En Sara stierf
Memento mori Gedenk te sterven. Misschien heb je bij het lezen van de titel van dit nummer van Mivo wel gehuiverd. Moeten we daar nou op de vereniging over praten? Het antwoord is: ja. De dood zal immers voor iedereen eens komen. Dat is zeker. In de Bijbel staat geschreven voor jong en oud:"Geef bevel aan uw huis, want gij zult sterven en niet leven". En dan? Dan is het eeuwigheid. En dat kan een eeuwig sterven zijn. Of een eeuwig leven bij God in de hemel. Daarvoor is nodig dat we tijdens ons leven op aarde worden bekeerd. En daarom: gedenk te sterven!
De dood komt voor iedereen, ook in de tenten van de aartsvaders. Vaak komt de dood onverwacht. Misschien was dat ook wel zo bij Sara. De vrouw van Abraham was al 127 jaar oud. Ze had de leeftijd der zeer sterken mogen bereiken.
De dood is het einde van ons leven. Dus het einde van alles dat we hier op aarde bezitten. Dit alles wordt een mens bij de dood ontnomen. De dood is iets raadselachtigs, iets verschrikkelijks.
De dood is er niet altijd geweest. Hij is niet geschapen zoals alle andere dingen. De dood is een straf op de zonde. Dat blijkt duidelijk uit Genesis 2 vers 17 waar de Heere aan Adam en Eva verbiedt om te eten van de boom der kennis des goeds en des kwaads. Want, zo staat er in de Bijbel: "Ten dage als gij daarvan eet, zult gij de dood sterven."
De grootste verschrikking is de eeuwige dood. De eeuwige straf van God. Sara hoeft door Gods genade deze eeuwige dood niet te sterven. Zij wordt in Hebreen 11 gerekend onder de helden des geloofs.
Als er ergens iemand is gestorven, is er droefheid. Toen Sara gestorven was in Kiriath Arba, in het land Kanaan, kwam Abraham in de tent van zijn vrouw om haar "te beklagen en te bewenen". Ze hebben samen zoveel meegemaakt. Wat een verdriet moet dat voor Abraham geweest zijn. Abraham moest nu snel de begrafenis van Sara gaan regelen. In warme landen mag er, als iemand overleden is, niet te lang met de begrafenis worden gewacht. Abraham gaat naar Hebron, een grote stad die onder Jeruzalem ligt. In deze stad wonen de Hethieten. Van hen koopt Abraham voor vierhonderd sikkelen zilvers (een bedrag waar een gewone arbeider een jaar voor moest werken) een stuk land met daarop een spelonk. In die spelonk van Machpela begraaft Abraham zijn vrouw Sara.
Tegenwoordig denken veel mensen dat je iemand die overleden is niet behoeft te begraven. Overleden mensen worden nu ook vaak gecremeerd. De godvrezende aartsvaders dachten daar anders over.
Misschien heb je zelf ook wel eens een begrafenis meegemaakt. Vooral als er een familielid of goede bekende wordt begraven, is zo'n gebeurtenis vaak heel indrukwekkend. Het besef dat je iemand nooit meer terugziet, kan je dan erg aangrijpen.
Om te weten
* Sara is in de spelonk van Machpela begraven. Machpela betekent "de dubbele". Het was een spelonk met twee grafkelders.
* Sara is de enige vrouw in de Bijbel van wie de leeftijd wordt genoemd.
* Een begrafenis moet in warme streken snel plaatsvinden omdat het lichaam snel tot ontbinding overgaat.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 februari 1989
Mivo +12 | 28 Pagina's
