Verwachting

Verwachting...

Daar staan twee mensen in de hof van Eden. Angstig staan ze daar. Wachtend op de straf die komen gaat. De dood!

Ze hebben immers gegeten van die ene boom waarvan God hun gezegd had: als je daarvan eet, zul je de dood sterven.

En... ze hebben gegeten. Ze hebben gezondigd.

En nu is alles voorbij.

Het leven in het paradijs. Het leven met de Heere.

En het is allemaal hun eigen schuld.

Ze weten het. Ach, hadden ze het maar nooit gedaan.

Wat wordt het nu donker in de harten van die twee mensen.

Ze hebben niets meer te verwachten.

Niets meer van elkaar maar ook niets meer voor de toekomst.

Maar wonder van genade. De Heere komt met Zijn belofte.

Ik zal Mijn Zoon zenden, Die de zonde zal wegnemen en die de schuld zal wegdragen. Die zal de satan overwinnen. Die zal het leven teruggeven aan dode zondaren.

Wat een ontzettende mooie boodschap is dat. Voor Adam en Eva. Maar ook voor ons.

Want wij hebben immers net als Adam en Eva gezondigd tegen de Heere en de dood verdiend.

En nu is er toch nog genade?

Toch nog verwachting...?

Ook nog voor ons...?

Ja, maar alleen door de Heere Jezus Die ons kan zalig maken van onze zonden.

Verwachting...

Eeuwen gaan voorbij.

Daar staat een profeet. Jesaja heet hij. Vol verwachting luisteren de mensen die om hem heen staan naar wat hij hen dit keer heeft te zeggen.

Het ziet er immers niet zo rooskleurig uit voor de toekomst. Ontzaglijke oordelen staan voor de deur. Het hele land, Jeruzalem en zelf de tempel zullen verwoest worden.

Wat een hopeloze, uitzichtloze toestand. Niets heeft men van iemand meer te verwachten.

En toch blijft deze profeet Jesaja de gelovigen voortdurend vermanen om toch op God te blijven vertrouwen en alles van Hem te blijven verwachten. Hij heeft het immers beloofd.

De Verlosser zal komen. En naar Hem mogen ze uitzien.

Hoor maar wat hij zegt.

Midden in die noodtoestand.

'Ziet, Deze is onze God, wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken'.

Dus toch nog verwachting.

Verwachting...

Eeuwen zijn er inmiddels voorbij gegaan.

De profeten hebben steeds aan de mensen mogen vertellen dat er een Verlosser komen zal.

Maar... hoevelen verwachten Hem werkelijk?

Verwachten Hem als de Zaligmaker en niet als een aards koning die hen zal verlossen van de Romeinen?

Gelukkig zijn die mensen er toch.

Daar zorgt de Heere zelf voor.

Zo wonen bijvoorbeeld in het bergland van Judea twee oude godvrezende mensen.

Het zijn Zacharias en Elisabeth. De meeste mensen in hun omgeving kennen hen wel.

Hij is immers priester en beide mensen dienen de Heere, dat kun je aan alles zien en merken.

Ook in hun leven, het leven van Zacharias en Elisabeth is een stil verlangen.

Zij willen zo heel graag een kind hebben. En daar bidden ze ook om. Heel veel zelfs. Maar hoe ze er ook om bidden het lijkt wel of de Heere dit gebed niet verhoort. Wat is dat moeilijk voor Zacharias en Elisabeth.

Ze zullen vast wel eens gedacht hebben: zou God Zijn gena vergeten en niet meer van ontferming weten.

Maar ondanks alles blijven ze toch op de Heere vertrouwen.

Blijven ze alles van Hem alleen verwachten.

En weet je wat zo heel mooi is? Ze zijn niet beschaamd uitgekomen.

Nee, niet op hun tijd maar op Gods tijd gaat ook hun verwachting in vervulling.

Hij maakte, Hij, die heerlijk is, Zijn wonderen een gedachtenis.

Ook in het leven van deze twee oude mensen.

Zacharias staat in de tempel om het reukoffer aan te steken.

Dan plotseling verschijnt de engel Gabriël aan hem.

'Vrees niet Zacharias', zegt de engel, 'want uw gebed is verhoord'. U zult een zoon krijgen en zijn naam zal zijn Johannes: God is genadig.

En ondanks Zacharias' ongeloof wordt het waar.

Op een dag wordt in het huis bij die oude priester en zijn vrouw een kind geboren: Johannes.

De voorloper van de Heere Jezus Zelf.

Verwachting

Toch zijn er nog meer mensen die de Heere Jezus verwachten, niet als aards koning maar als de komende Zaligmaker. Jonge mensen zelfs.

En bovendien nog van koninklijke afkomst.

Zie je wel dat het niet uitmaakt of je oud of jong, rijk of arm bent, om de Heere te verwachten.

Wel is het belangrijk óf je Hem verwacht en hóe je Hem verwacht.

In Nazareth wonen twee jonge mensen, die de Heere dienen.

Die uitzien naar de komst van de komende Verlosser.

Het zijn Jozef en Maria. Jozef is timmerman en wat Maria doet is niet bekend.

Wel weten weten we dat het niet lang meer zal duren of zij gaan trouwen.

Wat zullen ze vol verwachting naar die dag hebben uitgezien. Natuurlijk, dan gaan ze immers samen in Nazareth wonen en ze zullen blij en gelukkig zijn. Maar hoe anders gaat het allemaal dan dat zij gedacht hebben.

Want op een dag verschijnt plotseling de engel Gabriël aan Maria.

'Vrees niet Maria', zegt hij als hij ziet hoe ontroerd ze is.

Ik heb een blijde boodschap voor u. 'U zult een Kindje krijgen. Maar geen gewoon Kind, nee de Zoon van God. U Maria mag de moeder zijn van dit Kind en God Zelf zal de Vader zijn.' Wat is Maria blij. Ze jubelt het uit. Mijn ziel maakt groot de Heere en mijn geest verheugt zich in God mijn Zaligmaker.

Ook Jozef is blij, alhoewel niet meteen. Hij kan al dat wonderlijke zomaar ineens ook niet begrijpen.

Maar als de Heere in een droom tot hem heeft gezegd dat het kindje dat Maria verwacht werkelijk de Zoon van God is dan is het goed.

Maanden later wordt Gods Zoon geboren.

Nee, niet in een paleis, maar in een beestenstal.

Niet in een mooie wieg, maar in een voederbak.

Niet gekleed in prachtige kleren, maar gewonden in doeken.

Geen mensen die juichen, maar wel engelen die zingen.

Geen vorsten die Hem bezoeken, maar wel herders die neerknielen.

Geen boden die door het land gaan om de boodschap van Zijn geboorte bekend te maken, maar wel een oude Simeon en een eenzame weduwe die bekend maken dat dit Kind de Zoon van God is.

Ze hebben niet tevergeefs gehoopt, gewacht en gebeden.

Al hun hoop was gevestigd op Zijn komst.

En nu is hun verwachten overgegaan in aanschouwen.

Ze hebben de Heere Jezus gezien.

Ze hebben Hem aanbeden.

Simeon heeft Hem zelfs in zijn armen vast mogen houden.

Wat zal dat een grote blijdschap voor hen zijn geweest.

Het is echt waar geworden wat in dat versje staat:

Hoopt op de Heer, gij vromen.

Is Israël in nood.

Er zal verlossing komen.

Zijn goedheid is zeer groot.

Verwachting

En jij...

Wat verwacht jij van dit leven?

Rijk worden, geld verdienen, een goed salaris, fijne vrienden en vriendinnen, gezondheid.

Ben je daar alleen maar op gericht en ben je daar alleen maar voor aan het werk! Hoe leeg en zonder verwachting is dan je leven.

Of verwacht je het van de Heere? Is het je verlangen een kind van Hem te zijn? Zie je uit naar de vergeving van je zonde?

Misschien zeg je dat het zo lang duurt voor je gebed verhoord wordt.

In de Bijbel lees je van zo veel mensen die lang moesten wachten voor het Gods tijd was. Maar zij wachtten niet vergeefs. Zij bleven op de Heere vertrouwen.

Wat zou het groot zijn als we in ons leven voor alle andere dingen als eerste de Heere zouden verwachten.

Dan mag je door genade zeggen:

Ik blijf de Heere verwachten.

Mijn ziel wacht ongestoord.

Ik hoop in al mijn klachten

Op Zijn onfeilbaar Woord.

Dan mag je het ook door Zijn genade gaan belijden:

Er zal verlossing komen.

Zijn goedheid is zeer groot.

Hij maakt, op hun gebeden

Gans Israël eens vrij.

Van ongerechtigheden.

Zo doe Hij ook aan mij.

Verwacht jij Hem ook zo?

Ter inleiding

Het thema van de kerstschets is dit jaar: 'Verwachting'. Direkt na de zondeval beloofde God dat Zijn Zoon zou komen om de satan de kop te vermorzelen. De gelovigen uit het Oude Testament hebben Hem verwacht. Eeuwenlang hebben ze uitgezien naar Zijn komst. In de volheid des tijds is Gods belofte vervuld. Zijn Zoon is gekomen tot redding van zondaren. Velen hebben Hem gezien en aanbeden. Denk aan Zacharias en Elizabeth, aan Jozef en Maria, aan Simeon. Hun verwachten ging over in aanschouwen.

De vraag naar ons en de kinderen is: wat verwachten wij? Verwachten wij het van dit leven of... verwachten wij het van de Heere? En zien wij verlangend uit naar Zijn komst?! Dat is het thema van deze schets. De kerstschets is een gezamenlijke uitgave van Mivo -12 en Mivo +12. De inhoud is dan ook hetzelfde. Het is dus goed mogelijk een gezamenlijke kerstavond te houden. We wensen u een gezegende kerstbijeenkomst toe.

Namens de kommissie Mivo -12,

Marianne Sollie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen