Biddag toen... en nu

Het is een donkere tijd voor het volk Israël. De ark staat ergens in een huis in Kirjath-Jearim en Silo, waar de tabernakel staat, is geen middelpunt meer van het godsdienstig leven. De Israëlieten dienen de afgoden, de Baäls en de Astaroth. En sinds de tijd van Simson heersen de Filistijnen over hen (Richt. 13:1).

Het optreden van Samuël wordt gezegend. Er komt verandering. Het volk klaagt de Heere achterna. Het gaat zien wat een ellende de zonde brengt en hoe ongelukkig het is om buiten God te leven. Eerst houdt Samuël te Mizpa een vergadering met de oudsten. Het gevolg is dat de afgoden worden weggedaan. Daarna roept Samuël het gehele volk bij elkaar voor een vergadering van enkele dagen. Dan wordt ook een biddag gehouden, waarop het volk vast en bidt en de Heere om vergeving en verlossing vraagt, De Filistijnen overvallen hen.

Terwijl Samuël voor het volk bidt en offert, nadert het Filistijnse leger. Maar de Heere helpt. Door een machtig onweer worden de Filistijnen verschrikt. Ze worden verslagen door de Israëlieten en bij Mizpa wordt een gedenkteken opgericht: Eben-Haëzer. De macht van de Filistijnen is gebroken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen