2. Een leerling

Saulus op de leerschool van Gamaliël

Saulus gaat studeren in Jeruzalem. Het zal ongetwijfeld een grote wens van zijn ouders zijn geweest. Was het ambt van rabbijn niet het hoogste dat men voor een zoon van een farizeeër kon begeren? Zo moet de hooguit vijftienjarige Saulus door zijn ouders in de gelegenheid zijn gesteld om in Jeruzalem op de beroemde school van Gamaliël onderwezen te worden in de Joodse wetten en opgeleid te worden tot rabbi, tot leraar van zijn volk.

Deze Gamaliël is een kleinzoon van de beroemde Hillel. Net als zijn grootvader stond Gamaliël in hoog aanzien bij het volk. Uit oude Joodse bronnen is bekend dat hij als eerste de erenaam 'rabban' droeg. Als deze man, een farizeïsche schrift- en wetgeleerde, in de vergadering van het Sanhedrin het woord vraagt, wordt zijn raad zeer serieus ter harte genomen. Een man met grote invloed!

Deze man heeft Saulus onderwezen. De opleiding tot rabbijn was langdurig en intensief. Saulus is onderwezen in de voorrechten van Israël boven de volken en in de uitnemendheid van de wet zoals die door Mozes aan het volk bekend gemaakt was. Niet in de laatste plaats is hij onderwezen in de inzettingen van de wijze vaderen waarin de toepassing van Mozes' wet op heel het leven werd geregeld. Paulus zegt hier later over dat hij een 'ijveraar Gods' is geworden. Zijn theologische opleiding verrijkte niet alleen zijn gedachtengoed, het vervulde hem met een innerlijke ijver om naar deze wetten en regels te leven, om die uit te dragen en anderen daarin voor te gaan.

Saulus' studietijd in Jeruzalem moet ongeveer samengevallen zijn met de tijd waarin de Heere Jezus in Israël leefde. Mogelijk heeft Saulus van de rabbi uit Nazareth gehoord, mogelijk is de nieuwe leer in de colleges besproken, mogelijk heeft hij Hem zelf gehoord of gesproken. Er is veel over gespekuleerd. De Bijbel zwijgt echter over een persoonlijke ontmoeting. Het is echter haast niet denkbaar dat een inwoner van Jeruzalem onwetend is gebleven van de gebeurtenissen rond de Heere Jezus. Iedereen was hier vol van. Daarom vraagt Kleopas in Lukas 24 verbaasd of de onbekende reisgenoot naar Emmaüs vreemdeling in Jeruzalem is. Op het moment dat Lukas in Han

Op het moment dat Lukas in Handelingen de persoon Saulus aan de lezer voorstelt, heeft Saulus zijn opleiding afgerond. De afgestudeerde farizeeër kreeg meestal een aanstelling bij een synagoge als wetsleraar. Het volk kon onder andere bij deze wetgeleerde terecht voor specifieke wetskwesties. De funktie van wetgeleerde bij een synagoge was overigens een parttime funktie, daarom beoefenden de meeste farizeeërs ook een ambacht. Saulus blijft in Jeruzalem. Welke funktie hij daar vervulde is niet duidelijk. Mogelijk was hij verbonden aan de synagoge van de Ciliciërs, omdat hij zelf ook uit Cilicië afkomstig was. De Joden in de verstrooiing onder

hielden nauwe banden met Jeruzalem. Zo werden de grote feesten regelmatig bezocht en werd jaarlijks met een zeker ritueel een gift voor de tempel overhandigd. In de Evangeliën lezen we herhaaldelijk van de grote drukte in Jeruzalem rondom de grote feesten. Als tegenprestatie werden in Jeruzalem speciale synagogen geopend waar de Hellenistische Joden tijdens een verblijf in Jeruzalem hun streek- en taalgenoten troffen. Ook de christenen uit de eerste gemeenten die trouw de synagoge bleven bezoeken, werden hier aangetroffen. Het is dan ook niet onmogelijk dat de diaken en evangelist Stefanus. zelf van Hellenistische afkomst, in de synagoges van Cyrene/Alexandrië en Cilicië/Azië gepreekt heeft. In elk geval komt de aanval op zijn optreden vanuit deze synagoges (Hand. 6: 9). Later is de farizeeër Saulus aanwezig bij de steniging van Stefanus. Als Saulus bij de steniging de funktie van wetgeleerde vervulde, zoals we veronderstelden, is het zeer waarschijnlijk dat hij in ieder geval de zitting van de Joodse raad heeft bijgewoond.

Paulus op de leerschool van Christus

Paulus heeft zichzelf de voornaamste der zondaren genoemd (1 Tim. 1: 15). We moeten ons echter van het karakter van zijn zonde geen verkeerde voorstelling maken. Saulus was geen lichtzinnige jongen, maar juist iemand die vervuld was met een diepe levensernst. Als leraar van het volk ijverde hij voor de zuivere en onbevlekte wetsvervulling. Het volk noemde de rabbijnen ook wel 'lichten' of 'lichtdragers' vanwege hun voorbeeldfunktie. Zo moeten we Saulus' ijver plaatsen. Dit betekent niet dat het hem niet tot schuld is geworden. Hij schrijft: "dewijl ik het onwetende gedaan heb in mijn ongelovigheid" (1 Tim. 1: 13). Paulus karakteriseert zijn ijver als ongeloof, omdat hij de barmhartigheid van God, in het verzoenend sterven van Jezus Christus aan het kruis, verwierp.

In zijn blinde eigengerechtigheid meende Saulus voor Gods zaak op te komen en Hem te dienen. Op weg naar Damaskus werd hij echter stilgezet door die Jezus Die hij vervolgde. Op deze bekende geschiedenis gaan we nu niet in. Op Gods tijd werd Saulus ingewonnen voor de dienst van de Heere.

Paulus schrijft later dat hij van zijn moeders lijf afgezonderd is geweest (Gal. 1: 15). Zijn opvoeding, zijn opleiding. zijn verblijf in Jeruzalem hebben allemaal ten dienste van deze roeping gestaan. De verheerlijkte Christus openbaart Zich hier als de Sterkere om Saulus' plannen te verijdelen en om hem tot Zijn apostel te maken. Deze Koning heeft alle macht in de hemel en op de aarde ontvangen en dat toont hij hier door Saulus met al zijn gaven, werkkracht, ijver en vuur voor Zich op te eisen. De briesende Saulus gebruikt Hij als een instrument om Zijn kerkte planten in de heidenwereld en om de gemeente van het Nieuwe Testament tot een onberekenbare zegen te zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen