Johannes Hus

Introductie

Johannes Hus leefde van 1369-1415 en was rector (directeur) van de universiteit van Praag.
Op zekere dag kreeg hij bezoek van twee studenten uit Oxford (Engeland). Ze vroegen hem of ze op de muren van de grote zaal van zijn huis schilderijen mochten maken. Hus gaf hiervoor toestemming. Dagenlang waren de Engelse studenten hard aan het werk. Toen ze klaar waren lieten ze Johannes Hus het resultaat van hun werk zien. Vol bewondering bekeek Hus de kunstwerken. Op de ene muur hadden ze de Heere Jezus geschilderd als: "De Man van smarten". De doornenkroon was Hem op het hoofd gedrukt. Hij, de Koning der Kerk, stond daar afgebeeld arm, bespot, geslagen, gehoond en gruwzaam beledigd. Wel een treffend beeld van het lijden van Christus. Op de muur daar tegenover hadden de studenten de paus geschilderd, met een prachtige, driedubbele kroon op het hoofd, gekleed in purper en zijde, omringd door een stoet dienaren, die eveneens de fijnste klederen droegen. Hus keerde zich naar de derde wand en zag opnieuw de Heere Jezus afgebeeld, gekleed in het eenvoudige gewaad van een prediker. Naast Hem stond de satan, die Christus al de schatten der wereld aanbood. Maar Jezus weigerde en sprak verontwaardigd: "Ga weg, satan!" Op de vierde wand hadden de Engelse schilders weer de paus afgebeeld. Voor hem lag, geknield, de keizer. De paus had zijn voet op de nek van de keizer gezet, keek trots in het rond en sprak: "Mij is gegeven alle macht:"
Sprakeloos van verbazing staarde Johannes Hus lang naar het werk van die kunstschilders. Hij begreep direct, dat dit géén gewone schilderijen waren, maar dat er een diepere betekenis achter en in die voorstellingen schuilde. Wat hier afgebeeld werd, was de volle waarheid.
Diep ontroerd staarde Hus lang naar die kunstwerken. Zij waren een duidelijke prediking voor hem. Hierdoor werd hij nog eens bij vernieuwing overtuigd, en gesterkt in zijn strijd tegen het pausdom.
Het duurde niet lang of het werd in Praag bekend, welke schilderijen de woning van Johannes Hus sierden. Velen kwamen eens kijken. De voorstellingen werden nagetekend en kwistig verspreid. Het volk had er schik in, want ieder gevoelde het: Het was zo waar. Waren er op dat ogenblik geen drie pausen tegelijk, die elkaar in de naam van Jezus Christus vervloekten? Eén van hen was zelfs een vroegere zéérover. Leefden ze alle drie niet in weelde en overdaad....? Is het wonder, dat het volk zich heimelijk verkneuterde, nu die wantoestanden zo waardig gehekeld werden? Een groot gedeelte van hen had de eerbied voor het pauselijk gezag verloren. Die Engelse studenten durfden dus.
Maar Johannes Hus durfde ook. Zijn prediking in de Bethlehemkerk was altijd ernstig. Hij bestrafte het volk om zijn zonden. Hij vermaande ze keer op keer om met de zonde te breken. Openlijk verklaarde Hus, dat niet de paus, maar de Heere Jezus het Hoofd der Kerk was. Hij schreef daarover zelfs een brief naar de paus.
Ook de monniken werden door hem niet gespaard. Hij spaarde niemand en zonder aanzien des persoons wees hij ieder, aan de hand van Gods Woord, de weg TERUG: Terug naar Gods Woord. Terug naar Gods wetten en instellingen.

Overzicht van het leven van Johannes Hus

Hij is geboren op 6 juli 1369 in Husinec (Bohemen). Zijn ouders zijn arm. Door de steun van een edelman kan hij toch studeren aan de universiteit van Praag. Hij is zeer begaafd, en studeert o.a. spraakleer, denkleer, welsprekendheidsleer, meetkunde, rekenkunde, sterrenkunde en muziekleer. Op dertigjarige leeftijd wordt hij priester en op 32-jarige leeftijd rector van de universiteit in Praag en prediker in de Bethlehemkapel.
De Bethlehemkapel is een kerk die geschonken is door een edelman onder voorwaarde dat er in de landstaal gepreekt zal worden, in plaats van in het Latijn dat het gewone volk niet kan verstaan.
In die tijd mist Hus nog de innerlijke vrede met God. Het middel daartoe wordt het onderzoek van Gods Woord en een bezoek van twee Engelse studenten uit Oxford, die volgelingen van John Wicliff zijn. Zij schilderden in een zaal in zijn huis de vier genoemde muurschilderingen.
Centraal in de prediking van Johannes Hus staat: Gods Woord alleen. Hij "geselt" de zonde van het volk, maar spaart ook de paus en de geestelijkheid niet. Dit levert hem vrienden en vijanden op. De gevolgen blijven niet uit. Hij krijgt een verbod om te prediken. Hij stoort zich er niet aan en blijft gewoon doorgaan. De aartsbisschop laat tweehonderd geschriften van Wicliff in het openbaar verbranden. Hij wordt voor de paus gedaagd, maar gaat niet. De banvloek wordt dan over hem uitgesproken en er wordt gelast dat hij gevangen genomen moet worden. De boheemse overheid en bevolking staan echter achter Johannes Hus, zodat hij kan doorgaan.
Het interdict wordt dan over de stad Praag uitgesproken. Om de stad niet in nog groter moeilijkheden te brengen, verlaat Hus de stad. Intussen blijft hij bij zijn prediking veel mensen trekken. Hij vertaalt ook de Bijbel in de landstaal.
Hus moet in 1414 verschijnen voor het concilie van Konstanz. Hij krijgt daarbij een vrijgeleide. Met hem zijn 75.000 mensen naar Konstanz getrokken. Na een maand van bescherming wordt hij gevangen genomen. "Tegenover een ketter behoeft men zijn woord niet te houden", wordt er gezegd. Hus krijgt geen gelegenheid om zich te verantwoorden. Hij weigert te herroepen. De wereldlijke macht moet het doodvonnis bekrachtigen, omdat de kerk geen doodvonnis uitvoert. De dood op de brandstapel is het eindvonnis. Op de brandstapel bidt hij nog voor zijn vijanden. Er wordt een papieren spotmuts op zijn hoofd gezet met duivelskoppen en het opschrift: "Dit is een aartsketter". Hus sterft op zijn geboortedag: 6 juli 1415.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen