De verborgen Bron

Het levensverhaal van ds. Tsjeng

In augustus maakten de heren J.H. Mauritz (JBGG) en G. Nieuwenhuis (ZGG) een reis naar China ter voorbereiding van de actie. Op een hotelkamer vertelde ds. Tsjeng zijn levensverhaal. Het is eerder in Daniël opgenomen.

In onze hotelkamer vertelde ds. Tsjeng, die 76 jaar is, zijn levensverhaal. Het ging wat met horten en stoten. Hij moest soms zoeken naar de juiste Engelse woorden. Soms werd hij door zijn herinneringen overmand. Dan viel er een stilte. Soms sloot hij zijn ogen, maar ging dan weer verder met vertellen.
Voor ds. Tsjeng begon te vertellen over zijn ervaringen zei hij dat het Gods goedheid was dat hij ons hier mocht ontmoeten. Nog nooit had hij broeders uit Europa ontmoet. Hij verontschuldigde zich dat hij ons niet mee kon nemen naar zijn huis. Het zou voor hem te gevaarlijk zijn om ons te ontvangen, omdat hij momenteel opnieuw door de politie in de gaten wordt gehouden. Enkele weken geleden was hij opnieuw verhoord door de politie. Men vroeg hem wie de huisgemeente in zijn omgeving organiseert en er leiding aan geeft. Op beide vragen heeft ds. Tsjeng geantwoord dat niet hij dat was, maar Christus Zelf. Hij zei tegen ons er op voorbereid te zijn opnieuw de gevangenis in te gaan. Hij zei letterlijk: "Negenennegentig stappen van mijn leven zijn voorbij en heb ik mogen besteden in dienst van de Heere. Ook de laatste stap wil ik in dienst van mijn Koning in Zijn Koninkrijk besteden."
Als jongen heeft ds. Tsjeng een zendingsschool bezocht waar zendelingen van de China Inland Mission lesgaven. In 1949, toen hij achtentwintig jaar oud was, is ds. Tsjeng tot bekering gekomen. Hij vertelde dat hij voordien de waarheid van Gods Woord beleed en veel van de Bijbel wist, maar de Heere niet persoonlijk kende. Hij legde zijn hand op zijn hart en zei tegen ons: "I did not know Him with my heart, but now I do." Hij vertelde dat hij zich als zondaar voor God had leren kennen en de eeuwige dood verdiend had. Zondaars, zo zei hij, moeten sterven. Op kerstfeest 1949 is het werkelijk kerstfeest voor hem geworden. Hij werd gedoopt en mocht de Naam van de Heere Jezus belijden in het midden van de gemeente. Het maakte ons stil toen hij zei: Ik ken nu Christus niet door het onderwijs van een predikant of zendeling, maar uit eigen ervaring.
Na de communistische machtsovername in 1949 brak een moeilijke tijd aan voor de Chinese christenen. Tot vier keer toe is ds. Tsjeng gevangen genomen en veroordeeld tot werkkampen. In totaal ruim vijftien jaar. Werd hij vrijgelaten na zo'n periode van gevangenschap en mocht hij terugkeren naar zijn gezin, dan waren de moeilijkheden vaak niet voorbij. Een communistische landbouwcommune in zijn woonplaats moest dan toezicht op hem houden. Hij moest hard werken en kreeg nauwelijks voedsel voor zichzelf en voor zijn gezin. Hij verzamelde half rotte aardappelen en droogde die om zo aan wat voedsel te komen. In deze periode is zijn oudste dochter van honger gestorven.
Tijdens de vierde periode van gevangenschap organiseerde ds. Tsjeng samenkomsten met andere gevangenen. Toen men hier achter kwam, doordat iemand het verraadde, werd hij in de donkerste cel geplaatst. Hij noemde dat zelf: "a prison in the prison". Toen de gevangenis-autoriteiten aan hem vroegen: "Waarom bid je niet tot je God om je hieruit te bevrijden," mocht hij door genade zeggen: "Het is niet jullie wil dat ik hier zit, het is ook niet de wil van de communisten, het is ook niet mijn wil, maar de wil van mijn hemelse Vader. Hij is machtig om mij te verlossen. Maar als het Zijn wil is dat ik hier ben, wat heb ik dan te zeggen? Daarom kan ik er onder buigen en mag ik mij verblijden in wat mijn hemelse Vader doet." Hij vertelde ook dat hij het korte tijd daarvoor zo moeilijk had gehad en dat hij net als de Heere Jezus had gebeden: 'Vader, laat deze drinkbeker van Mij voorbij gaan, doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt." Toen mocht hij zich verlaten op de Heere. Het was goed wat Hij deed. Na vijf jaar werd hij weer vrijgelaten. Thuisgekomen volgde opnieuw een moeilijke periode. Elke dag moest ds. Tsjeng dan heropvoedingsbijeenkomsten bijwonen. Drie jaar lang. Een keer werd hij daar zo hard tegen zijn hoofd geslagen dat hij sindsdien aan een kant doof is. Een van de ergste vernederingen was dat hij door een van de leiders van de boerencommune als "stoel" gebruikt werd tijdens de heropvoedingsbijeenkomsten. Deze zei tegen hem: "Buig je, zetje knieën en handen op de grond." Vervolgens ging hij op hem zitten. Tegen ons zei hij toen: "Broeders, bedenk altijd dat alles wat er gebeurt in je leven, elke situatie waarin je terechtkomt, naar Gods wil is. Alleen als je dat aanvaardt en er onder buigt, zal je vrede en blijdschap in je hart krijgen. Want Zijn wil alleen is heilig en goed." Na de dood van Mao Tse Toeng in 1978 kreeg ds. Tsjeng meer vrijheid. Hij werd benoemd als leraar Engels op een middelbare school. Veel jonge mensen mocht hij de boodschap van Gods Woord doorgeven. Daarbij kon hij als herder de verstrooide kudde van de huisgemeenten dienen. Toen hij het werk in de gemeente mocht aanvangen, waren er nog maar vier christenen over die rond Gods Woord bijeenkwamen. Nu is deze kleine kudde uitgegroeid tot een grote kudde die door deze oude voorganger bediend wordt. Ds. Tsjeng zei er zelf van: "Nu ben ik oud en zwak geworden, maar mijn hart is nog vol van de kracht en de liefde van God. Ik mag nog werken in Zijn Koninkrijk. Bij de laatste stap van mijn leven kan ik de Heere evenmin missen als in al de jaren van mijn gevangenschap. Het is mijn gebed dat Hij ook nu bij mij blijft, want zonder Hem kan ik niets doen."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen