Gekregen uit Gods hand

Moeder Carlien bijt de spits af door te vertellen dat Rutger een lief en vrolijk ventje is. “Hij speelt graag buiten, moet de ruimte hebben en is contactgericht. Rutger is gewoon Rutger, met niemand te vergelijken. Als baby huilde hij opvallend veel en had symptomen van het KISS syndroom. We merkten dat hij anders was dan de andere kinderen, maar hoe en wat eraan schortte? Tijdens een ziekenhuisopname is Rutger doorgestuurd naar het Sophiakinderziekenhuis. Hij kreeg toen hij bijna twee was de diagnose CTD. CTD staat voor Creatine Transport Defect. Dat is een ingewikkelde stofwisselingsziekte. De gevolgen van deze ziekte uiten zich in een trage ontwikkeling en een laag reactievermogen.” Broer Peter begrijpt niet waarom je zo lang op een diagnose moet wachten. Vader Jaap legt hem nog eens uit dat artsen zeker willen zijn van hun zaak en daarom allerlei andere mogelijke oorzaken uit proberen te sluiten. Het gaf Carlien veel rust om te weten welke beperking Rutger nu uiteindelijk heeft. Jaap ervoer dat ook wel. “Maar,” zegt hij, “Ik voelde toch dat ik er niet aan wilde: een kind met een handicap.”

Milder geworden

De diagnose gaf opluchting - eindelijk weten we het - en rust. Het zette de wereld van het gezin ook op zijn kop. Carlien merkt op dat ze geen ideaalplaatje meer heeft van hoe een gezin eruit moet zien. “Ik ben milder geworden naar andere gezinnen, want achter elke voordeur schuilt een verhaal. Ik weet nu uit ervaring dat als ouders iets over hun kind zeggen, het ook zo is. Zeker in hun beleving. Ik heb meer respect gekregen voor de bril waarmee ouders naar hun kind kijken. Zonder het daarmee eens te hoeven zijn.”

Rutger vraagt veel zorg en aandacht. Zeker nu hij ouder wordt, kan zijn gedrag moeilijk zijn.

Dat zie je niet wanneer je hem in de buurt of op het kerkplein tegenkomt. Rutger schenkt ieder een grote smile en een brede armzwaai. “Maar als je hem van het pleintje voor het huis naar binnen moet halen, kan hij knap irritant zijn,” volgens zus Hanna.

Jaap en Carlien betrekken hun oudste kinderen bij de zorg voor Rutger. Hanna haalt hem uit school en past weleens op. Peter fietst ’s zondags altijd met Rutger voorop de tandem naar de kerk. Rutger blijft dan gewoon op de fiets zitten als Peter na staat te praten met zijn vrienden. En ook Peter past weleens op. Hij haast zich te zeggen dat hij alle tijd krijgt om zijn huiswerk te maken. “Dan word ik nooit geroepen om iets met Rutger te doen.” Jaap en Carlien vinden het heel belangrijk dat de andere kinderen zoveel mogelijk hun eigen leven kunnen leiden. Dat zij inderdaad gewoon hun huiswerk kunnen maken, hun verjaardag vieren, vrienden en vriendinnen vragen, kortom de dingen doen die bij hun leeftijd horen.

“Dat doen we zelf ook. We proberen zo gewoon mogelijk te leven. We houden de verjaardagen van onze familie bij, ook al wordt het dan wat later dan gewoonlijk; gaan met elkaar op vakantie en doen - met Rutger - mee met de buurtbarbecue. Natuurlijk moeten we keuzes maken om de rust in huis te waarborgen. Misschien zouden we zonder Rutger vaker bezoek ontvangen of meer nog (samen) weggaan. Het moeilijke van dit moment ligt in het gegeven dat we eigenlijk drie heel jonge kinderen hebben. Rutger die continue aandacht en begeleiding nodig heeft, Tara van drie en Tessa van een jaar.” Peter vult aan: “Bij vrienden thuis is het aan tafel wel rustiger. En je moet bij ons steeds opletten dat Rutger geen confrontatie krijgt met Jara en Tessa.”

Rutger is meer dan zijn handicap

Rutger hoort er in het gezin helemaal bij. Hanna kan zich geen leven zonder hem voorstellen. Peter vindt niet dat je kunt zeggen dat God Rutger heeft gegeven en dan ook nog zijn handicap erbij. Hij betoogt: “Adam en Eva hadden geen handicap - dat is nooit als een zegen bedoeld. Een handicap is niet een soort handelsmerk. Rutger is meer dan zijn handicap. En niet alles wat hij doet heeft met zijn handicap te maken. Hij is een persoon, zoals ook een kind met syndroom van Down een persoon is en niet alleen een Down. Misschien leren we er iets van. Ik zie het als Gods plan en daar moeten we het mee doen.”

Jaap vult aan: “In Rutger word ik elke dag geconfronteerd met de gevolgen van de zonde. Dat brengt me aan de andere kant dichter bij de Heere. Zonder Rutger zou ik zomaar de gedachte kunnen koesteren dat we het in ons gezin redelijk goed geschoten hebben. Fijn huis, lekkere tuin, alles zo zijn gangetje… Voor mij, voor ons is niets meer vanzelfsprekend. Het is heel fijn om met Rutger om te gaan. Ik zie in het kruis of de rugzak van een kind met een handicap Gods bemoeienis. Hebreeën 12: 11 verwoordt dat heel treffend: ‘En alle kastijding, als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een vreedzame vrucht der gerechtigheid dengenen die door dezelfde geoefend zijn.’

Carlien valt hem bij: “We kregen Rutger uit Gods Vaderhand. Ik zou mezelf nooit uitgekozen hebben als moeder van een kind met een handicap. God koos ons uit om voor hem te zorgen. Met alle gebrek. Je wordt erdoor geoefend om de Heere te zoeken, geduldig en zachtmoedig te zijn, je door Hem te laten leren, te accepteren dat het gaat zoals het gaat. Het leert me mild te zijn naar anderen en boven alles het oog gericht te houden op Jezus.”

Niet per definitie bijzonder

De familie Van Dijk voelt zich niet per se bijzonder omdat zij een kind met een handicap hebben. En zeker niet zielig. Dat beeld willen zij beslist niet oproepen. Jaap kan zich niet voorstellen dat hij zijn gezin meer dient dan een vader die geen kind met een handicap heeft. “In het huwelijk dien je elkaar als man en vrouw en als vader zorg ik voor ons gezin en dien ik al onze kinderen. Ook het woord mantelzorger vind ik overdreven." Carlien constateert: “Elk huis heeft zo zijn kruis en in elk gezin gebeuren dingen die moeilijk zijn. Wij hebben in Rutger een taak gekregen en mogen, ziende op Jezus, onze loopbaan volbrengen.”

Paspoort

Wie: Jaap van Dijk (40)

Carlien van Dijk-Wisse (36)

Peter (13)

Hanna (11)

Rutger (8)

Jara (3)

Tessa (1)

Wat:

Jaap is als vrachtwagenchauffeur bijna de hele week van huis; werkt graag in de tuin.

Carlien is naast moeder ook invalleerkracht BaO; naait kleding.

Peter doet Havo, klas 2 en maakt gebruiksvoorwerpen van steigerhout.

Hanna zit in groep 8; houdt van zingen en muziek maken.

Rutger geniet op school (ZML).

Jara en Tessa zijn lekker thuis.

Waar:

Kapelle

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen