beelden bekoord, trachtten zij op te klimmen tot het hogere, het goddelijke. Met een van liefde brandend hart leerde Paulus dat de ellende van de mensen niet kan worden weggenomen door schoonheid en kunst, maar door bekering tot God. Hij roept hen met kracht op anders te denken, te zien, te horen en te handelen. En deze God zo roept hij, behoeft door u niets te worden toegebracht, u behoeft Hem ook niet gunstig te stemmen door uw dienst aan Hem. Maar Hij heeft zelf in genade op ons nedergezien en in het offer van Zijn Zoon genoegdoening ontvangen voor al ons kwaad tegen Hem bedreven.

God heeft Zijn Zoon gezonden en in Hem bevestigd wat Hij gesproken had, door deze Zoon, nadat Hij dood was geweest, weer op te wekken. In Hem is de hemel met de aarde verzoend en is God tot de mensen gekomen.

Nu wordt niet op deze gerichtsplaats door U, o hooggeroemde Grieken, het lot der mensheid bezegeld, maar op een dag, door God bepaald, zal Hij alle mensen voor Zijn aangezicht stellen om geoordeeld te worden. Dan zal Hij ook Uw Rechter zijn.

Als zij hierover horen wordt hun aandacht ten volle gespannen, voornamelijk die van de volgelingen van Epicurus en van Zeno.

Epicurus had geleerd dat met de dood het bestaan van de mens ophoudt. De hoogste wijsheid volgens hem was de kunst om het geluk te zoeken in dit leven.

Zeno, wiens volgelingen Stoïcijnen genaamd werden, naar de plaats waar zij te Athene vergaderden, genaamd de Stoa of zuilengalerij. Ook deze Stoïcijnen betwistten een leven hiernamaals. Hun hoogste wijsheid was matig, rechtvaardig en evenwichtig te leven. Zeno zelf sloeg als volkomen pessimist de hand aan eigen leven.

Aan deze mensen heeft Paulus het leven gepredikt en hun de uitkomst uit lijden en dood, door hen vruchteloos gezocht, gewezen, alleen door het geloof in die God die uit liefde Zijn Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld.

Diskussievragen:

1. Waarom spreekt Paulus tot de Joden wel en tot deze Grieken niet rechtstreeks van Christus ?

2. Gebruikt Paulus onbehoorlijk vleiende taal als hij zegt „wij zijn van Gods geslacht, gelijk Uw eigen dichters gezegd hebben"?

3. Waarmee zouden wij rekening moeten houden in het benaderen van bijvoorbeeld een rooms-katholiek, een kunstminnende atheïstische fabrieksdirekteur of een farizeïstisch godsdienstig mens, met het evangelie?

4. Paulus heeft veel van de Griekse godsdienst gezien en kan zodoende hun geest benaderen. Is het voor ons goed om Roomse kerkdiensten, Joodse synagogen, moskeeën enz. te bezoeken om deze mensen met het evangelie te kunnen benaderen ?

5. De Grieken zochten in het schone het goddelijke, zij faalden. Is hiermee al het zoeken naar schoonheid waardeloos? Denk aan kunst zoals beeldhouwen, muziek, zang, schilderen, dichten enz.

6. Waarom noemt Paulus het evangelie de Jood een ergernis en de Griek een dwaasheid 1 Cor. 1 : 23? In dit verband: Wat is het kennelijke Gods in de mens dat hem aanspreekbaar maakt voor de Goddelijke Boodschap? Rom. 1 : 19-—23.

Literatuur

Bijbel met kanttekeningen.

Van Jeruzalem naar Rome (B. Wielinga)

Opdat allen Hem kennen (Ludwig Scheller)

Commentaar van Calvijn Om de oude wereldzee (Kuyper)

Apostel der Heidenen (J. Ridderbos)

Alzo wies bet Woord (Dr. J. H. Bavinck).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen