Barmhartigheid

Je leest soms in de krant, dat een bejaarde man of vrouw pas gevonden wordt als ze al een paar dagen gestorven zijn.... of soms dagen ziek liggen zonder hulp. Als zoiets eens in jouw straat zou gebeuren.....
Hoe komt het dat de Joden het fout doen? Het is toch goed om een heleboel dingen na te laten op de sabbath en het een bijzondere dag voor de Heere te laten zijn.....
....'s Nachts huilen de kinderen van Guatemala, als de honger hen plaagt, omdat er niet voldoende voedsel is. Ze huilen vanwege de bittere kou (Guatemala ligt op 1.600 meter hoogte en heeft intens koude nachten), als de wind over de bergen fluit en hen doet rillen tot op de botten. Ze slapen in door hen zelf gemaakte tenten van plasticresten, oude beddelakens, stukken hout en blik. De kinderen van Guatemala schreien uit angst, wanneer in hun dromen de verschrikking van die nacht weer opdoemt: wanneer ze zich weer herinneren, hoe de aarde begon te beven en hen onder hun huizen begroef en hen tot wezen maakte. Ze weten dat in 40 seconden ruim 22.000 mensen stierven en duizenden gewond werden. Het zal nooit meer worden als vroeger. Sinds die nacht hebben ze meer dan 1.000 aardbevingen meegemaakt, zwaardere en lichtere, en ze zagen hoe daardoor nóg meer huizen en muren ineenstortten. De herinnering aan die verschrikkelijke nacht komt telkens weer bij hen naar boven, toen ze op die gewelddadige manier gewekt werden en sommigen van hen uit de puinhopen van hun huis vandaan kropen, de straat op. Maar toen ze buiten kwamen, merkten ze dat er geen straten meer waren, maar slechts rijen ruïnes. Huilende mensen waren aan het zoeken naar hun dierbaren. Sommigen huilen in de ziekenhuizen. Ze verloren armen en benen. Ze staan vlak voor de gruwzame dood. Anderen wenen, als opgesloten in een bunker van angst. Ze zagen hoe familieleden en kennissen in lange graven naast elkaar werden gelegd en ze werden toegedekt met dezelfde aarde, die hen de dood had ingedreven. De kleine Juan huilt, omdat zijn moeder is omgekomen en zijn vader in de ziekentent worstelt met de dood. Hij drukt zich tegen zijn broers en zussen aan om door hun lichaamswarmte zich een beetje te beschermen tegen de kou. De kleine Eva van twaalf jaar zal zich altijd blijven herinneren, dat ze heel alleen een graf groef voor haar moeder. De 15-jarige Cupertine Guerra en haar twee jongere broertjes werden met een schreeuw wakker toen hun huis op hen viel. Even later zagen zij het lichaampje van hun nichtje Doralicia dood. In mei komt de regentijd, die enkele maanden duurt. Dan wordt alles veranderd in een modderzee. Dan zal het vocht met de koude een bondgenootschap sluiten in een laatste aanval tegen de gezondheid van de kinderen (en volwassenen); tenminste als er niet op tijd hulp komt opdagen.
Nog altijd schreien de kinderen van Guatemala. Wil jij meehelpen hun tranen te drogen? Dat kan. Je kunt bijvoorbeeld met je club of vereniging een van deze kinderen adopteren. Dat betekent dat je iedere maand ƒ 30,- moet betalen aan de Stichting "Woord en Daad", Postbus 115, Velp. Giro 3020900. Dit geld wordt gebruikt om een jongen of meisje in Guatemala te helpen. Je kunt dan ook een foto van hem of haar krijgen. Jullie helpen toch ook mee? „Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit één van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen