Racisme

Het is niet gemakkelijk om aan te geven watje precies onder het begrip racisme moet verstaan. Talrijk zijn de definities, die in de loop der jaren zijn opgesteld. Toch sluiten die omschrijvingen in de kern veelal aan bij de eenvoudige dichtregels die boven deze inleiding staan. "Het racisme als gevoel dat mij, zwarte urouw, zegt, dat ik, een mens van zwarte kleur, niet goed ben zoals ik ben, dat ik niet voldoe aan de norm, waaraan je moet voldoen om een volkomen mens te zijn ".

Dat gevoel is de kern van racisme. De één voelt zich louter op grond van zijn raskenmerken meerder- en de ander minderwaardig.

Soms worden deze gevoelens nadrukkelijk beleden, soms zijn ze zo subtiel aanwezig, dat je het aanvankelijk niet eens opmerkt. Lees maar eens mee met het volgende citaat, dat afkomstig is uit het boekje "Apartheid een wijze voorzorg" (auteur: F. Dominicus): "Heeft ook niet de neger iets in zichzelf te overwinnen, wanneer hij in intiemer contact komt meteen persoon van een andere huidskleuren ander ras? Voelt hij zijn "zwartheid" niet sterker te midden van een blanke bevolking en geeft dat niet reeds een zekere rancune?"

Over dit "iets in zichzelf te overwinnen" zou al veel zijn te zeggen. Toch zit in de veronderstelde 'rancune' (wrok) bij de neger de angel. Waarom immers zou een neger in zijn kleur bijna als vanzelfsprekend een reden tot wrok moeten vinden? Welke blanke beleeft zijn "witte" raskenmerken op deze manier?

Het zijn vandaag de dag vooral die kleine vormen van het, soms onbewust, op de ander neerzien, die het leven van gekleurde mannen en vrouwen tekenen. Het openlijke racisme is echter geenszins verdwenen.

Van mensen die vertrouwd zijn met de Bijbel zou je verwachten dat ze snel reageren als een kleur als norm voor het waarlijk mens-zijn wordt gesteld. Dit is immers een norm die anders lijkt dan de regel "naar Gods beeld schiep Hij hen"?

Het is echter de vraag of die (Bijbels gefundeerde) waakzaamheid er in het verleden - en nu? - wel (in voldoende mate) is geweest. De wortels van op rasverschillen berustende meerderwaardigheidsgevoelens moeten namelijk in de Westerse beschaving gezocht worden, tot voor kort een christelijke beschaving, waarop het christendom een stempel drukte.

We zullen dat zien in het eerste hoofdstuk, waarin we als in een vogelvlucht aan de geschiedenis van het racisme zullen voorbijtrekken.

In het tweede hoofdstuk onderzoeken we hoe de Bijbel spreekt over rassen. In het derde hoofdstuk staat de actualiteit centraal en de vraag hoe jij je houding moet bepalen tot je gekleurde medemens, of die nu wit is of bruin, geel of zwart.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen