6. De Praktijk

Een plaats in de samenleving

Aan het begin van de conferentie is allereerst nagedacht over het begrip 'identiteit'. De vraag werd voorgelegd wat dit nu eigenlijk was. Veel jongeren omschrijven 'identiteit' als: "Je eigen overtuigingen karakter, manier van denken en doen. De kern van wie jij bent." We herkennen hier de omschrijving van identiteit zoals we die in hoofdstuk 1 onder het kopje "Identiteit en principe" tegenkwamen. Een groepje verwoordde het wat uitgebreider en gaf aan dat identiteit te maken heeft met overname van gedachten en gewoonten van anderen. ledereen maakt een 'mix' van gedachten en gewoonten die hij bij anderen ziet. Maar deze van andere geleerde gewoonten en gedragingen alleen vormen nog niet de identiteit. Want ook uit jezelf komen dingen voort. Voor de zondeval was dit goed en ging het om de eer van God. Nu zijn het vaak verkeerde dingen. Ook dat is een deel van de identiteit van mensen.

Tijdens de conferentie werd gaandeweg duidelijk dat de identiteit door heel wat zaken en personen gevormd wordt. Ouders, familie en de opvoeding in het gezin staan daarbij op de eerste plaats. Maar ook het onderwijs, de kerkdiensten en de catechisatie blijken bij te dragen aan de vorming van een identiteit.

jongeren geven aan te zoeken naar een manier om vruchtbaar in de maatschappij te functioneren. Om vanuit hun eigen identiteit hun plaats in te nemen. Dat het belangrijk is om je weg hierin te vinden, werd door iedereen erkend: "Als je weet waar je voor staat kun je ook op een duidelijke manier verwoorden waarom je iets denkt of doet en kun je iets uitdragen naar je omgeving", zo formuleerde iemand het. Een aantal jongeren borduurde voort op het begrip levenswandel. Daar gaat het toch om. Je moet weten wie je bent om in zekere zin overtuigend over te komen. Je christelijke levenswandel roept na verloop van tijd toch vragen op. Men wil van jou weten waarom je zus of zo doet. In de dagelijkse omgang met anderen is het dan belangrijk om je mening te kunnen geven. Je identiteit blijkt dus uit hoe je je

Je identiteit blijkt dus uit hoe je je opstelt. De aanwezige jongeren zagen het als een opdracht om een plaats in de samenleving in te nemen. M.n. de geschiedenis van Daniël sprak aan. Daniël hield vast aan een leven overeenkomstig de wil van de Heere. Uit het boek Daniël bleek dat zijn geloof niet werd beschaamd. Eigenlijk zou iedere jongere zo vrijmoedig en standvastig moeten zijn als Daniël.

Anderzijds werd er op de conferentie opgemerkt dat je er niet klakkeloos vanuit kunt gaan dat God je op dezelfde manier zal redden. Het uitgangspunt van een leven als christen in een wereldse samenleving is het vertrouwen dat God doet wat goed voor je is.

Bijbelse noties

De jongeren op de conferenties hebben naar bijbelse noties gezocht rond de identiteit van een christen. "Je identiteit blijkt uit het in afhankelijkheid van God leven. Gods Woord als richtsnoer in het leven hanteren. Daar hoort zowel bidden als werken bij. Eigenlijk is het de roeping en opdracht van ons allemaal om een levende getuige van het evangelie te zijn."

Men kwam op de richtlijn 'niet van de wereld, maar wel in de wereld'. Niet van de wereld, dat wil zeggen dat echte christenen het niet van het aardse verwachten, maar uitzicht hebben op een beter, dat is een hemels vaderland. Gods geboden zijn dan een regel om uit dankbaarheid naar te leven. Dit strookt niet met een zondige, wereldse levenswijze. Toch moeten we in de wereld staan. We kunnen niet buiten de werkelijkheid, de maatschappij gaan staan. We moeten ook iets uitstralen in de wereld. Ook dat behoort bij een christelijke identiteit. De jongeren zagen het als een

De jongeren zagen het als een opdracht om in de wereld te staan en jezelf niet uit te sluiten van de medemens. Dan is het wel belangrijk, werd er opgemerkt, dat je een 'bijbelse identiteit' hebt. In de tijd waarin wij leven is persoonlijk geloof ontzettend belangrijk. Het geeft houvast in een tijd die erg onzeker en ingewikkeld is, maar die wel tot het maken van keuzen oproept. Dan gaat het er om welke keuze we maken. Mozes moest ook kiezen en deed een keuze vanuit het geloof:

"Door het geloof heeft Mozes, nu groot geworden zijnde, geweigerd een zoon van Farao's dochter genaamd te worden; Verkiezende liever met het volk van Cod kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genietingen der zonde te hebben; Achtende de smaadheid van Christus meerder rijkdom te zijn dan de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des geloofs (Hebr. 11:24-26)".

Meedoen en jezelf blijven

Als je bovenstaande tot je door laat dringen, dan blijkt wel dat het niet altijd even gemakkelijk is om in onze samenleving je weg te vinden. Daarbij heeft de één ook meer gaven dan de ander. Waar de één vanuit zichzelf gemakkelijk zijn mening geeft, is het voor de ander so wie so moeilijk om tegen een ander te zeggen wat zijn opvattingen zijn. Uit de uitspraken van de jongeren uit de conferenties blijkt echter wel dat het voor iedereen belangrijk is om te weten waar hij of zij voor staat. Dit vraagt onderzoek van Gods Woord en een openstellen voor de uitgangspunten van dit Woord. Dit kan niet zonder de leiding van de Heilige Geest. Want alleen dan zal een identiteit ook werkelijk eigen gemaakt kunnen worden. We zagen al diverse keren dat vanuit een identiteit, het zijn van 'iemand', een plaats in de maatschappij ingenomen kan worden: jezelf blijven èn meedoen.

Dat dit niet vanzelf gaat en ook niet gemakkelijk is, is in het voorgaande wel duidelijk geworden. Het is daarom zo belangrijk om een christelijke identiteit te hebben: gebaseerd op bijbelse beginselen, op de navolging van Christus Die de wereld overwonnen heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen