JBGG cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van JBGG te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van JBGG.

Bekijk het origineel

Gesprek met jongeren

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Gesprek met jongeren

“Het geloof geeft zin aan moeilijke dingen die gebeuren”

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Hoe kan het zijn dat God dit allemaal toelaat?’ Veel mensen hebben die gedachte gehad bij de terroristische aanslagen in Parijs. Die vragen stellen mensen ook als het gaat om dingen die in hun eigen leven of in hun omgeving gebeuren. Dingen die helemaal niet goed lijken te zijn en waarvan de bedoeling niet duidelijk is. We hebben hierover een gesprek met enkele jongeren. Mark (21) en Jelle (19) Verloop wonen in Dordrecht en zijn lid van JV ‘Nehemia’. Voorzitter Marianne van der Hoek is ook aangeschoven bij het gesprek.

Parijs

We beginnen bij de actualiteit: de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs in november. Waar was God toen? Was het Zijn wil dat dit gebeurde?

Mark: “Deze vraag heb ik niet veel gehoord. Ik heb veel onchristelijke collega’s, maar die hebben het hier niet over gehad.” Jelle: “Het valt me vaak op dat je mensen niet over het geloof hoort als alles goed gaat. Maar als het fout gaat, moeten gelovigen zich verdedigen. Zoals de moslims nu. Wij hadden net een werkweek met Pabo 2 over de interculturele samenleving en we waren op bezoek in een moskee. Die mensen zeiden: ‘Dit heeft niets met de islam te maken’.”

Het heeft Marianne ook aangegrepen. “Toen ik hoorde van de aanslagen, dacht ik: ‘Wat een angst en verdriet ineens! Hoe kunnen mensen zo verharden dat zij het leven niet lief hebben?’ Ik heb een paar keer gedacht: ‘Heere, hoe lang duurt het nog voordat U terugkomt?’ Maar Hij wacht, omdat Hij vandaag Zijn Koninkrijk nog uit wil breiden. Ik weet dat Hij een bedoeling met dit alles heeft, maar begrijpen doe ik het niet. Daarom breng ik de situatie in Parijs bij Hem en vraag of er mensen zullen opstaan die in deze wereld van verwarring een boodschap van genade mogen brengen.”

Mark vult aan: “Als dit soort dingen gebeuren, wil de Heere hier iets mee zeggen. Maar wat?” “Ik denk dat het meer onder Gods toelating gebeurt, dan dat het Gods wil is,” denkt Jelle.

 

De juiste weg?

De vraag naar de bedoeling van zulke gebeurtenissen is moeilijk te beantwoorden. Dat geldt niet alleen voor het wereldgebeuren, maar ook voor dingen die onszelf overkomen. Jelle herkent dit wel. “Ik heb de Havo gedaan en ging de hoveniersopleiding doen. Maar daar moest ik mee stoppen, omdat ik last kreeg van mijn knieën. Ik vraag me nog steeds af waarom, omdat ik het er zo naar mijn zin had. Ik was niet zozeer boos op God, maar ik begreep Hem niet. Ik heb vaak gedacht: ‘Wat moet ik leren dan?’”

Mark: “Ik zit in de commerciële wereld en vraag me af: ‘Ga ik dit heel mijn leven doen en word ik hier gelukkig van? Is dit mijn taak in de wereld?’ Dat vind ik soms wel lastig.”

Bij teleurstellingen krijg je vaak geen direct antwoord op de vraag waarom. Wel geloven de jongens dat dit niet zomaar gebeurt. Jelle: “Als alles goed gaat, heb je het vertrouwen op de Heere ook niet meer nodig.” Dat betekent niet dat het altijd gemakkelijk is. “Het doet soms echt pijn wat mensen tegen je zeggen. Bijvoorbeeld als ik op school met de lift ga en docenten zeggen: ‘Hé joh, ga met de trap, je bent nog jong’. Ik doe nu de Pabo en dat gaat op zich prima, maar ik weet niet of dit nu echt is wat ik later moet gaan doen.” Marianne: “Ook als staflid bij de Koersvakanties spreek ik regelmatig jongeren die ergens teleurgesteld in zijn. Bijvoorbeeld als ze in hun ouders geen voorbeeld zien. Jongeren zeggen soms tegen me: ‘Hier op vakantie spreken we open met elkaar tijdens de Bijbelstudies. Eigenlijk ben ik teleurgesteld dat mijn ouders dit thuis niet doen.”

 

Verwachtingen

Als je teleurgesteld wordt, betekent dat ook dat je bepaalde verwachtingen had. Welke verwachtingen hebben de jongens voor de toekomst? Mark: “Ik sta momenteel als het ware in de overlevingsstand. Ik plan niet ver vooruit, maar ik leef bij de dag. Ik ben erg druk met van alles en nog wat. Vaak denk ik na een JV-avond wel: waar leef ik eigenlijk voor?” Er zijn ook momenten dat je stilgezet wordt, ziet hij. “Een paar jaar geleden gebeurde dat, toen opa een hartaanval kreeg. We gingen in die tijd op JV-kamp en daar ging het over het thema arm en rijk. Tijdens het kamp heb ik er toen best veel over kunnen praten.”

Jelle vertelt dat hij zijn verwachtingen moest bijstellen. “Met de hoveniersopleiding had ik mijn plan uitgedacht. Maar daar ging een flinke streep doorheen, ook financieel. Ik verdiende goed en dat was ineens weg. Ik kan wel weer allemaal nieuwe plannen maken, maar ik heb geen enkele garantie dat het gaat werken. Nu bekijk ik het op school per periode. Ik weet nog steeds niet of de Pabo wat voor mij is. Ik heb niet de gedrevenheid die ik voor het hovenieren had. Het blijft een tweede keuze. Dat maakt het wel eens lastig om door te gaan. Aan de andere kant zegt de Heere dat we altijd ons best moeten doen. Dat blijft ook staan.”

Mark: “Ook voor onze ouders is dat soms best lastig. Want ze willen heel graag helpen, maar ze kunnen de dingen niet voor je veranderen.”

 

Er zijn voor elkaar

Het kan voor ouders en ook voor vrienden en vriendinnen moeilijk zijn als iemand met een grote teleurstelling of groot verdriet te maken krijgt. Wat kunnen ze wel doen?

Jelle: “Luisteren is het belangrijkste wat je kunt doen.” Mark: “Ik probeer vaak eerst zelf de dingen op te lossen. Ik ben niet echt een prater en ik zal niet snel naar iemand toegaan.” Marianne: “Als ik naar mezelf kijk, weet ik dat ik niet graag geholpen wil worden in zo’n situatie. Dat houd ik ook bij contacten met jongeren in de gaten. Het is belangrijk dat je naar hen luistert, maar je moet de dingen niet voor hen gaan invullen. Vraag maar gericht wat ze nodig hebben. Ik vind het belangrijk dat de jongere voelt dat er persoonlijke aandacht voor hem is.” Dat vraagt ook om een stukje inlevingsvermogen, is haar ervaring. “Pas kwam ik uit een bijeenkomst van de kerk. Bij de fietsenstalling kwam ik een jongere tegen en we fietsten een stukje samen op. Toen ze af moest slaan, bleef ze nog een eindje met me meerijden. Ik vroeg spontaan: ‘Joh, kom even wat drinken’. We hebben toen een goed gesprek gehad, maar ook gewoon over alledaagse dingen gesproken. Persoonlijk contact is belangrijk, voor ons allemaal.”

 

Gods Woord geeft rust

Teleurstelling kan er diep inhakken. Het kan naar God uitdrijven, maar het kan er ook voor zorgen dat mensen zich tijdelijk of blijvend afkeren van God. Wat betekent de Bijbel voor je in zulke omstandigheden?

Jelle: “Als ik ergens mee zit, of ik zit er helemaal doorheen, dan geeft Bijbellezen mij rust. Ik heb regelmatig ervaren dat de Heere er vanaf weet en dat is op dat moment dan al genoeg. Het lost niets op, maar het geeft wel rust.”

Ervaren ze dat ook in de kerk? “Soms geven de preken wel eens antwoord,” is de ervaring van Jelle. Mark: “Het kan wel eens gebeuren dat je een stukje uit de Bijbel leest wat precies aansluit bij de preek. Dat is wel bijzonder.”

Zulke ervaringen zijn er niet altijd. “Ik merk wel dat het verslapt als het een tijdje goed met me gaat,” zegt Mark. Jelle: “Ja, dat is menselijk, maar niet goed.” Mark: “Hou je aan je belofte aan God, dat is belangrijk.”

Marianne: “Als ik jongeren advies geef, moet ik dat ook op mezelf toepassen. Ik vind het ook moeilijk om te wachten op Hem. Tegelijk is dat ook mooi, omdat het je dicht bij de Heere houdt. Aan de andere kant kunnen er perioden zijn dat je uit moet delen, terwijl je zelf leeg bent.” Het valt niet altijd mee om te doen wat God wil en niet wat je zelf wilt, is de ervaring van iedereen. Mark merkt dat bijvoorbeeld op zijn werk. “Als het om geld gaat, gaan principes vaak aan de kant. Dat wil ik eigenlijk niet, maar ik merk ook dat ik er gevoelig voor ben. Je wilt dan niet achterblijven.”

In het boek ‘Het kromme in het levenslot’ zegt Thomas Boston: als je bij Christus in de hemel wilt komen, moet je ook dezelfde weg willen gaan. Hoe zien de jongeren dit? Jelle: “Je gaat door alles heen wel zien dat het hier niet is. De term ‘vreemdeling op aarde’ ga je beter begrijpen, omdat alles weggeslagen wordt. Voor mij betekent dit dat ik moet afwachten wat Gods weg is en geloven dat wat God doet, goed is. Dat is niet altijd een gemakkelijke opgave.”

Marianne: “De kerkdiensten kunnen soms een oase van rust zijn in de woestijn. Dominee Hofman zegt regelmatig: ‘In de hemel loopt niets uit de hand’. ‘Oh gelukkig,’ denk ik dan. ‘Hij houdt de wereld vast, dus ook mij’.”

 

Gemeente

De jongens hebben allebei ervaring met onkerkelijke mensen in hun omgeving. Wat is de waarde van een gemeente als je te maken hebt met tegenslag?

Mark: “Je ziet hoe leeg het leven van collega’s is als ze niet bij de kerk horen.” Jelle vult aan: “Je hebt in de gemeente mensen met wie je kan praten. Bijvoorbeeld op JV, daar komen soms levenslange vriendschappen uit voort. Je leert er praten over dingen die je bezighouden. Het geloof geeft zin aan moeilijke dingen die gebeuren. Niet-christelijke mensen kunnen bijvoorbeeld Parijs geen plek geven.”

Mark: “Niet-christelijke mensen proberen op een andere manier zin aan dingen te geven. De hond van een collega was pas overleden. Hij kreeg een complete begrafenis, zoals dat ook bij mensen gebeurt. Dat is toch niet de manier waarop het moet.” Marianne geniet ook van de contacten met jongeren op de JV. “Het is zo mooi om een relatie met hen op te bouwen. Je trekt een paar jaar met hen op en daardoor leer je elkaar goed kennen.”

 

Blijmoedig wandelen

Bij de afronding van het gesprek komen we terug op de verwachtingen die wij van het leven hebben. Zijn die soms niet te hoog gespannen? Mark denkt van wel. “Wij hebben het eigenlijk heel goed hier. Als je in de media hoort en leest wat er in de wereld gebeurt, hoe relatief is onze teleurstelling dan.” Jelle: “Ja, ik heb vaak last van mijn knieën, maar er zijn ook mensen die geen benen meer hebben. Ik probeer altijd te kijken naar wat ik wel heb en wat ik nog wel kan. Het is vaak ook hoe je je focust op iets. Hoe meer je dat doet, des te meer gaat het je leven beheersen.”

De hemel is alleen niet hier, wordt opgemerkt. De teleurstellingen die er zijn, zijn er ook als gevolg van onze zonden. Jelle: “Dat is zeker waar. Toch zie ik soms ook wel een te negatief beeld over hoe het hier is. We leven niet met het doel om ongelukkig te zijn, maar juist om blijmoedig te wandelen. We doen God tekort als we niet genieten van de dingen die Hij geeft.”

Marianne: “Teleurstellingen hebben vaak te maken met het feit dat wij Zijn wil niet willen volgen. Natuurlijk mogen we best teleurgesteld zijn als er moeilijke dingen gebeuren. Maar het gaat er wel om wat we daarmee doen. Gaan we ermee naar de Heere? Dan is de teleurstelling niet minder, maar wel dragelijk omdat Hij er vanaf weet.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 december 2015

Eigenwijs | 28 Pagina's

Gesprek met jongeren

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 december 2015

Eigenwijs | 28 Pagina's